لم اعرف طفلتى

الفصل السادس والاربعين

اللهم صل وسلم وبارك على سيدنا محمد وعلى اله وصحبه وسلم تسليما كثيرا

رن هاتف فارس كان ماجد
فارس: الو مجود عامل ايه يا حبيبى
ماجد: انا الحمد لله انت اخبارك ايه
فارس: انا الحمد لله تمام
ماجد: انا جاى البلد بكره
فارس: بجد كويس
ماجد: اشوفك بقى بكره ان شاء الله
فارس: ان شاء الله توصل بالسلامه
ماجد: الله يسلمك
فارس: ماشى مع السلامه
ماجد: مع السلامه
واغلقوا الاتصال

دخلوا السرايا
فارس: السلام عليكم
نعمه: وعليكم السلام ايه يا أستاذ فارس بدل ما انت حاجز فى مطعم ماقلتلناش ليه وخليتنا نعمل اكل كنا خرجنا كلنا احتفلنا مع بعض
فارس: انا ماكنتش حاجز اصلا انا عملت كده لما لقيتك بتقللى من مراتى قدام الناس هو انتى شايفه مراتى خدامه ولا ايه ما قلتيش لاى خدامه تعمل ليه مراتى زيها زيكم فى البيت ده
نعمه: نعم يا حبيبى زيها زينا زى مين يا بابا لا فوق لأن الظاهر جرى لعقلك حاجه انا هنا اللى ست البيت ومش على اخر الزمن المشوها دى هتتحسب ست
فارس بعصبيه: مراتى دى ست الستات ومش معنى انك امى هسكت على اهانة مراتى اكثر من كده لا لحد كده وكفايه اووى مراتى كرامتها من كرامتى وانتى هنتيها كتير وعدت لك كتير اووى عمال اقول لنفسى معلش دى امك معلش هى بتحبك بزياده وغيرانه عليك بس مش معنى كده هسكت على طول مراتى لازم الكل يحترمها مراتى دى تاج على رؤوس الجميع كان يتكلم بعصبيه جعل جميع من فى السرايا ياتى ليرى ما يحدث
نعمه: مراتك ايه اللى بتتكلم عنها اشحال لو ماكنتش مغصوب عليها ومشوها وبعدين كفايه أنى متحملاها فى بيتى بخلقتها اللى تسد النفس دى
مجاهد: فى ايه ايه اللى بيحصل هنا
فارس: فى ان انا تعبت من العيشه دى فى أن مراتى كل يوم بتتهان فى البيت ده فى انى خلاص جبت اخرى وماعنتش هسكت لما تقلل من مراتى قدام الناس ولا عامله حساب ليا وانها كرمتها من كرمتى كفايه اووى لحد كده ماعادش ينفع الوضع ده
نعمه: هو فعلا ماعادش ينفع لازم المهزله دى تنتهى انت تطلقها وتديها قرشين وتغور من هنا وتتجوز واحده تناسبك كده هنرتاح كلنا هى من ساعة لما دخلت البيت ده واحنا على طول فى مشاكل
انصدم فارس من كلامها وكان فى ذهول ظل فارس ساكت ينظر لوالدته ولم يتكلم
تجمدت ليلى مكانها وخافت ان ينفذ فارس كلام والدته ويطلقها لانها سبب المشاكل بينهم فعلا
فاق فارس من صدمته وقال دا اللى فهمتيه من كلامى
انى هطلقها لانها سبب المشاكل لا هى عمرها ما عملت مشاكل مع حد فيكم انتم اللى ظلمه وقويين
نعمه: بعصبيه مين دول اللى ظلمه وقويين انت نسيت نفسك ولا ايه انت مش فى وعيك ولا ايه انت مش عارف انت بتتكلم مع مين انت بتكلم امك وخالتك يا استاذ يعنى تحترم نفسك انت مفكر نفسك كبرت عليا ولا ايه انا امك امك يعنى تاخذ بالك من كلامك معايا وتحترمنى غصب عنك
