Love Tae²មនុស្សថ្លង់របស់បង💞(ចប់)

ភាគ47: ចុងក្រោយខ្ញុំនូវតែចាញ់គេ

    អត់ទេ~~~~ផាំង!!" គ្រាប់កាំភ្លើងហោះសំដៅទៅនាយក្រាស់ម្នាក់ៗស្រែកសឹងបែកសំឡេង ក្លារីសស្ទុះរត់ចូលទៅឈរពាំងជំនួសគ្រាប់កាំភ្លើងបាញ់ទម្លុះសាច់ទ្រូងនាង។

     "បងជុង ..."ខ្លួនប្រាណទន់ជុងគុករហ័សទ្រនាងកុំឲ្យដួលពេលឃើញនាងរតើមកពាំងគ្រាប់ជំនួសគេ

    "បងមិនអីទេមែនទេ?" ទោះជាពេលនេះនាងឈឺចាប់នឹងមុខរបួសគេក៏មិនខ្វល់អ្វីដែលចង់ដឹងនាពេលនេះចង់ដឹងថាមនុស្សនាងស្រឡាញ់គេមានត្រូវត្រង់ណាទេ

     "មិនអីទ ក្លារីសហរតុអីក៏នាងរត់មកពាំង?" នាយក្រវីក្បាលសួរទៅនាង នាងក៏ដឹងថាគេមិនបានស្រឡាញ់នាង ហេតុអីក៏មកពាំងជំនួសគេ

     "មកពីខ្ញុំស្រឡាញ់បងនោះអី ខិកៗ" នាយនិយាយទាំងក្អកឃឃូសជ្រាយឈាមចេញតាមមាត់ កែវភ្នែកមូលៗសម្លឹងមើលទៅអ្នកកំពុងតែឱបនាងក្នុងរង្វង់ដៃនាយញញឹមហើយលើកដៃឡើងទាំងអង្អែលផ្ទៃមុខនាយក្រាស់មុននឹងបន្លឺសំឡេងឡើង

     "តើបងធ្លាប់ស្រឡាញ់ខ្ញុំខ្លះទេ?" នេះជាអ្វីដែលនាងចង់ដឹងរហូតមក នាងសត្រឹមតែម្ដងក៏អស់ចិត្តមុននឹងនាងចាក់ចេញពីលើលោកនេះទៅ  តែអ្វីចម្លើយដែលនាងទទួលបានវាមិនដូចអ្វីដែលនាងប៉ងឡើយ

     "គ្មានទេខ្ញុំស្រឡាញ់នាងចាប់ទុកនាងត្រឹមជាប្អូនស្រីម្នាក់មិនអាចលើសពីនេះ"

    "ហ្ហឹក ហឹក ចុងក្រោយខ្ញុំនូវតែចាញ់គេ ទោះជាដង្ហើមចុងក្រោយក៏ដោយ ក៏បងមិនរើខ្ញុំ" នាយយំសស្រាកសម្លឹងមើលទៅនាយ នាងចាញ់ហើយចាញ់សូម្បីតែពេលនេះ

    "ខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងបានជួបបងម្ដងទៀតនូវជាក្រោយ" និយាយភ្លាមភ្នែកដៃដែលលើកនោះក៏ សន្សឹមធ្លាក់ចុះម្ដងបន្តិចៗភ្នែកក៏ស្រវាំងមើលមិនឃើញអ្វី ដង្ហើមនាងក៏លែងដកវិញ្ញាណក៏ហោះចេញពីរូបកាយ វាបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថានាងបានបាត់បងជីវិតហើយ ខំស្រឡាញ់ខំតាមក្បែរចាំមើលថែគេមិនបានមើលឃើញទង្វើយើងសូម្បីតែបន្តិច ទោះជាស្លាប់ទៅក៏មិនទទួលបានក្ដីស្រឡាញ់ពីគេលើសពីប្អូនស្រី។

     "នេះជាអ្វីដែលបងប្រុសចង់បានមែនទេ?" នាយងើបមុខឡើងសម្លឹងមើលទៅកាន់បងប្រុស  ពាក្យថាបងប្រុសមួយម៉ាត់ហាក់ដូចវាយប្រហារឲ្យកៃរំភើបបន្តិចដែរ តែរំពេចនោះម្នាក់ពីរបីនក់ទៀតក៏បង្ហាញខ្លួនឡើងមក