"Asker Kurgusu"
Asker-Doktor🏚🩶
Bir ailenin ocağı yanmıştır yine. Kızlarının şehit haberi kasıp kavurmuştur ocaklarını. Sadece ailenin değil ,sevgilisinin de yüreği yanmıştır. Ama beş yıl sonrası yine ortalık darmaduman olmuştur. Bir havaalanı ay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(2 ay sonra)
Daha önceden yolum adliyeye hiç bu sebepten düşmemişti.Bu da zamanını beklemişti,her şey gibi.Çünkü bugün Alp ile boşanma davamız vardı,yoksa bu içimi boğan ortama girmek istemezdim.Boğulmayı hiç istemezdim.Ben mız ekini kullanmaya devam ediyordum,olaylara biz gözüyle bakmaya devam ediyordum.Çünkü o yoksa ben yoktum.Ama artık ben yoksam o var mıydı sorusunun cevabı da yoktu bende.Ben artık onu bilmiyordum çünkü aramızda ikimizin el birliğiyle ördüğü yıkılmaz bir duvar vardı.Ben içim gide gide örmüştüm,o içi gide gide mi örmüştü bilmiyordum.Dediğim gibi artık Alp'e ait soruların cevabı yoktu bende.
Sanırım artık birbirine yabancı iki insandık.Ben ona yabancı olmak istemiyordum.Ama o çoktan bana yabancı olmuştu.
Alp ve yanındaki hiç sevemediğim avukatı Umay,tam karşımızdaydı.Duruşma saatinin gelmesini bekliyorduk.
Avukatım Şebnem'di,kızı hamile hamile buraya sürüklemiştim.Düğünden birkaç gün sonra hamile olduğunu öğrenmişti.İçim buruk olmasına rağmen çok sevinmiştim.Aramıza yeni bir can gelecekti.
İsimlerimiz okunduğu esnada avukatlarımız önden girdi.
İçimde kalan son bir umut kırıntısıyla Alp'e baktım,bakışlarımız denk geldiği an gözlerini kaçırdı.Benim bildiğim Alp gözlerini benden kaçırmazdı ki.
Cesaretimi toplayıp "Alp,"dedim belli belirsiz.
"İçeri girmemiz lazım."dedi duygusuz hatta basbayağı net bir şekilde.
Alp'in duygularını da aldım,kendi duygularımın yanına gömdüm sanki.
"Allah aşkına girmeyelim,bir şansımız olsun."
"Şansımız,komik konuşma Bahar rica ediyorum.Hakimi bekletmeye hakkımız yok,içeri girelim.Anlaşmalı boşanalım,ikimiz de yolumuza bakalım."
Hastanedeyken her ne kadar boşanalım desem de sonrasında buna pişman olmuştum.Bir çok şeye olduğu gibi bunu da dile getirmeye çok geç kalmıştım.Takındığım tavırın saçma olduğunu düşünmüşken Alp'in benden daha gaddar yaklaştığını fark etmem geri dönülmez bir yolda olduğumuzun sinyalini verdi.
"Hakkari'ye ilk geldiğinde bana bir cümle söylemiştin.Duyguların yokmuş gibi davranma diye.Senin duyguların benden daha fazla Alp.Ben duygusuzum,kalpsizim,düşüncesizim.Durum ne olursa olsun kafamın dikine giderdim ama sen benim yerime de düşünendin.Benim sensiz olan yolum mesleğim,mesleğimin zirvesi şehitlik.Sen yoluna bakabilirsen mutlu olurum,yanında seni mutlu eden birini görürsem kendime yediremem ama senin için mutlu olurum.Denerim, "deyip duruşma salonuna girdim.Şebnem gözüyle gel dercesine bakınca yanındaki boşluğa geçtim.Hakim daha gelmemişti.
