Leighton

Chapter 30

Pagdating namin sa villa na sinasabi ni Leighton ay napamangha ako sa dami ng mga puno na nakapalibot rito. The villa was gated in a rusty iron and cemented block below the steels, the color of it was already fading and lichens planted on the gate.

Hindi man maganda yung gate pero yung villa ay maganda parin. The villa was gigantically old. White painted exterior. Hindi ako maalam sa mga exterior style pero para siyang Romanesque style. From what I observed, it had only two storey but the width was eerily wide.

Trees were surrounding the villa, tiyak ko na malamig dito dahil sa mga puno. May mga halaman din na namumukadkad at mayroon din na hindi pero ang ganda lahat, hula ko na inaalagaan ang mga ito ng maayos dahil parang ginugupitan ang mga ito para hindi yumabong.

Pagparada ni Leighton sa G-Wagon niya sa tapat ng malaking bahay ay tinanggal ko yung pagkakasabit ng seatbelt sa akin saka dahan-dahang lumabas. Pero paglabas ko ay naunahan na pala ako ni Leighton dahil nakabantay na siya sa tabi ng pinto. Siya ang nagsarado pagkababa ko na.

Pinalibot ko ang tingin ko.

There's a huge narra tree in the center of the walkway—a few meters right in front of the porch. Siguro ay sinadya talagang hindi putulin ang puno para magsilbing pansangga ng sikat ng araw especially when it's scorching sunny season para presko parin ang villa kahit papaano.

"Come on. Let's not keep waiting the host."

Kumunot ang noo ko nang lumingon sa kanya. Kinuha na niya ang mga gamit ko.

"Host? Pero ang sabi mo nirenta mo ito?"

He cocked his head, tugging up his right brow. "Am I not allowed to lie?"

I gaped as this brute answered me. Nakakainis na nagsinungaling siya sa'kin. At naniwala agad ako sa kanya. Siguro achievement na sa'kin yung matampal ko yung gwapo niyang mukha. Ang sarap sigurong kalbuhin siya.

"Come on, he's waiting." utos niya saka dala yung mga gamit ko ay nagsimula na siyang maglakad paakyat ng hagdan.

The porch stair had only few steps. Sementado ang hagdan hanggang sa sahig ng porch. The pillars were also made from stones so it wouldn't break easily not unless if the magnitude was super triggering.

Sumunod ako sa kanya dahil wala din naman akong magagawa kung magdabog ako. Ayokong umaktong parang bata kasi hindi na naayon sa edad ko lalo na't buntis ako. What I was going to do now was to keep steady until I could get a chance to punch that Visconti.

Hinintay niya akong makarating sa tapat ng pinto bago niya ito buksan. Dahan-dahan lang siyang naglakad para maka-keep up ako sa kanya. Nang makapasok kami sa loob ay bumungad sa akin ang lamig. Hindi naman nakakatakot dahil may mga bukas na fixture lights sa dingding. Hindi nga lang bukas yung mga ilaw sa kisame. There's no chandelier hanging in the ceiling just like what I expected for a huge house like this.

"I thought you'll never come back."

Kaming dalawa ni Leighton ay napatingin sa gawi ng isang lalaking na sumulpot nalang mula sa kanang bahagi ng bahay. Nakapamulsa ang isang kamay niya habang yung isa naman ay may hawak na wine glass.

Napaawang ang labi ko nang mamukhaan ko siya. And the guy came across his eyes through Leighton's shoulder. Raising his brow, he tilted his face to scan me. Bigla nalang siyang napangisi at unti-unting humakbang palapit sa amin.

"I know you." sambit niya nang magtama ang mga mata namin.

Leighton on the other hand regurgitated his stare to Artori. I knew it's Artori because of his physique and that long hair he now tied into a ponytail. Ba't kaya ang haba ng buhok niya? Pero sobrang bagay sa kanya. He had a chocolate hair with an amber pair of eyes.