မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်အလင်စူးစူးရဲ့ ဝင်ရောက်ထိုးဖောက်မှု့ကြောင့် ငယ်,,တစ်ယောက် အိမ်မက်ကမ္ဘာထဲကနေတစ်ဆင့် လက်တွေ့ကမ္ဘာထဲသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်.....
ကျစ်......
ငယ့်,,အိပ်ရာနိုးနိုးချင်း ခေါင်းတစ်ခုလုံးထိုးကိုက်နေတာကြောင့်အိပ်ရာထဲကမထပဲလူးလွန်းနေမိရင်း ညကအိမ်မက်အကြောင်းတွေးမိသွားလို နားရွက်နဲပါးလေးတွေပူလားသလိုခံစားလာရပြီး ငယ်,,စောင်ပုံထဲခေါင်းကို ထိုဝှက်ထားလိုက်မိသည်.....ဘယ်လိုအိမ်မက်ကြီးလဲ....အား.........ရူးတော့မှာပဲ
ဟမ်း.....ငယ်,,ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအခန်းပြန်ရောက်နေတာလဲ ညကအထွေးတို့ဆီသွားပြီး စားကြသောက်ကြတာကလွဲရင်ကျန်တာဘာမှမမှတ်မိ ငယ့်,,ကိုအဲလစ်ပြန်ခေါ်လာတာဖြစ်မယ် "
ငယ်,,အိပ်ရာကထ မျက်နှာသစ်ပြီး နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့.... ဘုရားရေ 10 နာရီကျော်ပြီး ငယ်,,အောက်ထပ်ကိုအမြန်ပြေးဆင်းပြီးအဲလစ်အခန်းဆီသွားတော့ အဲလစ်ကရှိမနေ ဟမ်း...သွားလိုက်ကြပြီလား ငယ်,,မနိုးလို့ထားခဲ့ပြီးလားမသိဘူး ... ငယ်အပေါ်ထက်ကိုအမြန်ပြန်တက်ကာ ညဝတ်အင်ကျီလဲမလိုလုပ်အင်းကျီကိုကြည့်ပြီးထူးဆန်းသွားသည်"အင်းကျီက..? ငယ်,,ညကအထွေးတို့ဆီသွားတုန်းကCottonညဝတ်အင်းကျီဝတ်ထားတာပါ......ငယ်,,စဉ်းစားရင်းဦးနှောက်ကြီးပေါက်ထွက်တော့မယ်...
ဟူး......နောက်တစ်ခါဘယ်တော့မှ အရက်သေစာမသောက်တော့ဘူးလို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်" အခုတော့တစ်ကိုယ်လုံးလည်းအနံ့မကောင်းတာနဲ ရေချိုးခေါင်လျှော်လိုက်သည် အဝတ်လဲနေတုန်းတံခါးခေါက်သံကြားတာကြောင့် အမြန်လဲပြီး အောက်ကိုဆင်းကာတံခါးဖွင့်လိုက်တော့....
"ငယ်,,နင်ကဒီကိုရောက်နေတာလားငါတို့မှာနင်ပြောက်လို့ ရှာလိုက်ရတာဟယ်"
"ဟုတ်ပါ့ကြာညိုရယ် နင်ညကတစ်ယောက်ထဲပြန်လာတာလား"
"ဟင်....ငယ့်,,ကိုညကအဲလစ်ခေါ်လာတာမဟုတ်ဘူးလား"
ငယ်,,အထွေးနဲအဲလစ်အပြောကြောင့် ပိုပြီးခေါင်းကိုက်လာရသည်မှာအမှန် "
"ဟယ် ....ညကငါ့ကိုယ်ငါတောင်မထနိုင်တာ ကြာညိုရယ်"
"အေ့လေ....ငါတို့လည်းအခုမှနိုးတာဟ ခေါင်းတွေကိုကိုက်ခဲနေတာပဲအား........သေတော့မှာပဲ"
