BEDEL《LANETLİ PAPATYA》

BÖLÜM 3

Kuzenim Zeliha'yi karşımda görünce bir an boş bulunup çığlık attım. Benim olan oda da ne yapıyordu!

"Ne işin var senin burda?" Dedim bir anlık öfkeyle. Karşımda kollarını bağladı, alayla

"Çok kibarsin sevgili kuzenim! " Dedi. Takındığım yüz ifadesini düzeltip.

"Ah! Üzgünüm! Bir an karşımda görünce korktum da. Onun şoku. Ne oldu bi isteğin mi var?" Dedim samimiyetten tamamen uzaktan.

"Evet var!" Dedi sabit bir sesle

"Dinliyorum. ."

"Buradan, Mardin'den defolup gitmeni istiyorum. Bugüne kadar hangi cehennemdeysen şimdi de oraya dön. Burası benim evim kızım. Hate dayeninde bu konağın da Mardin'in de en gözde kızıyim. Buralarin en değerli kızlarındanim en saygı görülen..."

lafını tamamlamasina izin vermeden elimi kaldırarak susmasini istedim.

"Gidip gitmemeye bir tek ben karar veririm! Mardin artık benim de Yuvam. Gözde kız olmak gibi bir niyetim yok ben kimseyle kapışmak için gelmedim buraya. Huzur için geldim! "

"Burda olduğun her gün için sana cehennemi yaşatacağım. Gelip ayaklarima kapanana kadar. " Gitmeden önceki son sözü oldu.

Odadan çıktı yelloz.

Bugüne kadar cennetteydim ya bundan sonra cehennemi yaşatacakmış.

Eşyalarımı yerleştirmekten vazgeçip Günün verdiği yorgunlukla sıcak bi duş aldım.

Duştan sonra üzerime pijamalarımı giydim,  yatağa geçip uyumaya çalıştım.

Nedense bir türlü uykum gelmiyordu. Çok heyecanlıydim artık burada yaşayacaktım yeni bir hayat beyaz bir sayfa. Kötülük yok hüzün yok .

Düşüncelerimden uzaklasarak kendimi uykunun kollarına bıraktım.

🌼
Sabaha Mardin'in parlak güneşiyle gözlerimi açtım. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Üstüme elbise seçmek için dolabima gittiğimde  kapı açıldı. Gelen evin yardımcılarındandi.

"Hiiı kusura bakmayın hanımım ben .. şey. . Siz uyuyorsunuzdur diye kapıyı çalmadim. .. daha erken uykunuzu bozmak istemedigimden. . Yani şey. ." Dedi. Kıkırdayip önüme döndüm.

"Sorun degil! Adın ne senin hem hanımım ne canım? Kaç yasindasin sen ? Bana sadece Bahar de. Aynı yaşta sayılıriz. "

"Kadriye, 23 yaşındayım.  Yok hanımım sayıgıdan söylenir ki herkes yerini bilsin."

"Yerini bilsin? Hah güldürme beni kim böyle saçma sapan bir şeyi söyledi. Biz insansak sizde insansıniz. Çalışansınız diye insanlıktan ödün mu veriliyor! Aramızda bir fark yok." Dedim . Üçüncü bir kişinin sesini duyunca işimi bırakıp o tarafa döndüm.

"Ben diyorum! " diyen Meryem yengeme. Cevap verme gereksimi duymadan konuyu değiştirerek

"A Günaydın Meryem yenge!" Dedim yapmacık bir gülümsemeyle. Bu kadın ve kızından iyilik hissetmiyordum. Kadınin iki metre uzağından yaydığı negatif enerjiyi doruklarıma kadar hissediyordum.

"Günaydın canım" dedi. Aynı gülümsemeyle. Kadriye'ye dönüp "Sen ne dikiliyorsun burada l, işin yok mu!" Dedi sert bir şekilde. Kız irkilip hızla bana döndü.

"Hanımım bu elbiseyi Hate hanım ağam yolladı. Pazara gidicekmişsiniz. Bir de annenizin elbisesiymiş. " dedi burukca gülümsedim. Teşekkür edip gönderdim onu. Yengemde beni oda da yalnız bıraktı.

Elbise o kadar güzeldi ki... Üzerinde çok güzel bir koku vardı. Annemin mi kokusu acaba Cennet gibiydi. Hemen üstüme giyip saçımı da  topuz yapip yanlardan bir kaç saç çıkardim.