فارس: اه ظلمه وقويين انتى مفكره انى مش عارف كل اللى عملتوا فيها من ساعة ما اتجوزنا لا انا عارف عارف ضربك ليها ومنعها من الاكل وانك كنتى مخلياها خدامه وعارف انك اللى سرقتى الاسوره بتاعة ملك وحطتييها فى شنطتها ها اكمل
انصدمت نعمه انه علم وقالت: ايه انت بتقول ايه انت اتجننت انت عشان تبعد عنها التهمه بعد ما الكل عرف انها حراميه عايز تلبسهالى انا انا امك عشان تبراها
فارس: تصدقى صدقتك انا اللى ظالم وبتبلى عليكى
انا شوفتك بعنيه وانتى بتاخديها من اوضة ملك وبتدخلى اوضتى بعد ما اتاكدتى ان ليلى فى الحمام وفتحتى الشنطه وحطيتيها عشان تلبسيها مصيبه
نعمه بخوف : ايه شوفتنى شوفتنى ازاى يعنى
فارس: اه شوفتك ازاى مش مهم مش موضوعنا المهم انى شوفتك ليه عملت لك ايه عشان تعملى فيها كده لا وما اكتفتيش بكده لا روحتى قلتى للغفر عشان يقولوا فى البلد انها هربت عشان حراميه ايه ما بتخافيش ربنا ايه الظلم ده فين ضميرك يا امى انا بقيت مستعر انك امى ازاى امى كده معدومة الضمير مافكرتيش ان كل اللى بتعمليه ده هيتردلك ما خفتيش على بنتك انتى عندك بنت زيها مافكرتيش فيها انها وليه زيها وكمان يتيمه ما اكتفتيش بكده بس لا بعد ما خالها ضربها وكانت هتموت بسببك ما حستيش بالذنب لا وكمان روحتوا كلمتوا الدكتور انتى واختك العقربه دى اللى زيك عشان يشيل من عليها الاجهزه عشان تموت
ناديه: بعصبيه مين دى اللى عقربه عقربه لما تلهفك يا قليل الادب
فارس: انتى تسكتى خالص انتى سبتى بيتك وجيتى عشان تشعنينى امى وتسخنيها على مراتى عشان اطلق مراتى وتخربوا بيتى وحياتى واتجوز بنتك يا شيخه اتقى الله عايزه تبنى سعادة بنتك على تعاسة وخراب بيت واحده تانيه وبتتفقوا على قتلها انتى مفكره ان لو كنتوا قتلتوها كنت هتجوز بنتك لا طبعا ماكنتش هتجوزها ما هى كانت قدامى من الاول لو كنت عايزها كنت اتجوزتها من الاول وحتى لو كنت اتجوزتها مفكره انها كانت هتعيش سعيده لا طبعا عمرها ماكانت هتعيش سعيده ولا هتتهنى كانت حياة بنتك هتدمر زى ما دمرتوا حياة واحده عشان ربنا ما بيسيبش بس بنتك طلع عندها ضمير عنكم وبلغتنا عشان نلحقها قبل ما تقتلوها وما اكتفيتوش بكده لا قلت لها كلام ماحصلش عشان تمشى وتسيبنى انتو ايه بزعيق انتو ايه ملتكم ايه انتم مش بشر انا مش عارف انتم ازاى بنى ادمين اصلا انتم شياطين دا الشطان يسقف لكم ويقوم ويقعدكم مكانه
بس لحد كده وكفايه اوووى من انهارده يا امى انسى ان ليكى ابن اسمه فارس انا كنت مش عايز اخسرك لاخر وقت وكنت بقول بكره هتفوق وهتتغير بس مافيش فايده انتى مصره تخسرينى انتى كنتى عايزه ترتاحى من ليلى انا هريحك انا هاخذ مراتى وهنمشى من هنا مش بتقولى انتى ست البيت ده خلاص اشبعى بيه بيتك ده
