Bir gitsem de kurtulsam

Bölüm 15: sırıtmalar ve iddialı bakışlar

Keyifli okumalar!

🌺

Gözlerimi kırpıyor ve bana bakmakta olan yeşil gözlerin içine bakıyordum. Buğra olayı tamamıyla aklımdan çıkmıştı. Şimdiyse hiç tahmin etmediğim bir anda onunla karşı karşıya kalmıştım.

Yeşil gözlerinde haylaz pırıltılar vardı. Sınıfın en arkasında otursa da bunu görüyordum. Siyah saçları dağılmıştı ve bana sırıtarak bakıyordu. Bu halimden keyif aldığı belliydi.

Transa girdiğimi fark ederek başımı iki yana salladım ve boğazımı temizleyerek bakışlarımı ondan çektim. Göz ucuyla güldüğünü görmüştüm ama takmamaya çalışmıştım.

Nereden çıkmıştı bu be! Aklıma ona küfür edip telefonu kapattığım geldiğinde elimle alnıma vurmak istedim. Aklı sıra onunla bir anlaşma yapmıştım. Bir daha onu görmeyeceğimi hesap ederek teklifini kabul etmiştim.

Kalbimin atış hızını görmezden gelmeye çalışarak tekrar boğazımı temizledim ve bir şeyler gevelemeye başladım. "On yedi yaşındayım. Taşındığım için eski okulumdan ayrılmak zorunda kaldım."

"Peki hobilerin var mı?"

Buğra'nın her saniye bu halimden keyif alması sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Yayvan bir şekilde arkasına yaslanmıştı ve durmadan sırıtıyordu. Efken'e yaptığım gibi onun yanağına da bir tane yapıştırmak istiyordum.

Kübra hocanın bana sorduğu soru sebebiyle sinirlerim daha da bozulsa da bunu çaktırmamaya çalışarak yapay bir şekilde gülümsedim. "Müzik dinlemeyi ve spor yapmayı severim."

Ön sıralarda oturan oğlan bu dediğime göz kırptı. "Beni de sever misin?"

Tam dudaklarımı aralayıp ağzının payını verecekken hoca ona bir bakış attı ve eliyle sınıfı gösterdi. "Boş bir yere geçebilirsin."

Başımı salladım ve gözlerimi sınıfta gezdirdim. Efken avucunu şakağına yaslamıştı ve ilgisiz gibi görünmeye çalışsa da yandan yandan bana bakıyordu. Yanındaki arkadaşı ise beni baştan aşağıya süzmekle meşguldü.

En arkada oturan Buğra'nın yanı tek boş olan yerdi. Bu hayattaki şansım bana hep götüyle gülüyordu. Koskoca sınıfta Buğra'nın yanını bulmuştum.

"Okula çantasız geleni de ilk kez görüyorum."

Söylenilene aldırmadım ve omuzlarımı dikleştirerek yürümeye başladım. Gözlerimi Buğra'nın yüzünden ayırmıyordum. Üzerimde olan bakışları hissediyor ama aldırmıyordum.

En arkaya vardığımda ve yerime geçtiğimde hoca memnun bir şekilde gülümseyerek dersine devam etti.

Buğra gözlerini bir an olsun üzerimden ayırmıyor ve kıvırdığı dudağıyla beni izliyordu. Sanırım beni gördüğüne çok mutlu olmuştu.

Onu takmadığımı göstermek için gözlerimi devirdim ve başımı çevirerek ilgimi Kübra hocaya vermeye çalıştım. Yanımdaki varlığını yok saymaya odaklanıyordum.

Buğra'nın başka planları olacak ki dibime girdi ve kulağıma doğru eğilerek fısıldadı. "Ne haber kaçak. Oltama düştün sonunda."

Dişlerimi sıktıktan sonra yüzüme yapmacık bir gülümseme yerleştirdim ve başımı çevirerek gözlerinin içine baktım. "İyidir Buğra."

Geri çekilmememe karşın kaşlarını kaldırsa da keyifli ifadesi gitmedi ve yüzümün her bir yanını incelemeye başladı. "Bu kadar çabuk karşılaşacağımızı tahmin etmezdin."

"Ya, bende." Bu sefer burnumu kırıştırmadan edememiştim. Dünyada onca sıra varken onun sırasına denk gelmem gerçekten de harika bir şeydi.

Gülümsemeyi bırakmadı ve elini yanağıma doğru uzatarak yüzüme düşen saçlarımı parmağına doladı. "Bana ettiğin küfrün hesabını çok pis soracağım sana."