İNZİBAT

31.Bölüm:Doktorun Elleri

Helöö,valla ne yaptım ne ettim uykulu uykulu size bölüm yazdım çünkü güzel yorumlarınıza ve bana bol şans dilemenize ihtiyacım var

Bazılarınızın çok isteği bir sahne var,elden geldiğince yazdım snsjxjd

Umarım çokk seversiniz bölümü bırakıp kaçıyorum ve bol bol yorumlarınızı bekliyorumm❤️❤️

İyi okumalar ❤️❤️

************
"Bir tek senin yanında, bir tek sana çocuğum sevgilim."

İçime düşen kurt gittikçe her bir zerremi hırsla kemirmeye devam ediyordu.Acaba anneme mi bir şey olmuş diye düşünmenin ağırlığı kalbimi cehennem ateşine çevirmişti.Alp tepkisiz gibi görünmeye çalışıyordu ama oldukça şaşkın göründüğünden de habersizdi.Sadece şaşkın görünse yine iyiydi daha çok ne yapacağını kestiremiyor gibi bakıyordu.

"Alp artık ne olduğunu bana söyleyecek misin?"

Kısa ve net olarak "Adana'ya gidemiyoruz."dedi.Sorgularcasına baktığımı fark edince nefes alarak devam etti."Aysel anne ve Mehmet baba buraya geliyorlarmış,bir saat içinde uçakları kalkıyormuş ve gidip almamız lazım."

Bu sefer şaşırma sırası bana geçmişti.Şimdi gelmek nereden esmişti ki?Ve neden bu kadar geç haber vermişlerdi?

"Sabah 6 gibi burada olurlar Bahar'ım,sen biraz uyu istersen."dedi Alp ama oldukça keyifsiz görünüyordu.Alp annemi de babamı da çok severdi.Bu habere keyifsiz gözükmesi gereken benken o olmuştu.Ortada başka bir durum olduğu barizdi.

"Bana söylemek istediğin bir şey var gibi duruyor Alp,söyler misin?"

"İnternette bir magazin sayfasında düğün görüntülerini görmüşler.Ve bil bakalım ki neyi de görmüşler?"derken vereceğim cevabı beklemeden devam etti."İkimizi dans ederken görmüşler.Aysel anne görünce bayılmış,Mehmet baba saçmaladığını düşünmüş ve ister istemez görünce şok olmuş."

Alp'in şehit olmadığımı öğrenişinden sonra annemlerin de öğrenmesini bekliyordum ama bu şekilde beklemiyordum.Onlar şoka girmekte haklıydı ama bende öğreniş şekillerine şok olmuştum.Sürekli ertelediğim o yüzleşme demek ki bu kadar yakındı.

Olduğum yere üzerimdeki elbiseyi umursamadan çöktüm.Ellerimi saçlarıma daldırmışken "Ben..."dedim sesim titrerken"Ben ne diyeceğim?"

Alp yanıma çökerek ellerimi saçlarımdan çekti."Sakin olsana Bahar'ım,ben sen ne dersen sen ne yaparsan arkandayım.Ben seni biliyorum,içini biliyorum.Sen bir şey yaptıysan vardır bir bildiğin.Yanında olduğumu bil tamam mı hayatım?"dedi kollarını gövdeme dolarken.Bilmiyordu ki onu sırtından bıçakladığımı.Bilmiyordu ki en çok ondan bir şeyler sakladığımı.Bilmiyordu ki arkamda olduğuna pişman olacağını...

Gözümden akmayı bekleyen yaşlara izin verirken"Alp iyiki varsın ama benim varlığım sana zarar.Arkamda durduğuna ya pişman edersem seni?"dedim.Çünkü er ya da geç pişman olacaktı.

Alp yine kendinden çok beni düşünürken "Senin varlığın beni ayakta tutuyor Bahar'ım.Ben arkanda durmazsam eğer durmadığıma pişman olurum."dedi.Böyle demesiyle içim daha çok yandı,söyleyeceğim kelimeleri yuttum.Boğazım daha çok düğümlendi,içim daha çok yandı.Çareyi dudaklarında aradım.Dudaklarımı sertçe dudaklarına bıraktım.Beklemiyordu,afallamıştı ama yavaş dokunuşlarıyla dudaklarımı karşılamıştı.Nefesimiz kesilene kadar dudaklarımız ayrılmasın istedim.Yoksa konuşurdum,canını yakardım ve haliyle benim de canım yanardı.

Dudaklarımız ayrılınca yüzünde tebessümüyle bana döndü Alp."Bahar'ım ıslanmıştın,kalk üstünü değişelim hasta olma."

"Doktorum sen olacaksan yatak döşek hasta olabilirim Alp."dedim.