ما يلزمناش من النهارده انا كان ممكن اسيب البيت من الاول بس كنت عمال اقول ده بيت العيله ما ينفعش اسيبكم وبر الوالدين بس ربنا وصانا بالنساء و الرسول قال واستوصوا بالنساء خير وقال و رفقا بالقوارير و ربنا وصانا على اليتيم وقال فامه اليتيم فلا تقهر وانا مراتى الاثنين
ومراتى ماظلمتكوش فى حاجه انتم اللى ظلمتوها وانا عمرى ما هقف مع الظالم انتى اللى فككتى البيت ده وخسرتينى من النهارده انسينى فارس ابنك مات
نعمه وهى تضع يدها على فمه وتقول لا لا وتهز رسها بمعنى لا وتقولوا ماتمشيش انا كنت بعمل كده عشانك كنت خايفه عليك انت ابنى الوحيد وعايزاك احسن واحد عايزاك سعيد كان نفسى تتجوز واحده جميله بنت ناس متعلمه من مستواك تتباها بيها وسط البلد والناس انا عملت كل ده عشانك وهى تبكى انت ابنى حته منى
ما اقدرش استحمل تبعد عنى ماتمشيش عشان خاطرى ابتعد فارس عنها وقال لليلى يلا
وسحب ليلى معه من يدها ونعمه تنده عليه يا فارس ماتسبنيش انا امك انا ابقى لك منها طب خلاص مش هزعلها بس ما تمشيش
فارس: خلاص ماعادش ينفع انتى نهيتى كل شىء ماعنتش قادر اتعامل معاكى بعد معرفة كمية الحقد والكره اللى جواكى انا طول عمرى شايفك الام الحنونه الطيبه اللى بتحب كل الناس بس انتى محيتى كل ده وصدمتينى بتصرفاتك يا خساره يا امى ياريتك فضلتى بنفس الصوره اللى كنت رسمهالك ومشوهتيهاش
اخذ ليلى وخرج بره السرايا وترك نعمه تبكى
مجاهد: ارتحتى دلوقتى بعد ما خربتى البيت وفرقتينا وخسرتى ابنك وخسرتينى
نعمه وهى تبكى: انا عمرى ما هخسر ابنى ولا هخسرك ابنى طيب شويه وهيهداى وهيرجع
مجاهد: انتى بتحلمى انتى خلاص خسرتى ابنك وانتى عارفه ابنك لما بيقفل من حد صعب انه يسامح ويرجع زى الاول وانا خسرتينى لانى ماعنتش قادر اعيش مع واحد متكبره وشايفه نفسها فوق الناس وانتى اصلا اقل من اى حد انتى واحده نست اصلها ونست انها كانت غلبانه زى الناس الغلابه اللى بتتكبرى عليهم دلوقتى انا ماكنتش متوقع انى اعمل كده بعد العمر دا كله فى اخر ايامنا واللى راح مش قد اللى جى بس انتى اللى اضطرتينى لكده روحى وانتى طالق يا نعمه عايز ارجع مالقكيش فى بيتى واخذ بعضه وخرج من السرايا
انصدمت نعمه مكانها وتجمدت وقدمها لم تعد تحملها وكانت سوف تقع من كم الصدمات التى تلقتها لولا امساك ملك وناديه لها
فملك كانت واقفه تبكى على كل ما يحدث لم تكن تعلم شئ من افعال والدتها واتصدمت من كم الشر الذى فعلته والدتها فى حق ليلى وكانت تبكى بسبب ابتعاد فارس عن البيت فهم لم يفترقوا من قبل وانصدمت اكثر عندما طلق والدها والدتها لم تتوقع ان يحدث هذا يوما فوالدها كان يحب والدتها ورجل عاقل وحكيم وصبور لم تتوقع ان يصل الامر الى الطلاق والديها تطلقوا فى يوم خطوبتها اسعد يوم فى حياتها انقلب الى يوم تعيس لاحزان وفراق وتشتت عائلتها
