İNZİBAT

44.Bölüm:Veda

Selamlar,ben geldimm

Aklımda bir şey yok direkt bölümü bırakıp kaçayım,yorumlarda yalnız bırakmayın olur mu?

İyi okumalar❤️❤️

********
"Bu sırıtışı onunla yaşamak dünyanın en eşsiz eylemiydi, her anımı onunla yaşamaksa dünyalara bedeldi."

Bulut'un evinde mutlu bir aile yemeği yenmişti.Tıpkı eskiden Adana'da oldukları gibilerdi.Eski anılar bir bir yad edilmişti.

Adana'nın sıcağı bile özlemişti Bahar ve Bulut.En çok da Bahar.Memleketini bırakmıştı beş senedir Hakkari'deydi sonuçta.Ama alışmıştı da buraya,bir sürü kardeşi olmuştu burada.

Yıllardır komutanı olan adam sevdiğinin babası çıkınca hayatın tokadını yemiş gibi hissetmişti.Hayat onu hep bir şeyleri saklamakla sınamıştı.Çok sınanmıştı ama tekrardan daha zorlu bir sınava sokmuştu onu. Sevdiği adamla arasındaki ilişkiye zarar gelir,ondan kopar diye ödü kopuyordu ama denildiği gibi hayat bilinmez sırlarla doluydu.

Yarının bize ne getireceğini bilemiyorduk.

Bulut ve Bahar mutluyken İsmail de oldukça mutluydu.Biliyordu Esra'nın evet diyeceğini.Esra'yı evine götürüyordu İsmail,akşam vakti başkasının götürmesi içine sinmiyordu işte.Hem alması gereken bir cevap vardı.O cevabı ya alacaktı ya da alacaktı .

İnat edercesine arabayı yavaş kullanıyordu İsmail,ona daha çok inat edercesine gözünü bile değdirmiyordu Esra.Esra'daki inat değildi aslında.Çekinceydi,yabancılıktı ve bilmiyordu işte.Ne dese bilmiyordu.

Kalbindeki cevap belliydi,aklındaki ise çelişiyordu.Kalpte evet ama kafada hayır olma durumu tam olarak bu olmalıydı.

Göründüğü kadarıyla İsmail'in kötü bir yanını görmemişti.Kabul ediyordu etkilendiğini de ama işte ya hisler geçiciyse diye de içinden geçirmeden edemiyordu.Mantığından yanaydı her daim ama mantık bir yerde susuyor o esnada kalp devreye giriyordu.Sev diyordu,sevsen ne olur ki.Ne kaybedersin?Kaybetmezsin,kazanırsın da diyordu.

Esra eliyle radyoya uzanarak kapattı.Ya şimdi konuşacaktı ya da hiç.

Konuşacağını belli etmek istercesine boğazını temizledi Esra."İsmail B,"diyordu ki kendini toparlayıp "İsmail."dedi.

"Can borcunun üstümdeki kalmasının vebalini taşıyamam."diyen Esra'ya "Ben öğretmen değilim ki anlamam böyle süslü sözlerden."dedi İsmail.

Bas bayağı da anlamıştı amacı sadece açık ve net istediğini duymaktı.

"Anladığını biliyorum,utandırma beni işte.Ne diyeyim ya benimsin,ya kara toprağın mı?"

İsmail'in gözleri açıldı. "Öğretmen hanım ben de senin artık öğrencinim.Konumuz aşk.Bana aşkı öğret.Ama örnek alacağımız kişiler Bahar Komutanım ve Bulut abi olsun olur mu?"dedi .

Onaylarcasına başını salladı Esra.Yeni bir öğrencisi daha vardı artık.Ona aşkı a'dan z'ye kadar öğretecekti.

*****************

Yaptığım köpüklü türk kahveleriyle salona döndüm.İlk kez keyif kahvesi içecektik galiba.Çünkü uzun bir aradan sonra ailecek oturuyorduk,gündemimizde gerginliğe yer yoktu.

Biraz sonra yatardık ama bir dakikamız boş geçsin istemiyordum işte.Vaktin ne kadar kıymetli olduğunu istemeye istemeye öğrenmiştim.

Annemle babama kahvesini verdikten sonra Alp ve benim kahvemi alıp Alp'in yanına oturdum.