Aşinalar yüzyıllar önce Kam'ın kehanetinde söylediği gibi alfa dişiyi beklemekte fakat alfanın üzerindeki büyüden habersizlerdir. Her şeyden habersiz normâl bir yaşam süren Belçin'in yolu birgün ırkı için varolup ırkı için yaşayan Boysan ile kesişir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Abçar'ın ikazı ile yönümü ona döndüm. Neyseki bugün fiziksel bir eğitim almıyacaktım. Bu yüzden içim çok rahattı. Fazla beklemeden konuşmaya başladım.
- Nerden başlıyacağız peki? - Önce bana dönüşümün nasıl oluyor onu anlat. Ne kadar dönüşebiliyosun?
Abçar'ın sorusu ile nöbetlerimi anlatmaya başladım. Boysan'ın ormanda gördüklerinide anlatmayı ihmal etmemiştim. Konuşmam bittikten sonra Abçar elini çenesine koyarak düşünmeye başladı. Bir süre düşündükten sonra nihayet konuştu.
- Dönüşümüne yardımcı olacak bir şey olmalı. Bir yöntem ama ne? - Su iyesi kurdun bastırılmış dedi. Kurt kişiliğini geliştirirsen dönüşürsün dedi. - Sen sınırı geçtin mi?
Sarkan'ın sorusu ile yönümü ona döndüm. Merakla beni izliyordu. Bekletmeden cevap verdim.
- Evet. Kam ile görüşmeye gittim. - O zaman hazırlan. Ormana gidiyoruz.
Abçar birden ayağa kalkarak konuşmuştu. Ne yapacağımızı deli gibi merak ediyordum. Sesimi çıkarmadan sırt çantamı alıp Abçar'ı beklemeye başladım. Bir odaya girip bir süre sonra elinde bir çanta ile çıktı. Sanırım kendi odasıydı. Sarkan'da ayaklanmış Abçar'ı bekliyordu. Sanırım o da bizimle gelecekti. Abçar konuşmadan evden ayrıldı. Bizde peşinden ilerledik. Abçar atlardan birine binerek bana elini uzattı. Elini tutmamla kendimi atın üzerinde bulmam bir olmuştu. Kolumda az kalsın çıkıyordu. Sarkan'da diğer ata bindikten sonra yola koyulduk. Atlar hızla ilerliyordu. Yaklaşık on beş dakika yol gittikten sonra ormanın en derin ve ıssız yerine gelmiştik. Abçar attan inerek etrafa bakınmaya başladı. Beni indirmemiş olması canımı sıkmıştı. At hayli yüksekti ve ben nasıl inmem gerektiğini bilmiyordum. Yavaşça inmeye çalıştım ama çoktan yere düşmüştüm. Abçar bana dönerek konuşmaya başladı.
- Anlaşılan sana birde at eğitimi vermem lâzım velet. - Fena olmaz yaşlı kurt. - Burası güzel. Kimse gelmez rahatça çalışabiliriz. - Ne yapacağız ki? - Birazdan görürsün.
Sarkan gizemli bir şekilde söylemişti cümlesini. Anlamayarak yönümü Abçar'a döndüm ama o da hiçbir şey söylemedi. Abçar çantasını bir ağacın kenarına bıraktıktan sonra omuzlarını gevşetti ve birden kıyafetleri parçalanarak kurt formuna dönüştü. Oldukça kaslı bir siyah kurt olmuştu. Kasları tüylerinin altından bile belli oluyordu. Yüzündeki yara ve gözündeki siyahlıkta aynen duruyordu. Görüntüsü çok korkutucu ama bir o kadarda ihtişamlı duruyordu. Adeta ölümün gölgesi gibiydi. Neden dönüştüğünü anlamayarak sordum.
- Neden dönüştü? Böyle nasıl eğitim verecek bana? - Abçar'ın söylediklerini duymuyormusun?
Sarkan'ın sorusu çok garibime gitmişti. Abçar konuşmuyorduki. Ayrıca kurtken nasıl konuşacaktı? Anlamayarak sormaya karar verdim.