كانت تسند والدتها وتقول ماما اهدى اهدى كل حاجه هتتحل اسندتها هى وناديه واجلسوها على الكنبه وندهت ملك على الخادمه لتحضر ماء لوالدتها
كانت نعمه فى عالم اخر لم تتوقع ان يطلقها مجاهد ويستغنى عنها لم تتوقع ان حياتها سوف تتدمر وبيتها سوف يخرب وتفقد ابنها وزوجها فى يوم واحد كانت الدموع تنزل على وجهها بغزاره
ناديه: اهدى يا نعمه
نعم : ابعدى عنى انتى السبب انتى السبب انتى اللى دمرتى لى حياتى وخرجت لى بيتى
ناديه: ليه انا مالى يا اختى
نعمه: انتى اللى كنت بتسمميلى عقلى وبتشعننينى على البت انتى اللى خلتينى احاول اموتها انتى اللى كنتى عايزانى اخرب بيت ابنى عشان بنتك انتى السبب ابعدى عنى ابعدى
ناديه: ليه مش انتى اللى كنتى بتقولى عليها الخدامه وانتى اللى كنتى هتموتى ويطلقها عشان هتموتى على بنتى يعنى ماتجبيهاش فيا
نعمه: امشى اطلعى بره امشى
ناديه: ههههه ماعادش بيتك يا حبيبتى عشان تطردينى منه انتى نفسك بقيتى بره على العموم انا ماشيه رايحه بيت ابويه
نعمه: لا يا حبيبتى دا بيتى انا ابويه كان كتبهولى باسمى
ناديه: لا يا حببتى هو كان كتبهولك قبل ما اتولد انا وبعد كده قال لك تديلى حقى فيه وانتى ما ادتنيش حاجه يعنى بيتى زى ما هو بيتك
نعمه: لا يا حبيبتى مالكيش حاجه عندى ويلا بقى ورينى عرض قفاكى
ناديه: بقى كده يا نعمه ماشى والله ما انا سايباكى وحقى هاخدوا ومن النهارده انسى ان ليكى اخت لانى مش هسيبك تتهنى بحقى وصعدت تلم هدومها اخذت هدومها ونزلت خرجت من السرايا وذهبت واجرت احدى البيوت الموجوده فى المنطقه وهى تنوى شر اتجاه نعمه لانها نصبت عليها واخذت حقها فى ورث ابوها
كانت نعمه تلم ملابسها وملك تقول لها يا ماما استنى هتروحى فين بس
نعمه: هروح بيت ابويا ولا عايزانى استنى لحد ما ابوكى يجى ويطردنى تانى انتى ماسمعتهوس لما قال ارجع مالقيكيش فى بيتى
ملك: يا ماما يا حبيبتى دا وقت زعل شويه وهيروق وتتصلحوا ويردك تانى
نعمه: انا فى بيت ابويا لما يعرف امتى يبقى يجى لى
واخذت شنطه ملابسها وخرجت من السرايا وذهبت الى بيت ابوها فهو بيت صغير لانهم من عيله فقيره ولكن نعمه طمعت فى حق ناديه لانها تراها السبب فى دمار بيتها وناديه معها مال الان ولكن العند هو الذى يجعلها تريد حقها فى بيت والدها حتى لو مبلغ قليل ولكنه حقها
ولم تتنازل عنه

عند حنان
علاقتها مع ماجد بقت قويه وحبهم ازداد ومابيعديش يوم الا وهم مع بعض يتناولون الطعام كل يوم مع بعض يسهروا يتحدثون على الهاتف اصبحت تعشقه وتنتظر ان يطلب الزواج منها ولكنه الى الان لم يفعل وهذا ما يجعلها فى حيره من امرها ماذا بنتظر الم يعترف بحبوا لها منذ فتره الى متى ستظل علاقتهم فى الخفاء وهى الان جالس حزينه لانه اخبرها انه مسافر لأن صديق له واقع فى مشكله ويجب ان يسافر له فهو يعتبره اخ له

بتبع

ايه رايكم فى الروايه
ماذا تتوقعون أن يحدث فى الأحداث القادمه