ဒီေန့ Saturdayျဖစ္တာေၾကာင့္ ခြန္း,,တို႔မိသားစုရဲ့Breakfastဟာ စကားသံမ်ားနဲ အသက္ဝင္လို႔ေနသည္။
"မာမီ့ခြန္း,,သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္လာလည္မလို႔တဲ့ အဲ့တာေလ..."
ခြန္း,,ဆက္ေျပာဖို႔ မာမီ့ မ်က္ႏွာကိုလွမ္းအကဲ့ခက္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့
မာမီက ခြန္း,,ဘာေျပာခ်င္လည္းသိေနတဲ့ပံုမ်ိဳးနဲၿပံဳးၿပီးေတာ့ခြန္း,,ကို ဆက္ေျပာေလဆိုတဲ့ အၾကၫ့္မ်ိဳးနဲၾကၫ့္ေနေလသည္။
"အဲ့တာေလ မမလရိပ္ႏြယ္,နဲ မမလရိပ္,သူငယ္ခ်င္ပါ ပါတယ္ အဲ့တာမာမီ့ကိုခြင့္ေတာင္းခ်င္လို႔"
ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ ေဒၚျမင့္ျမတ္ခ်ယ္,မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္
ဦးျမတ္ရာဇာကေတာသူနဲမဆိုင္သလိုသာ သတင္းစာအဖက္မျပက္
ေဒၚခ်စ္ခြန္းခ်ိဳ,ကေတာ့ သက္ျပင္းခ်ရင္း...
"မာမီတို႔က ခြန္း,,ကိုအေနက်ပ္ရေအာင္ စိတ္ရႈပ္ရေအာင္မလုပ္ပါဘူး ခြန္း,,ေလးရဲ့ မာမီတို႔ကသမီးလရိပ္ကို အေဘာမက်ဘူးဆိုတာ ခြန္း,,ေလးကို မာမီးတို႔ကခ်စ္လို႔ပါကြယ္ "
"ခြန္း,,သိပါတယ္မာမီ ခြန္း,,ကိုနားလည္ေပးလို႔လည္း ခြန္း,,ကေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္ ခြန္း,,ကမာမီတို႔ရဲကေလးျဖစ္ခြင့္ရတာ ခြန္း,,သိပ္ကံေကာင္းတာပဲ"
"စကားတက္တိုင္းေျပာေနေတာ့တာပဲဖြားေျမးေလးက"
"ဟုတ္ပါ့ မာမီရယ္ မာမီ့ေျမးက တဂယ့္ကိုအတက္ေလး ခ်ိဳတို႔ကိုအဲအေျပာ ေတြနဲခ်ဳပ္ေနတာ"
"အဟမ့္...."
ခြန္း,,အေျပာကို ဖြားနဲမာမီကသေဘာေတြက်ၿပီး ဒယ္ဒီကလည္းခိုးၿပံဳး ေနတာ ခြန္းေတြ့သြားလိုအရွက္ေျပ ေခ်ာင္းဟမ့္ေနသည္။တဂယ္ကို ခြန္း,,ကသိပ္ကံေကာင္းတယ္။
"အန္တီ.."
"ေအာ္ ငယ္,,သမီးလာေလ "
ခြန္း,,တို႔ မနက္စာၿပီးလို႔ ဧၫ့္ခန္းမွာထိုင္ၿပီး မာမီနဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲစကားေျပာေနၾကတုန္း ဟိုတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတာပဲျဖစ္သည္။ ခြန္း,,လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ေတာ့
အရိပ္ပန္းဒူးဖံုးဂါဝန္ အစိမ္းႏုေရာင္ေလးနဲ သူမကျဖဴဥေနသည္။
သူမဆံပင္ေလးမ်ားကိုခါတိုင္းလို႔ ကပိုကယိုေလးစည္းေနာင္းမထာပဲ ဖားယားေလးခ်ထားတာေလးကလည္း ဘယ္လိုေလးမွန္မသိဘူး ခြန္း,,ၾကၫ့္ေနမွန္းသိေတာ့ခြန္းကိုျပန္ၾကၫ့္ေနသည္။ ခါတိုင္းလိုပဲေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အၾကၫ့္ေတြနဲေပါ့
