İNZİBAT

3.Özel Bölüm:İnzibat

Selamlar,İnzibatlı haftalar diliyorum ama bölüm stoğumuz neredeyse bitti ve bilin bakalım kim tatildeydi jdjsjs

Okul olunca daha rahat yazıyorum galiba,sıkışıklık hayat felsefem jdjdjd

Bu bölüm İnzibat'ın neden İnzibat olduğunu öğreniyoruz ❤️❤️

Geçmiş bölümleri yazmak o kadar güzel ki, bu bölümleri bir ay önce yazmıştım o zaman baya bir ilham fışkıyordu benden djdjdj

Benim yine sizin şans dilemenize ihtiyacım varr

Yorumlarda beni yalnız bırakmayın ya bol bol yorum bekliyorum.İyi okumalarr❤️❤️

************
"Belki de beni sana getiren askerlik olacaktı bal köpüğüm.Askerlik getirmedi ama hayatım hayatına çizilmiş bir kere,nedeni,niçini önemsiz.Hayatım,hayatına çizildi ve o gün ben tamamlandım."

23.04.2017 Adana

Bugün çok özel bir gündü.Ulusal egemenlik ve çocuk bayramıydı ve kalbimi bayram yerine çeviren Alp'in doğum günüydü.

Görevde değildim,nöbette değildi. Uzun lafın kısası birlikteydik.

Özel günlere çok önem veren bir insan olmamıştım hayatım boyunca.Ama beni özel hissettiren bir kişi için genellemelerimi bir kenara bırakmıştım.Her şey onunla farklılaşmıştı,önce ben değişmiştim mesela.Sanki bu yaşıma kadar kalbim onun için atmayı beklemişti.Duygularım onun için gün yüzüne çıkmayı beklemişti.

Elini elime uzatarak"Bal köpüğüm,bugün pek bir sessizsin.Bir şey mi oldu?"dedi Alp.Nadiren bal köpüğüm derdi ama hep demesini isterdim.Bütün sıkıntımı alıp götürüyordu.Sanki içimdeki fırtınayı anlıyordu ve seslenişi dindirmeye yetiyordu ve beni küçük bir çocuk gibi hissettiriyordu.Keşke diyordum.Keşke onunla küçüklüğümüzden beri tanışıyor olsaydım.Belki aynı sınıflarda olurduk aramızda bir yaş vardı zaten.İlkokulu,ortaokulu ve belki de liseyi aynı yıllarda okuyup,birlikte mezun olacaktık.Gerçekleşmeyecek bir şey olsa da hayallerimde hep gerçekleşecekti.

İçimde sebepsiz bir hüzün vardı.Korkuyordum.Güzel bir hayatım olduğunu hissetmeye başlamışken tek kalmaktan korkuyordum.Ya da hayatımın sonlanmasından...

"Biraz yorgundum Alp ama bal köpüğüm deyince yorgunluk falan kalmadı."dedim yüzüme bir gülümseme yerleştirirken.Yorgunluk pek gitmemişti ama mutluluk hükümdü.Çocukluğum hükümrandı.

Sonrasında hep aklıma takılan ama o an içimden sormam baskılanan osoruyu sordum.Belki yeri değildi,belki gereksizdi ama hep aklımdaydı."Alp hep doktor mu olmak istiyordun?"

"Nereden çıktı ki bu şimdi?"dedi kaşlarını yukarıya doğru kaldırmışken.

"Sorgulama da cevap ver Alp.Seni dinlemek istiyorum."

"Aslında doktor olmak aklımda olan bir şey değildi."dedi Alp çatalıyla tabağındaki mezeyle oynarken.Pot kırmıştım basbayağı.Sınırlarını aşmıştım çünkü canının sıkıldığını görebiliyordum.Görmemeyi diledim ama şom ağzım yine olmadık yerde açılmıştı.

Konuşmaya başlayacakken Alp "Asker olmayı istemiştim.Hatta İnzibat olmak istemiştim."diyerek devam etti.

"Sonra vaz mı geçtin?"dedim gittikçe artan merakıma yenik düşerek.

"Asla.Denedim.Pes etmedim.Üniversite okurken bile denedim.Mülakatta bir rektör yardımcısı gözlerimin içine baka baka 'Kimsesizsin,şehit törenin bile olmaz belki.'dedi.Kimsesiz olduğumu biliyordum ama başkasından duymak dokunmuştu,hep dokunuyordu aslında.Mülakatı yarıda bırakarak çıktım.Tövbe ettim o gün,askerlik fikri çıktı aklımdan."dedi Alp,dolan gözlerini saklamaya çalışırken.Kimsesiz değildi artık.Ben onun eksik kalan neyi varsa tamamlardım,tamamlayamasam da en azından denerdim.Her şeyimi yoluna adardım ama böyle bakmamalıydı.İçimden kocaman parçalar koparacak kadar savunmasız durmamalıydı.Duygularımı yok sayardım çünkü mantığım her zaman ağır basan taraf olurdu.Ama onun yanında mantığın ne olduğunu unutup,duygularımın esiri oluyordum.Yenik düşüyordum.Ben ona yenik düşüyordum.Onun varlığına yeniliyordum ve artık onun varlığıyla parçalanıyordum da .Geçmişini üstü kapalı bir şekilde anlatmıştı ama bu onu en çok yaralayandı.Onu yaralayan bu saatten sonra beni daha çok yaralardı.Yarası,yaramdı artık.Hüznü,hüznümdü ama geçmişi işte orada ipler kopuyordu.Geçmişi,geçmişimdi diyemezdim çünkü onun yerine yaşamamıştım bunları,anlamaya çalışsam hep bir yerler eksik kalırdı.