İNZİBAT

38.Bölüm:Dayı

Selamlar,bölüm yazdım atayım dedimm
Artık yorumlara boğarsınız benii
Bu hafta sonu sınavım varr belki yazmaya çok vaktim olmazz ama bir çaresini buluruz bizz
Neyse iyi okumalarr,yorumlarda buluşalımm❤️❤️

*********
"Hayatın ateşi bizi harladı,yaktı,büyüttü ve artık bazı samimiyetlerin ardına samimiyetsizce sığdırdı."
Yıllardır tanıdığım adamı ilk kez böyle görüyordum.

Öfkeli,gaddar ve gözü dönmüş.Yılların birikmişliğini üzerinden atmayı deniyordu,deliriyordu,vuruyordu vekırıyordu. Ve biz hâlâ mezarlıktaydık.

Alp inanmak istemeyen bakışlarıyla dayısını aldığı göz hapsine devam ederken,"Küçük bir bebekmişim lan,küçük bir bebek.Babam olacak adam sahip çıkmamış,ya siz.Siz neden sahip çıkmadınız?"diye sorguladı.Haklıydı,ne diyecekti?Nasıl kendi içinde affedecekti onları?Ya onlar nasıl küçüklüğünü tekrardan verecekti sevgilime?

Dayısı elini ayağını nereye koyacağını bilemez bir haldeyken"Yeğenim,bak valla beni bir dinlesen."dedi.Dayılık-yeğenlik ilişkisine sığınacaktı ama Alp gözü böylesine dönmüşken bunu dikkate bile almayacaktı.Her şeyi bir kenara bırakacaktı.Bense Gülizar annenin mezarının yanındaydım hâlâ.Yanımıza sürekli gelen giden oluyordu ama Alp'in dayısı hepsini geri göndermişti.Alp ağzından ilk kez duyduğum küfürleri sayıyordu sürekli.Gelmişlerine saydı,geçmişlerine saydı ve en çok da geleceklerine saydı.Ağzım açık dinlesem de sustum,rahatlasın yüklerini bıraksın istedim.

"Azarı yiyince yeğenin oldum tabi dimi?Vurunca kırınca adam yerine koydun beni."

"Olur mu öyle şey?Hanım kızımızı da alalım,eve gidelim.Evde konuşalım.Elaleme rezil olmayalım."

Delirdiğimizi belli eden kahkahalar atardık zaman zaman.Alp de o kahkasını attı,asıl felaketin şimdi gelmekte olduğunu önden bildiriyordu.

"Ben hepinizi tek tek elaleme rezil edeceğim,çaldığınız çocukluğumu fitil fitil burnunuzdan getireceğim.Anneannemin sütünü size haram zıkkım edeceğim.Sizi doğduğunuza pişman edeceğim."deyip uzunca bir süre sessiz kaldı Alp.Dayısı da çıtını çıkarmadı.Biraz durup bana döndü Alp, "Hayatım gidelim şu eve başlarına yıkıp dönelim.Annemin yokluğunda emanetine sahip çıkmadan kurdukları huzurlarını başlarına yıkalım."demesiyle şaşırsam da normal karşıladım.Alp'in uzattığı elinden tutup,bunu tam olarak dayısına inat olsun diye yaptığını düşünüyorum,mezarlığın çıkışına doğru yürüdük. Arabaya binince Alp sürücü koltuğuna ben de yanına yerleştim dayısı da kapıyı açıp binmeye çalışırken Alp kapıları kitledi.

Sonra camını biraz açıp"Sen yürüyorsun,yolu gösterirsin önden önden yavaş yavaş yürü bizim zamanımız bol."dedi.Gerçekten süründürecekti.Dakikalar geçtikçe bunu çok daha iyi fark ediyordum.

Dayısı önümüzden biz de arkadan arabayla taşlı yollardan geçtik.Bir saate yakın süre geçtikten sonra Alp'in dayısı "Geldik yeğenim."diyerek arabayı park etmesi için garajı gösterdi.Dayısı nefes nefese kalmıştı,biraz acısam da sesimi çıkarmamaya devam ettim.

Dikkatimi çeken bir nokta vardı.Erkek çocuklarının dayıya benzediği söylenirdi,Alp'in simasıyla dayısının siması da gerçekten benziyordu.Belki de böylesine karaktersiz birine benzediği için kendi içinde bambaşka bir savaşı başlatmıştı Alp.

Dayısı önden Alple bende arkasından tekrardan el ele tutuşarak eve girdik.

Kapıda bizi kırklı yaşlarında bir kadın ve on beş,on altı yaşlarında iki kız karşıladı.

Kızlar kadının önüne atılarak "Hoş geldiniz,"dedi.Tebessüm ederek karşılık verdim.

Dayısı gülümseyerek konuşmaya başladı."Kızlar,Alperen abiniz.Kuzeniniz."demesiyle kızlar Alp'e yaklaşarak sarıldı.Alp'in ne yapacağını merak ediyordum ama o hiçbir zaman suçu çocuklarda arayan kişi olmamıştı.Kızların sarılışına karşılık verdi.