Chapter 25

28 2 0
                                    

Tinignan ko talaga nang mabuti kung siya nga ‘yon, baka kasi namalik mata lamang ako.  I was definitely right—siya nga ‘yon. I couldn't help but to clench my hands into a fist. Hindi dahil sa gusto ko siyang suntukin, parang may namumuo lang na pakiramdam dito sa kalooban ko. I was overwhelmed to see him, but aside from that, I was mad.

He looked tired, based on my observation. Iba na rin ang brand ng phone niya—nakapokus lang siya roon, may binabasa at minsan nagta-type rin. Hindi ko alam ang gagawin ko… kung papansinin ko ba siya o manatili na lamang nakatingin sa kaniya mula sa malayo.

“Zin!”

Gulat akong napatingin kay Shawn. “Why?”

“I just want to ask if you're active on IG…” He bit his lower lip, trying not to get awkward. “You know… we could converse later… there.”

I nodded at him before I gave him a smile. “I'll be active later.”

His face was shining looking at me. I didn't realize that he's handsome not until today. Singkit ang kaniyang mga mata at katamtaman lamang ang kulay ng kaniyang balat. He also had this tall, pointed nose, and small pink lips. Hindi masyado makapal ang kilay niya ngunit define pa rin ang kagwapuhan niya… parang he doesn't need the eyebrows to look handsome. Since kambal sila ni Sunny, ang features nila ay halos magkatulad. Ang kaibahan lang ay makapal ang kilay nito kaysa sa kaniya, at parang strong ang aura rin nito. Hindi lamang pang-Korean o pang-Chinese ang beauty, puwede rin pang-Asian American.

Nang dahil sa hindi siya nagtanong o kumausap na sa akin muli ay pasimple akong napatingin pabalik kay Haru na nakaupo roon sa malayo. I suddenly had the urge to remove the scarf I was wearing, since we really wore the same. Baka mapansin niya ako, kaya aalis na naman siya. Diyan siya magaling, eh, ang umalis.

Minutes passed by, I suddenly looked away when he stood up. Careful siyang lumakad papunta roon sa may exit way ng train, at nang huminto na talaga ang train at bumukas ang pinto ay doon na siya tuluyang lumabas.

I don't know what's on my mind, but I also got out of the train to chase him. Narinig ko ang tawag nilang Shawn at Sunny sa akin ngunit hindi ako huminto o nakinig sa kanila. Sinuri ko ang paligid paglabas ko ng train, tinitignan kung nasaan na ang lalaking ‘yon.

“Haru!” I shouted his name. Sa minalas naman na araw… Kinabit niya ang dala-dalang bluetooth earphones habang naglalakad, kaya hindi niya ako narinig.

Tumakbo ako palapit sa kaniya. I was almost able to catch him but suddenly, there's a guy who's also walking his way towards me. Ang ending ay nagkabanggaan kami sa isa't isa.

“Gomen'nasai, ojōsan…” mahinang boses na sabi nito habang tinutulungan akong makatayo. Ang lakas ng impact ng pagbangga namin sa isa't isa, tapos medyo malaki-laki rin siya sa akin, kaya natumba talaga ako.

Sorry, miss…

“Sorry… sorry…” Masakit pa rin ang puwet ko sa pagkatumba. Tinanggap naman nito ang paumanhin ko bago lumakad palayo.

Nang dahil sa nangyari ay hindi ko na makita si Haru. Nawala na siya sa paningin ko. Sheeda talaga…

“Zin!”

Napahawak ako sa balakang ko habang napalingon na kila Shawn at Sunny na tumatakbo palapit sa akin. I could see the worry on their faces.

“Are you okay?” alalang tanong ni Shawn sa akin. He cupped both of my arms while roaming his eyes around my body to see if I had wounds or something.

“Yes… yes… I'm okay…” I replied shortly. “I'm sorry, guys… I made you two worried.”

“You're chasing someone…” Sunny said questionably. “Did you know the person you're chasing?”

𝐅𝐥𝐨𝐫𝐞𝐬𝐜𝐞𝐧𝐜𝐞: 𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐁𝐥𝐨𝐬𝐬𝐨𝐦Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon