BEDEL《LANETLİ PAPATYA》

BÖLÜM 40

Araba şehir merkezinde bir sokakta durduğunda nereye geldik diye bakındım. Güzellik merkezinin tam önünde durmuştuk.

"O üzerindekilerden kurtulup derhal buraya gel. " Dediğinde boğazımı temizledim. Sesimi olaganca değiştirmeye çalışarak.

"Anlamadım? Neyden bahsediyorsunuz?" Dediğim gibi Berzan'ın ateş saçan gözlerinden ürkmüştüm. Yutkunup arabadan indim. Güzellik merkezinin içine girip yapılması gereken işlemleri söyledim.

Saçımda ki geçici sprey boyayı akıtıp tertemiz yıkattım. Saçlarıma fön çektirip saçımı günlük topuz yaptım. Son olarak gözlerimdeki lensleri çöpe attım.

İşte yeniden Bahar olmuştum. Gelmişken bir kaç cikt bakımı yapmak güzel olurdu ama dışarıdaki azraili biraz daha kızdırmak istemem. Çantamdan cüzdanımı çıkarıp kartla ödeme yaptım. Gözlüğümü de takıp dışarıdaki arabaya bindim. Ona bakmayıp kafamı diğer yana çevirdim.

Eliyle çenemi tutup kendine çevirdi gözlüğü de çekip çıkardığında. Gözlerimi masumca kırpıştırdım

"Berzan canım kocam sen misin,?" Dedim. Ortamı yumuşatalım Allah'ım lütfen tartışmayalım.

"Benim Bahar hanım, benim..."

🌑
Araba büyük bir otelin önünde durduğunda o önden ben arkadan yürüdük. Suç işlemiş küçük bir kız çocuğu gibi başımı yerden kaldırmıyordum.

1000. Odanın kapısını açıp içeri geçtiğinde arkasından kapıyı kapatıp bende girdim.

Koca odanın içinde volta atıyordu. O döndükçe ben tedirgin oluyordum.

Düşüp bayılmamak için yatağın köşesine oturdum.

"Berzan..." Dememle bağırması bir oldu.

"SİZ GERİZEKALI MISINIZ,? KÜÇÜK AKLINIZLA BOYUNUZDAN BÜYÜK İŞLERE KALKIŞIYORSUNUZ!"

"Özür dilerim Berzan."

"ÖZÜR MÜ DİLİYORSUN BAHAR! BU YAPTIĞINIZI TELAFİSİ VAR Mİ! BİRİ ANLADIYSA NE YAPACAĞIZ O KÜÇÜK BEYNİNİZ DÜŞÜNDÜMÜ! O KENDİNİ AKILLI SANAN BEYNİNİZ.!"

"SANANE BERZAN! BENİM CANIM BİRAK DA BEN DÜŞÜNEYİM!"

Dayanamayıp yükseldiğimde pişman olmam saniyeler sürmüştü. Gözlerindeki hayal kırıklığı kalbimi acıtmıştı.

"Ben şu bir kaç günün geçip özlemle dolduğum karımın yanına gitmek için can atarken. Benim karım nerede ve bana neler söylüyor. " Dedi. Ağır konuşan sensin !

Kolumdan tuttuğu gibi beni peşi sıra sürükledi . Sesimi çıkarmadan onu takip ettim.

Arabaya bindirip çalıştırdı. Kısa süre sonra hava limanina varmıştık. Önce bagajdan bavulumu çıkarmıştı. Dibime gelip kapımı açtığında düşünmeden indim. Bavulumu elinden alıp yüzümü çevirdim. Biraz durup arabaya bindiği gibi gaza bastı.

Kovulmanin verdiği kırılmışlıkla ağladım. Birlikte vakit geçirebilirdik onu özlüyordum ! Her zaman göremiyordum bakın görünce de sonuç bu!

🌑

Şanlıurfa'dan dönüş yapmıştım. 2 hafta olmuştu.
İnanır mısınız o günden sonra Berzan beni aramadı! Biz neler atlattık o ilk yanlışımda beni kendiyle cezalandırdı...

Bende aramayacağıma and içmiştim. Bu bir ömür de sürse aramayacaktım.

Nevruz dan sonra Zişan'ı ziyarete geleceklerdi ama sürpriz yapıp öncesinde üç günlüğüne gelmişlerdi. Zişanla telefonda konuştuğumda onun da epey fırça yediğini hatta abisinin onunla konuşmadığını söyledi.

