"Asker Kurgusu"
Asker-Doktor🏚🩶
Bir ailenin ocağı yanmıştır yine. Kızlarının şehit haberi kasıp kavurmuştur ocaklarını. Sadece ailenin değil ,sevgilisinin de yüreği yanmıştır. Ama beş yıl sonrası yine ortalık darmaduman olmuştur. Bir havaalanı ay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kişisel eşyalarımı toplamak için askeriyeye döndüm.Bir süre,ne kadar olduğunu benim de bilemediğim bir süre boyunca gizli görevde olacaktım.Henüz görevin nasıl olduğu hakkında bir bilgim de yoktu.İçimde artık bir hissiyat da yoktu.Oluruna bırakmaya çalışacaktım hayatı,artık ne kadar olursa...
Ama burada değilken tek bir an gözüm arkada kalmayacaktı.Benim yerime tim komutanlığını Doğukan yapacaktı.Timi,Doğukan'a emanet edecektim.Hem usülen böyleydi hem de en çok içime sinen yol bu yoldu.
Çekmecenin kilidini açıp ajandama baktım.Daha doğrusu ajanda görünümlü bir fotoğraf albümüydü.Telefondan resimlere bakmaktansa böyle bakmak daha anlamlı gelirdi bana,teknoloji insanı değildim.İçinde benden çok Alp'in ondan habersiz çektiğim resimleri vardı.Bir işle uğraşırken onun resmini çekmek hoşuma gidiyordu.Habersiz çektiğim için de bu albümden haberdar değildi.
Sanki albümün içinde Alp yaşıyordu,yanı başımda nefes aldığını hissettiriyordu.
Ajandayı çantanın içine koyduktan sonra hızlandım,işimi bitirip Kazım Albay'ın odasına gitmem lazımdı.
Diğer eşyaları da yerleştirince çantaları arabama yerleştirip geldim.Albay'ın odasına ilerledim.Kapıyı tıklayıp içeriye girdiğimde Kazım Albay öğlenki hali ile çok farklı görünüyordu.Dışarıdan gören herhangi biri öğlen üzüntüden kendini harap ettiğini düşünmezdi.
Görevin basit ama bir o kadar da zorlu olduğunu vurgulamıştı.Yeni evli bir çift görünümünde kaçakçılık yapan bir çetenin üstüne çökecektik.Görevi benimle paylaşacak olan asker ise askeriyedeki başka bir timin komutanıydı.Henüz hangi komutan olduğunu da bilmiyordum.
Bana kalırsa oldukça basitti,ta ki odanın kapısı tıklanıp içeriye Barkın Yüzbaşı girene kadar.
Albaya selam durup karşımdaki boş yere geçti.
Bu görev için gelmiş olmayabilirdi hemen kötüyü düşünmeme gerek yoktu.
Gözlerim şaşkınlıktan yerinden fırlayacakmış gibi olsa da Albay'ı dinlemekten başka bir çarem de yoktu.
Albay,Barkın Yüzbaşı'nın görev ile ilgili benim bildiğim bilgilerden haberdar olduğunu söyledi.
Odadaki şaşkın olan tek kişi ben değildim.Barkın Yüzbaşı'nın da benden aşağı kalır yanı yoktu.
O an anladım ki aynı görevde olduğumuzu kendisi de yeni öğrenmişti.
Sanırım ikimiz de birbirimizden haz etmediğimiz için Albay söyleme gereğinde bulunmamıştı.
Kazım Albay şu anlık bu kadar bilgiyle yetinmemiz gerektiğini ve yarın sabah beraber yola çıkmamız gerektiğini söylerek odasından çıkmamıza izin verdi.
