Love Tae²មនុស្សថ្លង់របស់បង💞(ចប់)

ភាគ3: ខ្ញុំមិនទៅជាមួយលោកឯងទេ

     "គេស្ដាប់មិនឮលោកនិយាយទេ" អ៊ំស្រីនៅជិតនោះឃើញនាយធ្វើមុខដូចជាមុនយល់ពិកាយវិការបស់នាយតូចទើបគាត់ស្រដីប្រាប់ទៅនាយកំលោះឲ្យបានដឹងពីក្មេងអង្គុយធ្វើដៃធ្វើជើងបើកភ្នែកម៉ក់ៗសម្លឹងមុខនាយភ្លឹសៗ

     "ឯងថ្លង់?" ថេយ៉ុងមើលមាត់និយាយក៏ងក់ក្បាលថាគេស្ដាប់មុនឮនាយនិយាយមែន(ទោះស្ដាប់អត់ឮតែអាចមើលមាត់មនុស្សនិយាយបានដឹងយល់ន័យ) ជុងគុកសម្លឹងមុខនាយតូចទាំងក្ដីអាណិតមុខនូវក្មេងណាស់មិនគួរណាថ្លង់ស្ដាប់មិនឮទេ

     "ផ្ទះឯងនៅឯណា?ប្រាប់យើងមកចាំយើងជូនទៅ" ជុងគុកដើរទៅយកក្រដាសប៊ិចមក អក្សរឲ្យថេយ៉ុងមើលក្រែងគេចេះអាន ថេយ៉ុងអានហើយទើបចាប់ក្រដាសពីនាយយកមក សរសេរវិញ

     "អរគុណតែខ្ញុំអាចទៅវិញខ្លួនឯងបាន" ថេយ៉ុងរុញឲ្យនាយហើយទើបក្រោកចុះពីគ្រែរួចឱន អរគុណដែលបានជួយគេមុននឹងដើរចេញទៅ ដើរមិនទាន់បានបីជំហានផងនាយកំលោះរហ័សចាប់.កដៃនាយតូចជាប់ឲ្យគេងាកមកមើលមុខនាយ

     "ចាំយើងជូនទៅ...ទុកជាការសុំទោសដែលកូនចៅយើងបើកឡានបុកឯងមិញនេះ" នាយចាប់លើកក្រដាសបង្ហាញនាយតូចទោះពេលនេះចង់ប្រកែកក៏មិនកើតបើគេចង់ជូនទៅហើយ ថេយ៉ុងងក់ក្បាលហើយទើបនាយអូសដៃនាំគេដើរចេញពីមន្ទីរដោយមានឡាននៅចតចាំពីមុខជាស្រេច មកដល់ថេយ៉ុងរាង ស្ទាក់ស្ទើក្នុងការចូលព្រមតែគេមិនស្គាល់នាយថាគេជាអ្នកណាឡើយចេះតែភ័យខ្លាចថាគេបោកយកគេទៅលក់ ដោយឃើញនាយតូចមិនព្រមចូលឡានសោះនាយកំលោះក៏រុញគេចូលតែម្ដងមុននឹងឡើងទៅតាមក្រោយ ឡានចាប់ផ្តើមរំកិលទៅមុខជារឿយៗបើក្រឡេកមកមើលពីទឹកមុខថេយ៉ុងវិញមិនស្រស់សោះមុខស្លេកដៃជើងត្រជាក់ដូចសាកសពអត់នឹងនាយក្រាស់មិនសួរមិនបាន

     "ត្រជាក់មែនទេ?" នាយលើកក្រដាសតែថេយ៉ុងក្រវីក្បាល

     "ខ្ញុំវិលមុខចង់ក្អួត ឈប់ឡានទៅ!" គ្រាន់តែឃើញអក្សរនាយស្រែកវ៉ាសទៅអ្នកបើកឡានមិនចាំយូរទេថេយ៉ុងស្ទុះក្រោករត់ចេញទៅក្អួតខាងក្រៅ ចង់ប្រាប់ថាគេពុលឡាន មនុស្សមិនដែលជិះឡានផងដល់បានជិះម្ដងពុលអញ្ចឹងឯង...><