Bir gitsem de kurtulsam

Bölüm 8: kırık kalpler

Merhaba!

Sizi çok bekletmeden yeni bölümle geldim. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Tepkilerinizi merak ediyorum.

Keyifli okumalar!

🌺

Çağlar'ın gözleri büyüdü ve kolumu yakalayıp beni salonun çıkışına doğru sürüklemeye başladı. "Saçma sapan konuşma! Hemen defol bu evden!"

Kedim kollarımın arasından atladığında sinirli suratına inanamayarak baktım. "Ne yapıyorsun ya!"

Direnmelerime aldırmadı ve kulağımın dibinde resmen kükredi. "Yalancı!"

"Yalancı değilim ben! Buraya gerçek babamı bulmaya geldim!" Diye karşı çıkmaya devam ettim.

Kolumdaki tutuşunu sıkılaştırdı. "Kes sesini!"

"Çağlar!"

Tahir Ateş'in bağırmasıyla Çağlar yerinde durdu ve nefes nefese kolumu savurarak bıraktı. Bana öfke saçan gözlerle baktıktan sonra Efken'in yanına ilerledi ve kendini koltuğun üzerine bıraktı.

Babası gözlerini oğlunun üzerinden alıp bana çevirdi ve beni eliyle yanına çağırdı. "Buraya gel."

Söylediğini yaparak yanına gidip karşısında durdum. Gözlerinden hiçbir ifade okunmuyordu. Dümdüz ve boş bir şekilde bakıyordu.

Ben merakla bir şeyler söylemesini beklerken o eliyle ayaklarıma dolanmış olan patiyi gösterdi. "Kedini alıyorsun ve derhal evimden gidiyorsun."

Kalbimin bin parçaya bölündüğünü hissettim. Beni hemen kabullenmesini beklemiyordum ama soruşturmamıştı bile. Kedimi almamı ve siktir olup gitmemi söylemişti.

"Yalan söylemiyorum. Suna Çamlı benim annem. Bana hamileyken kaçmış. Birkaç gün önce gazete kağıtları buldum. Çağlar'ı takip ettim sizi bulmak için."

"O yüzden mi peşimden geliyordun?" Diye sordu Çağlar kendini tutamayarak.

Başımı salladım ve hızlı hızlı konuştum. "Gerçekten yalan söylemiyorum. İnanın ban-"

"Defol!"

Karşımda duran adamın aniden bağırmasıyla olduğum yerde öyle bir sıçradım ki korkudan ne diyeceğimi bilemedim. Açıklamama bile izin vermiyordu. Bana öyle bir bakıyordu ki buraya hiç gelmemeyi diledim.

Tahir Ateş annemden nefret ediyordu. Onun kızı olduğumu söyleyince aynı nefreti bana da göstermişti.

Bana güç vermesi için patiyi yerden aldım ve sarıldım. Gözlerimi kaçırdım ve bir şeyler geveledim. "Belki test yaptırırsak."

Efken derin bir nefes verdi ve şakaklarını ovdu. "Hala konuşuyor musun? Gelir gelmez düzenimizi bozdun zaten."

Tahir Ateş ceketini çıkarıp koltuğa fırlattı ve salonun çıkışını gösterdi. "Test falan yok. Annenin yanına gidiyorsun ve bir daha asla buraya gelmiyorsun. Yabancı bir kızı evimde istemiyorum."

Gözlerim hissettiğim öfke ve üzüntüden dolayı doldu. Bu kadar acımasız alamazdı. Buraya ne hayallerle gelmiştim. Babamı bulacak ve o hapishaneden kurtulacaktım.

Ama onlar beni istemiyordu. Test yaptırmak bile istemiyorlardı. Annemi tanıyordu, yüzünden bana inandığını da anlamıştım ama beni evinde istemiyordu.

Evinde yabancı bir kızı istemiyordu.

Kendimi tutamadığımda gözümden bir damla yaş aktı ve yanağım boyunca yuvarlandı. Burukça gülümsedim ve başımı salladım. "Peki."