Çalan telefonun sesi evi doldurduğunda heyecanla kahvemi masaya bırakınca devrilmesine sebep oldum. Çantamdaki telefonu çıkardığımda Berzan ismini gördüm. Meşgule atıp titreşim moduna aldım. Ekranı çevirdim ama gece olduğu için ışıktan aradığını anlıyordum. Tvden yüksek sesle şarkı açıp dikkatimi dağıtmak istedim.

Açmayacaktım!

Dakikalar sonra masaya dökülen kahve gözüme çarptığında mutfaktan bez almak için ayaklandığımda. Dış kapı açılıp kulağında telefonla Berzan Bey eve lütf etmişti. Gözlerimi devirip onu görmezden gelip mutfağa girdim.

Sarı temizlik bezi alıp salona geçtim. Üzerindeki kabanı çıkarıp asıyordu. Dökülen az kahve telvesini temizleyip mutfağa geçtim. Bezi kirliye atıp salona döndüm. Telefonumu masadan alıp yatak odasına yöneldim. Berzan'ın arkamdan geldiğini biliyordum. Odaya girip kapıyı kapatacakken engel oldu.

"Bahar ne yapıyorsun?

"Uyuyacağım Berzan bey! Müsade ederseniz tabi."

"Konuşmamız gerekmiyor mu?"

"Yeni geldim aklına sanırım? Benim seninle konuşacak tek bir kelimem yok!" Diyip kapıyı yüzüne kapattım. Üstüne bir de kilitledim. Dudaklarını öpmemek ona ölmemek için verdiğim savaşı bir Allah biliyor. Ahh bu yakışıklılık halis mi Berzan bey içim gidiyor sizi görünce.

Yine de Onu sinir etmenin verdiği mutlulukla yatağa girip günlerdir uyuyamadığım huzurlu uykuya daldım. Yanımda degildi ama içerideydi bu bana güven aşılıyordu.

Sabah üzerime şık bir elbise giyinip çantamı elime alarak odadan çıktım. Berzan misafir odasından çıktığında üzerinde eşofmanları vardi. Yeni uyanmıştı hala uykunun verdiği mayışlık vardı üzerinde. Allah'ım çok tatlı değil mi bu?
Çok çabuk yelkenleri suya indirebilirim.

"Nereye Güzelim?"

"Güzelim? Dışarı çıkacağım Berzan ağa..."

"Konuşmamız gereken konular olduğunu düşünmüyor musun?" Dedi gülümsedim. Bir kaç adımda dibinde bittiğimde olabildiğince biraz daha yaklaştım. Dudaklarımız arasında küçücük bir mesafe vardı.

"2 haftadır beni aramayan adamla konuşabilecek bir şeyim kalmadı. "

"Öyle mi?" İnatla bana karşılık olarak yaklaşmıştı. "Benden habersiz buna kalkışmanız akıllıca bir fikir miydi?"

"Yanlış yaptık haklısın özür diledim beni resmen Urfa'dan kovdun! Bir ardımdan taşlamadığın kalmıştı!"

"Ne yapmamı bekliyorsun Bahar! Siz olayın ciddiyetini kavrayamadınız hala ! Seni tanısalardı ne olacaktı? Hepsini geçtim Botan seni tanisaydi ne olacaktı? Bizim aramızda soğuk savaş var bunu sana anlatmama rağmen gittin adamın dibine kadar girdin." Dediğinde yutkundum. Gözlerimi kaçırıp ondan uzaklaştım.

"Anlamış mı?"

"Hayır ağzını yokladım kimse anlamamış. " Dedi. Derin bir oh çektim Berzan'a söylememişti. Umarım insan olurda kimseye söylemez yaratık.

"Kapıni kilitleyip gitmemi istemiyorsan Doğu'dan uzak duracaksın."

"Hah! Yapta görelim Berzan ağa! Gör bak nasıl bütün rezidansı başıma topluyorum. " Dedim. Gülerek yanıma yaklaştığında burnuma havadaki aşk kokusu doldu.

"Biliyorum yaparsın Papatyam... Seni çok özledim."

Göz açıp kapayıncaya kadar kendimi onun koları arasında buldum. Söz konusu Berzan olunca bende yelken melken kalmıyordu.