သဲထန်စွာရွာသွန်းဖြိုးနေတဲ့ မိုးစက်တွေကြာမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က,,ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲလက်ကို တင်းကျပ်စွာဆုပ်ထာပြီး ပြေးလွှားနေကြရင်း မျက်နှာမှာလည်းကိုယ်စီအတောက်ပဆုံးအပြံးလေးပြုံးထားကြပြီး အရမ်းအဖိုးတန်းတဲ့အရာလေးတွေပိုင်ဆိုင်ရလို့ အတိုင်းမသိပျော်မြူးနေကြသည့်ဟန်........
ဒေါက်!....ဒေါက်!.....ဒေါက်!......
"သမီးရေ!"
ဒေါက်!.....ဒေါက်!.....ဒေါက်!....
"သမီး!"
"ဘန်နီ,,အိပ်ရာဘေးကစာပွဲပေါ်က မျက်မှန်ကိုလှမ်းယူတက်လိုက်ပြီးတံခါးဆီသို့...
ကျွီး,,!
"အော် နိုးပြီလားသမီး အချိန်လည်းမစောတော့တာကြောင့် ကြီးမေကနိုးလိုက်တာ တော်ကြာသမီး နေ့လည်စာပါလွတ်သွားမဆိုလို့"
"ဟုတ်ကဲ ဘန်နီ,,နိုးပါပြီး ကြီးကြီးမေ "
"အေ့ကွယ် အောက်မယ် သူဌေးလေးက ကားအကြိုလွတ်ထားတယ်ကွဲ ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးမှ ဆင်းခဲ့ချေ ကြီးမေဟင်းအိုးကြီးတည်ထားလို့သွားလိုက်အုန်းမယ်"
"ဟုတ်ကြီးကြီးမေ"
ဘန်နီ,,စိတ်ထဲမှာတော့ အနဲငယ် အောင့်သက်သက်နဲ့ရယ် အကြာင်းကတော့ ဘန်နီ,,အိမ်မက်ကောင်းနေတုန်းမှာ ကြီးကြီးမေးက တံခါကိုအကျယ်ကြီးလာခေါက်တာကြောင့် ဘန်နီ,,လန့်နိုးသွားလိုဖြစ်သည် အိမ်မက်ကောင်းတယ်ဆိုတာလည်း ဘာမှန်သိပ်မသဲကွဲပါ
ဝိုးတစ်ဝါးနဲ"
ဘန်နီ,,အောက်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှမတွေ့တာနဲ့ အိမ်ကြီးထဲစူးစမ်းနေမိသည်' ဘန်နီ,,ဒီကိုရောက်တာ 3ရက်ရှိပြီး အိမ်ကြီးထဲကိုသေချာမကြည့်မိပါ " အိမ်ကြီးက မြန်မာရိုးရာအမွေနှစ်တွေနဲ အလှဆင်ထားတာမို့သိပ်ကိုခန်းနားထည်ဝါလွန်းသည်လို့ပြောရမည်"
"မမလေး ကားအဆင်သင့်ပြင်ထားပါတယ်"
"ဟုတ်"
"""'''''''
"အထဲဝင်သွားလိုက်ပါမမလေး အထဲမှာသူဌေးစောင့်နေတယ်"
ဘန်နီ,,အထဲရောက်တော့ ကိုကိုက ကောင်တာရှေ့မှာ ဝန်ထမ်းမမတွေနဲ စကားပြောနေတာတွေ့တာနဲ ကိုကိုနားကိုသွားလိုက်သည်။
