Love Tae²មនុស្សថ្លង់របស់បង💞(ចប់)

ភាគ44: ធ្វើវាជាមួយខ្ញុំទៅ

     ម៉ោងជាង8យប់ហើយនូវមិនឃើញថេយ៉ុងមកវិញទៀតសួរអ្នកណាក៏ឆ្លើយមិនដឹង ដោយអត់ធ្មត់លែងបាននាយក្រាស់ប្រញាប់ខលទៅសួរបងប្រុសរបស់នាយតូចចង់ដឹងថាគេទៅវិញមែនទេ តែបើទៅមែនគួរតែយកអីៗដែលជារបស់ផ្ទាល់ខ្លួនគេទៅ។

     "វីគេមិនបានមកទេ តើវីគេទៅណាមែនទេ?"

     "ខ្ញុំក៏មិនដឹងដូចគ្នា" ក្រោយនិយាយគ្នាបានមួយសន្ទុះពួកគេបញ្ឈប់ការសន្ទនានាយនៅអង្គុយលើរទេះមុខទ្វារតែម្ដង គេខ្លាចតែថេយ៉ុងមានរឿងអីកើតឡើងទេ នាយបារម្ភណាស់។

     ងាកមកមើលថេយ៉ុងវិញគេពេលនេះត្រូវពួកគេចាប់មកដល់ អាគារចាស់មួយកន្លែងនៅកន្លែងស្ងាត់នឹងព្រែរុំជុំជិត វាដូចជាអាគារដែលគេបានបង់បោះចូលយូរណាស់មកហើយ

     "ធ្វើយ៉ាងម៉េចលោកបង?" Boy1សួរទៅលោកបងធំរបស់ខ្លួនពេលលីថេយ៉ុងដាក់ឲ្យគេដេកនឹងជញ្ចាំងអាគារ

     "មនុស្សស្អាតៗចឹងបើសម្លាប់ភ្លាមដូចជាស្ដាយណាស់" នាយជាបងគេយកដៃអង្អែលចង្កាលិតមាត់លិត.កសម្លឹងមើលនាយតូចតាំងពីក្បលដល់ចុងជើង

     "ឯងទៅចាំខាងក្រៅមុនទៅពេលយើងរួចរាល់ហើយចាំដល់វេនឯងម្ដង" នាយboy1ឮហើយក៏បែរខ្លួនដើរចេញទៅចាំខាងក្រៅរង់ចាំលោកបងរបស់ខ្លួនចាប់ការ។

     នាយជាបងធំក្រោយឃើញកូនចៅចេញទៅហើយ នាយក៏ដើរសំដៅមករកអ្នកកំពុងតែសន្លប់ដោយជាតិថ្នាំនោះតិចៗ ដៃជើងតូចៗរឡូនៗរីឯមុខក៏ស្អាតដូចមនុស្សស្រីក្លិនខ្លូនក៏ក្រអូបសាច់ទន់ដូចកូនង៉ាបើបានប៉ះបានលិតមិនដឹងល្អយ៉ាងណាទេ បើបានចូលទៅក្នុងខ្លួនគេទៀតដឹងតែក្ដីសុខពេញៗមិនខាត នាយចាប់ដោះលេវអាវនាយតូចម្ដងមួយគ្រាប់ៗរហូតដល់វារបូតអស់ចេញពីគ្នា បង្ហាញឲ្យឃើញពីសាច់ត្រលុកត្រលន់គួរឲ្យចឹងខាំបឺតជញ្ជក់

     "សាច់ទន់ណាស់វើយ..."ដៃប៉ះនឹងដើមទ្រីងនាយស្រែកឡើងតិចៗភ្នែកក៏សម្លឹងមើលសាច់ទ្រូងដោយការអត់ឃ្លាន តែភ្លាមនោះថេយ៉ុងក៏ភ្ញាក់ពីសន្លប់ឃើញវា(សុំហៅវាណាដាក់ឲ្យសមបន្តិច)កំពុងតែលូកលាន់ខ្លួន នាយតូចធាក់វាមួយជើងឲ្យដាច់ផ្ងារទៅក្រោយយ៉ាងរហ័សក្រោកទាញអាវយកមករុំខ្លួន