Leighton

Chapter 17

Inihinto ko ang sasakyan sa tapat ng apartment ko na nagtatagis ang bagang sa pagsunod niya sa akin. Hindi ako natutuwa na sinundan niya ako dahil una sa lahat, ayokong malaman niya ang address ko pero nandito na siya. I got my bag. I unbuckled the seatbelt and rushed to get out from my car.

Padabog kong sinara ang sasakyan saka naglakad papunta sa harap ng kotse niya. Hindi na ako masyadong nakalapit pa sa may bintana kung saan siya nakaupo dahil binuksan niya ang pinto saka siya lumabas.

I crossed my arms over my chest.

"Bakit mo ba ako sinundan hanggang dito ha? Kung may kailangan ka sa akin ay dapat sinabi mo na kanina pa." Padaskol kong sagot.

The shirt he's wearing was sulked a little with his sweat. Surprisingly, I didn't smell any bad odors from him, instead, the strong manly perfume diverted over my nostrils. I took step back and scrunched my nose up because my feet suddenly felt Jell-O when I smelled him.

Mabango siya pero hindi para sa akin. Masyadong matapang kaya medyo nahihilo ako. Samahan pa ng gutom. Sa pag-atras ko ay agad niyang nahuli ang braso ko kaya hindi ako natihaya sa kalsada.

"Are you well?"

Sobrang lapit na niya sa akin kaya yung amoy ng mouthwash na ginamit niya ay bumulaga sa mukha ko. At ang mainit niyang hininga ay sa leeg ko tumama. Nagbaba ako sa kanyang pawisang leeg hanggang sa may dibdib niya. Napalunok ako dahil bumabakat ang nipples niya sa button-up shirt na suot niya.

Mabuti nalang at may dumaan na sasakyan sa may kalsada kaya doon ko inilugar ang tingin ko. Agad din akong umayos ng tayo at dahan-dahang tumango sa kanya.

"O-oo, okay lang ako."

"Are you sure? It seems like you're not well to me. And you're pale."

Umatras din ako ulit dahil yung pabango niya ay hindi ko masangga. Pinisil ko ang ilong ko para takpan saglit at nang hindi ko maamoy yung pabango niya. This was the perks of being pregnant. Sensitibo sa pang-amoy at kahit sa pagkain lang.

Hahawakan niya ako ulit pero napatakip ako sa aking bibig nang tanggalin ko yung pagkakapisil ko sa ilong ko. Tumalikod ako at tumakbo sa loob ng gate. Kinagat ko ang pisngi ko. Patakbo akong pumunta sa harap ng pinto para buksan yun pero. Napamura pa ako dahil tinawag ako ni Leighton para tanungin kung ano ang nangyayari pero letse, sukang-suka na ako kaya hindi ko siya masagot.

Sa kabila ng paghihirap kong mahanap ang susi ng apartment sa loob ng bag ko ay narinig ko parin yung yapak niya palapit sa akin.

Pero hindi ko na nakaya kaya binagsak ko nalang ang bag ko at tumakbo sa gilid at doon ko sinuka ang hindi pa natunaw na kinain ko kaninang umaga.

My eyes produced some tears when I vomited. I hated vomit because it tasted bitter and smelled like vinegar, it's so gross too.

But I was taken aback when I felt Leighton caressed my back. I felt like a warm hand touched my heart. I wasn't expecting him to do it. I thought he would leave me here and felt disgusted toward me because I just vomited outside like some reckless drunk teenager.

Nang humupa yung pagsuka ko ay huminga ako ng malalim.

"Here."

Inilahad niya sa'kin ang panyo niya. Tinignan ko muna ito dahil nag-alangan akong gamitin pero nag-udyok siyang gamitin ko yun para punasan ang bibig ko. Ginamit ko nalang yun dahil wala na akong ibang pagpipilian.

"You feel good now? Hindi ka na ba nasusuka ulit?" he asked with a tiny hint of concern in his tone.

I nodded.