Bir gitsem de kurtulsam

Bölüm 10: tartışmalar ve yalanlar

Merhaba!

Herkes teyzemde bayramı kutlarken ben evde ders çalışıyorum :(

Kendimi az da olsa mutlu etmek için yeni bölümle geldim! Daha demin yazmayı bitirdim ve hemen yükleyeyim dedim. Bu da size bayram hediyem olsun.

Keyifli okumalar!

🌺

Ona boş boş bakmakla yetindim ama sesimdeki öfkeyi gizleyemedim. "Dalga mı geçiyorsun?"

Kaşları bu dediğimle çatıldı ve bana sorarcasına baktı. "Dalga geçtiğimi düşündüren ne?"

Alayla gülümsedikten sonra gözlerimi devirmeden edemedim. "Daha dün siktir olup gitmemi söyleyen de bendim zaten."

"Ağzı da bozukmuş." Diye mırıldandı en büyük oğlu Aydın. Kahve gözlerini kısmış bir şekilde bana bakıyordu.

Yüzümü buruşturdum ve ters bir şekilde söylendim. "Sana ne."

"Aldığın yaralar nasıl oluştu bilmiyorum ama bizde kalman en iyisi." Dedi Tahir Ateş tekrar ona bakmamı sağlayarak.

Gözlerimi yüzünden çekip kucağımda birleştirdiğim ellerime çevirdim ve hafifçe gülümsedim. "Yani sırf acıdığın için evinde kalmama izin veriyorsun."

"Öyle bir şey y-"

"Yalan söyleme." Aklıma gelen şeyle başımı bir hışımla kaldırdım ve gözlerimi odada gezdirdim. "Kedim nerede?"

Çağlar gözlerini devirdi ve homurdanmaya başladı. "Bir kedin eksikti zaten."

Aydın gözlerini odada gezdirdikten sonra açıkladı. "Hastaneye almıyorlardı ama babam zorla sokturdu. En son yatağın altındaydı."

"Sizden korkmuştur tabii." Yüzümü buruşturdum ve ellerimden destek alarak başımı kedimi görmek için aşağıya sarkıttım.

Aydın sırtını duvardan ayırarak yanıma geldi ve kollarımdan tutarak sırtımı tekrar yatak başlığıyla birleştirdi. "Ne yapıyorsun? Daha yeni kendine geldin."

Kollarımı ellerinden kurtardım ve ondan uzaklaştım. "Çok umurunda da."

"Başımıza kalma diye." Yanımdan ayrıldı ve eski pozisyonunu aldı.

İç çektiğimde kedim varlığımı hatırlamış olacak ki saklandığı yerden çıktı ve patilerini uzatarak yatağa çıkmaya çalıştı. Küçük olduğu için başaramıyordu ama.

Çağlar gözlerini devirip tek eliyle patiyi tuttu ve yatağın üzerine bıraktı. Pati bu yaptığıyla miyavladı ve yanıma gelerek kolumun altına girdi.

Ben patinin tüylerini severken Tahir Ateş boğazını temizledi ve ona bakmamı sağladı. "Test yaptırmamız en iyisi."

Kaşımı kaldırdım ve yüzümü buruşturmadan edemedim. "Daha dün test mest yok diyordun. Şimdi ne değişti?"

Arkasına yaslandı ve bana ciddi bir şekilde baktı. "Seni karşımda görmeyi beklemediğim için hiç istemediğim şeyler söyledim."

"Neden sana inanmıyorum acaba? Test falan istemiyorum."

"Dün öyle demiyordun ama?" Diye sordu Çağlar durduğu yerden anlamayarak.

"Sana ne." Dedim aksi çıkan sesimle. Onlarla uğraşmak istemiyordum. Tahir Ateş'in kararının değişmesine inanmıyordum. Dün bana öfkeyle bakan gözlerini iyi hatırlıyordum.

Ya bana acıdığı için beni evine götürmek istiyordu ya da onu rezil etmemem için. Tahir Ateş başarılı bir iş adamıydı. İster istemez etrafta dedikodular dönerdi.