𝙾𝚇𝚈𝙶𝙴𝙽.
ඔව් යසස් දැනගෙන හිටියා තාත්තාගේ ලේ වලින් මේ ලෝකේ හුස්ම අල්ලන්නේ තමන් විතරක් නොවන බව. යසස් ඒක දැනගත්තෙත් තාත්තාගේ ඩයිරි එකෙන්. ඉතින් අවුරුදු හතරක්. පොඩි කාලයක් නෙවේ. යසස් අවුරුදු හතරක් තමන්ගේ මල්ලිව හෙව්වා. හැබැයි අද නොහිතපු විදිහට ඒ මල්ලිව හම්බ වෙලා අවාසනාවකට මැෂින් ගොඩක් මැද්දෙම හුස්ම අල්ලද්දි. ඉතින් අවුරුදු හතරක් හොයලත් හොයාගන්න තියා කෙස් ගහක්වත් අල්ලගන්න බැරි උන ඒ කෙනා ඉස්කෝලේ තමන්ට කරදරයක් උනු කොල්ලා කියලා යසස් හීනෙකින්වත් හිතුවේ නෑ. ඒ වගේම යසස් හීනෙකින්වත් පැතුවේ නැහැ තමන්ගේ මල්ලිව මේ විදිහට හම්බ වෙන්න කියලා. ඒත් කවද්ද දේවල් තමන්ට ඕන විදිහට උනේ. නොහිතපු දේවල් නොහිතපු වෙලාවල් වලට සිද්ද වෙනවා මිසක්.
යසස් වෙව්ලන අතින් ඒ සීතල වෙලා ගිය අතක් අල්ල ගත්තේ එතනම තිබුනු පුටුවෙන් වාඩි වෙන ගමන්. එදා හිනාවෙන් පිරිලා ගිය මූණ අද සම්පූර්ණෙන්ම මැලවිලා. පිරුනු කම්මුල් වල අද සීරීම් වෙලා. එදා තමන් එක්ක අත පය විසිකරකර කතා කරපු කොල්ලාගේ අත අතපය වෙලුම් පටි වලින් ඔතලා. ඉතින් වෙන්න පුලුවන් නරකම දේත් අද තමන්ගේ ඉස්සරහා වෙලා කියලා තේරුම් ගන්න යසස්ට වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැහැ. ආච්චි අම්මාට පස්සේ යසස්ට තමන්ගේ කියලා මේ ලෝකේ හිටියේ තමන්ගේ මල්ලි විතරයි. අද ඒ කෙනත් මැෂින් ගොඩක් මැද්දේ ජීවිතයත් මරණයත් අතර සටනක. ඒක ලේසි දෙයක් නෙවෙයි. ඒ නිසාම වෙන්න ඇති කොච්චර දරාගන හිටියත් සීමා මායිම් බිදිලා ගිහින් යසස්ගේ ඇස්වලින් කදුලු වැටුනේ.
" උබට එදා කියන්න තිබුනා. අයියේ මමයි උබේ මල්ලි කියලා. ඇයි බන් උබේ අයියට මෙහෙම රිද්දන්නේ. "
" යසස්. "
" අනේ මගේ අයියේ බලන්නකෝ මල්ලි මල්ලි ඇස් අරින්නේ නැහැනේ. "
" මල්ලිට මුකුත් වෙන්නේ නෑ සුදූ. දැන් අඩන්න එපා. "
යසස් මෙතුසරගේ සීතල වෙලා ගිය අතක් අල්ලන් ඒක තමන්ගේ නලලින් තියාන් අඩන්න ගත්තේ යෂ් ඇවිත් යසස්ව සනසන්න උත්සහා කරද්දි. ඒත් අයියෙක්ගේ මුලු ලෝකයම නේද මල්ලි කියන්නේ. අවුරුදු ගානක් නොදැක නොදැනත් මහා ගොඩක් යසස් තමන්ගේ මල්ලිට ආදරේ කලා. ඉතින් ඒ මල්ලි මේ විදිහට ඇදක් උඩ ඉන්නවා බලන්න කොච්චර හයිය කෙනෙක් උනත් යයස්ට බැරි ඒ නිසාම වෙන්න ඇති. සමහර විට මේක වෙන්න ඇති ඒ බැදීම හමුවෙන්න දෛවය ලියලා තිබුනු පාර වෙන්නත් ඇති.
