Touchstones of Getting You

Thirty-two

"Uno!" Mama exclaimed before putting her second to the last card.

Natawa ako nang marinig ang buntong-hininga ni Tito Kaito. Sila na lang dalawa ni Mama ang natirang naglalaro ngayon at lagpas sampu pa ang hawak na card ni Tito.

"Oh, honey, you will lose!" Mama teased his husband even more.

"Of course, I will. You always throw me dagger looks every time I try to put a plus two or four."

"Why? Put it then!"

"I'd rather lose. Korera no kādo o oitara, anata wa nidoto watashi to hanasanaideshou."

Mama let out a hearty laugh and then caressed Tito Kaito's arm. Binaba niya ang huling card niya hudyat na tapos na ang aming paglalaro.

"You lost, honey. I am very sorry, but you have to do the consequence we talked about."

"Do I have to dance?"

"Yes! Watashitachi wa izen ni kore ni dōi shitanode, anata wa sore o shinakereba narimasen."

"This is so embarrassing," Tito Kaito murmured.

"Sige na! I'll play the song already."

Mama started playing a KPOP song titled 'Likey'. Finast forward niya 'yon sa chorus bago binuksan ang camera sa cellphone para kuhaan ng video si Tito.

The chorus came and my mouth gaped when he really danced. Kumekembot ang baywang nito nang sayawin 'yong steps ng sayaw.

His ears are as red as a tomato and Tito can't look at us straight. Bahagya lamang siyang nakayuko hanggang sa matapos ang pagsayaw niya.

Nang matapos, kumaripas ito ng takbo para itago ang mukha sa leeg ng asawa habang si Mama naman ay hindi matigil sa pagtawa.

"Magaling pala sumayaw 'tong asawa ko eh!" tukso nito sa asawa.

"Magaling?" ulit ni Tito. "I probably look like a stick while dancing."

"At least, aware ka, 'di ba?" pagbibiro ni Mama.

"Teishi!"

"It's okay, honey. I still love you! Thank you for giving us a good performance."

"I won't do that again."

"Why not? It makes your wife happy!"

"Futarikiri no toki dake yarimasu."

Unti-unting namula ang pisngi ni Mama nang marinig ang sagot sa kaniya ni Tito. Natigil ito sa pagtawa tila may epekto sa kaniya ang sinabi ng asawa.

"Ha-ha! We should sleep na. Tomorrow's your flight already," pag-iiba ng usapan ni Mama. "Magpahinga na kayo, mga anak."

"Hindi na tayo maglalaro?" tanong ni Noah, ang isang kilay nito ay nakataas.

"Mag-aalas dose na eh. 'Wag na tayo magpuyat para makaikot pa kayo ulit sa Shibuya bukas."

I nodded at Mama.

Plano ko muling pumunta roon para bilhan si Mama ng pasalubong. Pati sina Micah at Reiko. Iyon na lang kasi ang kulang sa mga kailangan kong bilhin dito sa Japan.

So we prepared to go to bed after cleaning our little mess in the living room. Ngunit hindi rin kaagad ako natulog dahil tinawagan ko sina Esiah para makipagkwentuhan saglit tungkol sa naging pagbukas noong restaurant ni Mama.

"Hi, Ma. Kumusta po?"

"Hello, anak! Ayos naman! Success ang opening natin," kwento ni Mama.

"Talaga po? Maraming kumain kanina?"