Aşinalar yüzyıllar önce Kam'ın kehanetinde söylediği gibi alfa dişiyi beklemekte fakat alfanın üzerindeki büyüden habersizlerdir. Her şeyden habersiz normâl bir yaşam süren Belçin'in yolu birgün ırkı için varolup ırkı için yaşayan Boysan ile kesişir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belçin...
Sabah şafak sökerken uyandık. Ateş sabaha kadar kendiliğinden sönmüştü. Çadırları ve eşyalarımızı toparladık. Yine konserve yedikten sonra yola koyulduk. Kam'ın neden bu kadar uzakta bir yerde yaşadığını anlamıyordum. Şehre daha yakın bir yerdede yaşayabilirdi. Kam'ın nasıl birisi olduğunu bilmediğim için ona karşı sinirlenmemeyi kafama koyarak ilerlemeye devam ettim.
Her ne kadar düşünmek istemesemde dün gece olanlar aklımdan çıkmıyordu. Boysan soruma cevap vermemişti. Acaba cevap vermemiş olması evet anlamınamı geliyordu? Alfa olmasan senin yüzüne bile bakmayız demekmi oluyordu? Kendi kendimi dolduruşa getirmekte üstüme yoktu. Aslında çok boş bir mevzuydu. Ziraa kafamı yormam gereken daha önemli konular vardı. Daha fazla düşünmemeye karar verdim.
Uzun bir süre daha kimseyle konuşmadan tek başıma ilerledim. Yalım'ın bana doğru ilerlediğini görünce koşarak kızların yanına gittim. Dünki gibi yine kafamı bulandırmasına izin veremezdim. Kızlar şaşkınlıkla bana bakıyorlardı. Neden koştuğumu anlamamışlardı. Yalım ise ondan kaçtığımı anlamış gibi gözlerini kısmış beni izliyordu. Bakışlarına aldırış etmeden önüme döndüm.
- Neden koşuyorsun? Bizim yürümeye bile mecalimiz yokken hemde.
Mayda son sözünü içten gelen bir yorgunlukla dile getirmişti. Anlaması için kaş göz işaretleri ile arka tarafımı gösterdim. Yönünü dönüp Yalım'ı gördüğünde anladığını belli eden bir şekilde başını salladı.
- Belçin, yolculuğa çıktığımızdan beri neredeyse hiç konuşmuyorsun bir sorunmu var?
Laçin ilgili bir şekilde sordu sorusunu. Önce gerçek hislerimi söylemek istesemde onların başını şişirmek istemediğim için anlatmaktan vazgeçtim.
- Hiçç yorgunum sadece. - Belçin, hiç yalan söyleyemiyorsun. Uzatmadan öt bence.
Mayda kısık gözlerle sanki zihnimi okumaya çalışıyormuş gibi beni inceliyordu. Sorusuna cevap vermek zorundaymışım gibi hissettim.
- Biraz korkuyorum. - Neden?
Bike'nin sorusu ile yönümü hafif ona dönerek konuşmaya başladım.
- Kam'ın huzuruna çıkmaktan, alfa olmaktan her şeyden korkuyorum. Ya alfa bensem bunun sorumluluğunu nasıl kaldırabilirimki. Hiçbir şey bilmiyorum. Eğitimim yok. Her şeyi geçtim daha dönüşemiyorum bile. - Merak etme Belçin, biz her zaman yanında olacağız. Alfa olsanda olmasanda. Her şeyin üstesinden birlikte geleceğiz. Yolculuk biter bitmez sonucu ne olursa olsun bütün eksikliklerini tamamlayacağız.
Mayda hepsinin adına konuşmuştu ve çok güzel konuşmuştu. Onun bu konuşmasına duygulanmıştım. Ağlamak istiyordum ama kendimi tuttum. Onun bu desteğine buruk bir tebessüm ile karşılık verdim. Duygulandığımı anlayan Mayda hemen konuyu değiştirdi.
