ခွန်း,,တို့တွေဓာတ်တော်ချိုင့်ရေတံခွန်းမှာလည်ပတ်ပြီးတာနဲ ပင်ပန်ပြီး ပင်ပန်းဒဏ်မခံနိုင်တဲ့အဖွဲတွေက ဟိုတယ်ပြန်နားချင်ကြတာကြောင့်လူစုပြီးဆရာကပြန်ပို့ပေးတာနဲ ခွန်း,,ပါလိုက်ပြန်လာခဲ့တာပဲဖြစ်သည်"
တစ်ခြားအဖွဲတွေနဲ ငပိုင်တို့ကတော့ ပြင်ဦးလွင်အမျိုးသားပြတိုက်နဲ ဝိုင်ခြံကို ထက်ပြီးခရီးဆက်ကြသည်"
ခွန်း,,ကတော့ မနက်ထဲကဒီခရီးစဉ်မှာအမူးသမားလေးမပါ၍ ခွန်း,,မပျော်နိုင်နောက်ဆံတင်းနေရသည်မှာလည်းအမှန်"
တစ်နေ့လည်လုံးလည်း မနေ့ညကအဖြစ်ပျက်ကလေးကြောင့်ကြည်နူးမှုလေးကလည်မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်ပါ ငယ့်,,ကိုလည်းစိတ်ကမချမနေ့ညက အရှိန်နဲများဖျားလို့နေမလာလို့တွေးနေမိပြီး ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ အရင်ဆုံး ခြေဦတည့်ရာ
ငယ့်,,ရဲအခန်းရှေ့သို့ ......
တီတောင်.......တီးတောင်.......တီတောင်.......
ငယ့်,,အခန်းကို ဘဲလ်တီနေတာကြာပြီး တံခါးလာဖွင့်ပေးပုံမရရင်တော့ ငယ်,,တို့အုပ်စုဘယ်သဝေထိုးသလဲမသိ အမူးသမားလေး တို့တော့ အရမ်းအတက်ကောင်းတွေတက်နေတာ"
အဲလစ်ဖုန်းကိုဆက်ကြည့်ရင်ရတာပဲ ဟုတ်တယ် အဲလစ်ကိုဖုန်းဆက်ကြည့်ရမယ်"
"ခွန်း,,...?"
ခွန်း,,နောက်ကခေါ်သံကြားလိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်ပဲအပြင်ကပြန်လာတာသည့်ပုံ မရတော့ဘူး ဒင်းလေးကိုဒီအတိုင်လွတ်ထားရင်မဖြစ်တော့ဘူး ခွန်း,,မျက်နှာကိုတည်ထားလိုက်ပြီး...
"ဒါက ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ!! မပြောမဆိုနဲ"
"ဟို....အရီဖျားနေလို့.....အဲတာ...ဆေးခန်းပြရင် နေ့လည်စာသွားစားကြတာ...."
"ဟုတ်တယ်......ဟုတ်တယ်...... မခွန်း,,ပြင်ဦးလွင်မှာရှိတဲ့အဲလစ်အဒေါ်ကိုလိုက်ပို့ခိုင်တာပါ အဲလစ်တို့ပဲသွားတာမဟုတ်ပါဘူး ဆရာ့ဆီလည်းဖုန်းဆက်ပြီးခွင့်တောင်းလိုက်ပါတယ် မခွန်း,,ဆီကိုဆက်ရင်အနှာက်ယှက်ဖြစ်မှာဆိုးလို့..."
ခွန်း,,ကမျက်နှာတည်ပြီးလေသံမာမာနဲမေးလိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံးက ငြိမ်ကုပ်ပြီးပြာပြာသလဲရှင်းပြလာသည်"အမယ် သူတို့ကခွန်း,,ကိုကြောက်ပါတယ်ပေါလေ
