Isaac - Uitstel

246 26 4
                                    

'Dus eigenlijk is het grote, geweldige plan, hou me tegen als ik het verkeerd heb, dat we het gebied bestormen. Zonder plan.' 

Ik keek om me heen door de vergaderkamer.

De vergaderkamer was niet zo heel groot vergeleken met degene die wij hadden gehad.
Er was genoeg ruimte voor een grote, brede tafel, zonder stoelen, en een goed aantal mensen.
Victoria, Petrus, Aaron, June, Edgar, de wapensmid, die tot mijn verbazing een stokoude man was, en wat mensen die in het leger zaten stonden, net als ik, om de tafel heen.
Op de tafel lag een kaart van het jagersgebied. Het liep vanaf de grens van Westway helemaal tot de uithoeken van North Remington.
Er stond een rood kruisje op de plaats waar de basis van de jagers zich bevond.
Ze hadden met een groene stift een pad uitgestippelt door het bos, recht naar de hoofdingang van de grens. Hoe dom kon je zijn?
Vervolgens ging het uitgestippelde pad recht over de hoofdstraat, alsof dat geen problemen zou opleveren, langs een poltiestation en als de kers op de taart door een tunnel.

Ik kneep de brug van mijn neus vast en probeerde sarcastische en extreem botte opmerkingen achterwegen te laten.

'Het plan is om niet te sluipen,' siste Petrus. 'Om terug te nemen wat van ons was met al onze eer!'

'We hebben genoeg wapens en mankracht,' vulde iemand uit het leger hem aan. 

'Je meent het,' zei ik droogjes. 'Verdubbel het aantal van je leger keer twee. Dat is hoeveel wapens en mankracht zij hebben.' Ik keek iedereen aan. 'Als jullie dit plan doorzetten wordt het jullie einde.'

Petrus gaf me een vuile blik. Alsof het mijn schuld was dat hun plan zo slecht was.

'En jij weet het beter?' Vroeg Victoria.

'Het kan nooit slechter zijn dan dit plan,' mompelde ik.
June zag eruit alsof ze tegen me in wou gaan maar Edgar zei iets voor zij dat kon.
'Wat stel je voor, Isaac?' Vroeg hij.
Ik keek hem aan. Ik vroeg me af of ik ze wel wou helpen. Misschien wou ik wel dat ze dit plan uit zouden voeren. Dat ze aan hun einde kwamen. Misschien dat de tiranie die op deze plek werd uitgeoefend dan eindelijk ophield. 

Dat kon ik echter niet doen.

Ik wou niet nog meer van mijn soort zien sterven. Er zaten weerwolven in het leger die met trots en moed vochten voor wat ze hadden verloren. Vrijheid. Een leven.
Hoewel er een behoorlijk aantal weerwolven hier precies hetzelfde afpakte van hun slaven, wist ik dat ze niet allemaal slecht waren.
Ik had genoeg gezien die geen slaven hielden.
Die het er niet mee eens waren.

Ik zuchtte en wees naar de kaart. 'Ten eerste; het is geen goed idee om dit pad te volgen. We moeten van het pad afwijken. Uit het zicht blijven zolang het mogelijk is.' Ik wees naar het einde van de grens, waar ik met mijn pack langs was gegaan om het dorp binnen te komen. 'De buitenste wachttoren heeft altijd maar één wachter. Die waar jullie op af zouden gaan heeft er drie. Als we de wachter snel genoeg uitschakelen kan hij geen alarm slaan. Dan hebben we nog even het voordeel van de verassing.'
Edgar knikte. De rest zei niks, maar keken me aandachtig aan.
'We gaan niet over de hoofdweg maar binnendoor langs de huizen.' Ik wees naar de tunnel. Als we mijn plan volgde kwamen we nog steeds op de tunnel uit, alleen via een veiligere weg. 'Dit moeten we vermijden,' zei ik.
'Waarom?' Vroeg Victoria. 'In een tunnel ben je juist beschut.'
Ik schudde mijn hoofd. 'Tegen de tijd dat we de tunnel hebben bereikt weten de jagers waarschijnlijk al dat we er zijn, en wat we komen doen. Een tunnel is de slechtste plek waar je op dat moment kan zijn. Als de jagers van beide kanten komen zijn we ingesloten.'
Ik pakte een stift en tekende de route zoals ik hem voor ogen had.
'Als we dat stuk omlopen verliezen we tijd,' zei June koppig. 'Door de tunnel is sneller.'
Ik keek haar aan. 'Ga je gang. Als je dood wilt.'
Ze gaf me een norse blik maar zei niks meer.
'We ontwijken de tunnel, gaan hierlangs, steken de rivier over en dan wordt het lastig.' Ik wees op het stuk industrie terrein dat zich bevond voor de basis van de jagers.
Het was een vlakte zonder veel plek om te schuilen. Je had een paar containers, maar dat was het dan ook.

This Is War (unfinished)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu