MY STRICT TEACHER IS MY HUSBAND (Self-Published)

Chapter 119

KEYCEE's POV

Alas nuebe akong sinimulan ni Ace at ngayon ay alas onse na pero hindi pa rin kami tapos. Ewan ko ba naman dito. Para bang wala ng susunod kaya sinulit niya ako sa unang gabi naming magkasama pagkatapos ng hindi pagkakaunawaan. Halos hindi ko na rin maalala kung ilang rounds na ba ang nagawa namin. Basta ang alam ko lang...ang dami niyang bagong alam.

Itinihaya, itinagilid, p*natuwad, pinadapa niya 'ko nang ilang ulit. Kinandong niya rin 'ko habang pareho kaming nakaupo, inaalalayan niya 'ko sa paggalaw at pagsaldak sa kaniya. Pagkatapos no'n, tumihaya pa siya ng higa at pinatungtong ang mga paa ko sa magkabila niyang hita habang nakabukaka. Nakalapat naman ang mga kamay ko malapit sa tuhod niya at ako ang gumagalaw sa ibabaw niya. Oh, 'di ba, parang tanga?

"Soundproof din ba—uuhgh—'ang kwarto ko?" Hindi ko na natiis magtanong dahil kanina pa kami maingay at kinakabahan na ako.

"Uuhh—Hahh—No..."

"Pusang gala, Ace!" Nataranta akong umalis sa ibabaw niya para abutin ang cell phone at bluetooth speaker na nasa bedside table ko. Ini-on ko 'yon at nagmadali akong mamili ng kanta. "Bakit hindi mo agad sinabi? Para sa kwarto mo na lang sana tayo!"

"Why? Wala namang makakarinig sa 'tin. Wala si Ryan, nasa bahay ni lolo. Si Yaya Miranda lang ang nasa baba. Hindi naman aabot do'n ang ungol mo, hanggang sa hagdan lang siguro." Tinawanan niya pa 'ko.

Tiningnan ko naman siya at tinaasan ng isang kilay. "Hindi nga aabot ang ungol ko. E, paano naman ang sa'yo? Uhrgh, wifey! Fvck! Sh*t! Yeah! You're so good fvck!" I imitate him na naging dahilan ng pagtawa niya nang malakas.

"Kuhang-kuha mo 'ko, ah? Sana pati 'yong lesson din na dini-discuss ko."

"Nakukuha ko naman, ah! Pero 'wag kang mag-expect ng perfect. Masasaktan ka lang..." Muli kong ibinalik ang tingin ko sa screen para hanapin ang pambansang awit ng mga mag-asawa. Pero bago ko pa man 'yon makita, bumangon din siya at kinuha sa 'kin ang cell phone ko. May tinype siya ro'n at ilang sandali lang ay nagkaroon na ng music sa kwarto dahil medyo malakas ang volume ng speaker.

Nang bitawan niya ang phone ko sa gilid ay agad niya akong tiningnan. Eye to eye. At hindi ko naiwasang mapalunok dahil sa nakakatunaw niyang titig. "I wanna make love with you, miss. Slow...and passionate. Eyes locked with each other." Sumasabay ang malambing niyang boses sa humming ng singer sa simula ng kantang—No One Else Comes Close.

Hindi ako nakakibo, nakatitig lang ako sa kaniya hanggang sa hindi ko namalayang dahan-dahan na pala niya akong naihiga kasabay na rin ng pagsisimula ng kanta.

Pumwesto siya sa pagitan ng mga hita ko, iniyakap niya ang parehong binti ko sa baywang niya at saka niya maingat na ipinasok sa 'kin ang sa kaniya. Dumapa siya para magdikit ang mga katawan naming dalawa. Pero kahit papaano ay nakasuporta pa rin ang isa niyang braso sa gilid ko para hindi ako masyadong mabigatan.

"Don't think about anything else. Forget everything for a while. Just me and you for tonight..." Tumango ako nang bahagya bilang tugon. Hindi ko inaalis ang tingin ko sa kaniya at gano'n din siya. Nagsimula na siyang gumalaw—taas-baba sa ibabaw ko—mabagal at may pag-iingat. Magkalapit ang mukha naming dalawa at wala isa man ang kumukurap. Nakatitig lang kami sa isa't-isa at 'yong mga mata niya...sumisigaw ng pagmamahal—making my worries and fear goes away. And all I can think of right now is that—"What are you thinking, wifey? You can tell me..." malambing niyang sabi na pumutol sa pag-iisip ko, kasabay ng malambing din niyang paggalaw habang nakatitig pa rin sa mga mata ko.

"This man...is worth to love. Worth the tears. Worth the pain. Worth to fight for. And worth to be with...for the rest of my life. That's what I'm thinking, hubby..." pabulong kong tugon na nagpangiti sa kaniya nang husto. Tinitigan niya ako nang ilang segundo bago niya unti-unting inilapit ang labi niya sa labi ko.