Bir gitsem de kurtulsam

Bölüm 26: en büyük korkular

Merhaba!

Bölüme geçmeden önce birkaç şey söylemek istiyorum.

Tatile girmeden önce sık sık bölüm atmayı düşündüğümü söylemiştim ama bu işte pek başarılı değilim anlaşılan. Çalıştığım için yoruluyorum. Dolayısıyla da bölüm yazacak gücü bulamıyorum bazen.

Türkiye'de Wattpad'e girilemiyormuş? Belçika'da yaşadığım için bundan haberim yoktu. Instagram'da gördüm. Umarım bu sorun hemen çözülür.

Bölüme geçebilirsiniz!

🌺

Çığlık bile atamadan kendimi soğuk suyun içinde bulduğumda hareket edemez oldum. Ne çırpınabildim ne de bacaklarımı hareket ettirebildim.

Su beni en dibe çekiyordu sanki. Havuzun ışıkları görüş açımı aydınlatmaya yetmiyordu. Gözlerimin önü kararmaya başlamıştı çünkü ciğerlerime hava dolmuyordu.

Boğuluyordum.

Bu bir kabus değildi. Kabustan da beterdi.

Bedenimdeki güçün an be an çekildiğini hissettim. Gücüm olsa buradan çıkmak için her şeyimi verirdim. Adete kilitlenmiştim. Kendi bedenime hapsolmuş gibiydim.

Gözlerimin önünden binbir türlü şey geçti ama bunların hepsi bir sis bulutu gibi geçip gitti. Bağırmak, ağlamak istedim ama hiçbir şey yapamadım. Sadece suyun beni yutmasını bekledim.

Burası son muydu?

Buğra'nın anlatımıyla

Gözlerimi etrafta gezdirerek adımlıyor ve kaçağı bulmaya çalışıyordum. Ona boşuna kaçak demiyordum. Peşinde koşturuyordu.

Onu hangi ara gözden kaçırmıştım anlamıyordum. Mutfaktan çıkar çıkmaz peşine takılmıştım. Bir anlık dikkatsizlikle kaçırmıştım güzelim kızı.

Onu içeride göremeyince bahçeye açılan kapıları geçtim ve gözlerimi dışarıda gezdirdim. Gediz bok varmış gibi bütün okulu çağırmıştı. Gelenlerin yarısını tanımıyordum bile. Selman amca ve Nalan teyze evde parti verdiğini duyarsa ağzına ederdi. Şansı vardı da bir görüşmeleri vardı.

Ahsen'i göremeyince kaşlarım çatıldı. Aniden nereye kaybolmuştu bu kız? Aklı sıra benden mi kaçıyordu. Saklambaç oynuyorduk da benim mi haberim yoktu.

İleride duran Efken'i gördüğümde yanına ilerledim. "Ahsen'i gördün mü?"

"Görmedim, bir şey mi oldu?" Diye sordu kaşlarını kaldırarak.

"Olmadı." Gözlerimi bir kez daha etrafta gezdirdim ve onu yine göremeyince yürümeye devam ettim. Efken de yanımda ilerlemeye başlamıştı.

Bize doğru gelen Gediz'i gördüğümde ona sormaya karar verdim. "Ahsen'i gördün mü?"

Sorduğum soruyla omuzlarını kaldırıp indirdi. "Ahsencik havuza düştü."

Efken'in gözleri bu dediğiyle kocaman oldu ve endişeyle doldu. "Sudan korkuyor o!"

Göz göze geldiğimizde Efken'in dediği şeyi idrak etmeye çalıştık. Birkaç saniye sonra anca kendimize geldiğimizde bir hışımla havuza doğru ilerledik.

Gördüğüm görüntüyle kalbimin duracağını hissettim. Ahsen hareket etmiyor gibiydi. Havuzun derinliklerinde kaybolmuştu sanki.

Bir saniye bile düşünmedim ve havuzun içine daldım. Efken'in bağırışlarını duyuyordum ama şu an tek düşünebildiğim şey Ahsen'di.