Leighton

Chapter 24

My eyes darted upon the door when Sackary entered with a huge bag around her shoulder. Her brows were crinkled, it seemed like today had wrapped her around. Hindi din maganda ang tingin niya sa kabuuan ng opisina ko dahil sa kalat. The scattered bits of the silk were still on the floor.

Napahinto siya nang makita si Leighton na nasa harap ko. Nagawi din ang tingin ni Leighton sa kanya dahil sa pagbukas ng pinto. Nahinto din ang usapan namin dahil kay Sackary.

Parang naging bundok yung noo ni Sack sa pagkakunot nang matignan niya ang lalaking hindi niya inaasahang makita.

"Anong ginagawa niyan dito?" Direktang tanong niya sa matabang ba boses.

Tatayo na ako para sana salubungin siya pero ginalaw ni Leighton ang kanyang binti. His long leg straighten to make me stay where I was. Napansin ni Sackary ang ginawa ni Leighton kaya napangiwi ito.

"We're just talking Sackary." ani Leighton.

"Wala ka bang bibig?" asik ni Sack sa akin.

I gaped at her. Sa akin pa niya binuntong ang inis kay Leighton dahil nandito ito sa teritoryo ko. Hindi ko siya masisisi dahil simula't-sapul nang hindi magpakita sa amin si Leighton eight years ago, sobrang na-disappointed sila sa lalaki at mas lalong nadagdag yun nang malaman na pinaglalaruan lang ako nito.

Leighton was supposed to answer back for me but I didn't let him. What for? Hindi niya naman responsableng sumagot para sa'kin. Inunahan ko na siya at mabilis na sinagot si Sack.

"May pinag-usapan lang kami Sack, eh ano bang sadya mo?"

"Eh ano bang sadya niyan? Diba ayaw kang panagutan so bakit nandito siya?"

"Sackary Santander." Mariin kong sambit.

Leighton sighed exasperatedly as he turned to face Sackary. I stood up from my seat and stepped out from the barricade he made with his long and well-toned leg.

Lumapit ako kay Sackary tapos ay hinawakan ko siya sa braso.

"Mag-usap tayo sa labas. Huwag dito dahil nakakahiya." bulong ko pero may kasamang diin.

Kumunot lang ang noo niya pero hindi siya nagsalita. Her gaze at Leighton was sharp as machete knife. She literally could slice someone with her sharp blazing eyes. Nakakatakot talaga siya kapag may kagalit na tao.

Pero aalis na kami ng opisina nang marinig ko ang pag-urong ng silya tanda ng pagtayo ni Leighton mula sa pagkakaupo rito.

"There's no need for you ladies to leave this room. I'm going to head off, by the way." sabi nito saka isiniksik ang dalawang kamay sa bulsa ng trousers niya.

Lumingon agad kami ni Sackary sa kanya. I pinched my sister's arm para hindi siya magsalita ng masama kay Leighton. Tama na ang matatalim niyang tingin rito. Pero tila hindi takot si Leighton. Pinagkibit-balikat lamang nito ang uri ng tingin na sinasaboy sa kanya.

"But remember what we talked. You should consider it because it's the only thing I am requesting from you, nothing else." ani Leighton sa garalgal na boses.

Sackary turned to me. "Anong pinag-usapan niyo?" tanong niya sa medyo malakas na boses para marinig ng kasama namin.

Umiling ako. "Mamaya ko na sasabihin." sagot ko sa mahinang tono bago ibinalik ang tingin kay Leighton.

Hindi pa siya nagsimulang maglakad papunta sa pinto dahil nakaharang kami ni Sackary. Binulungan ko muna si Sack na pumunta lang muna sa labas para maging komportable si Leighton sa paglabas.

Pero mukhang hindi trigger si Leighton sa presensya ni Sack. Parang wala lang sa kanya yung matatalim na tingin ng kapatid ko.

Hindi pa sana iiwanan ni Sack pero dahil mahina ko siyang tinulak palabas ay sumunod nalang siya. Nakita kong naglakad siya papunta doon sa mga emplayado ko na abala sa pagtatahi saka ko binalik ang tingin kay Leighton.