This Is War (unfinished)

Isaac - Ripped Out

'Ze is mijn slaaf! Ik heb het recht erbij te zijn!' Riep ik kwaad. Ik voelde het bloed in mijn aderen koken terwijl ik de drie leiders kwaad aan keek.

'Wij bespreken wat er met de slaven gebeurd die de regels niet volgen,' zei Petrus met zijn gewoonlijke arrogante houding. 'Niet jij.'

Jean had zijn hand op mijn schouder gelegd om me kalm te houden, maar het gebaar werkte niet. Niet dit keer.
'Isaac, ik stel voor dat je even buiten een paar rondjes gaat lopen en wat afkoelt,' zei Edgar kalm. 'Wij lossen dit op.'
Ik opende mijn mond om er tegen in te gaan maar Edgar onderbrak me. 'Dat was geen voorstel, maar een bevel, Isaac.' In zijn ogen was een sprankje felheid te zien.

'Je hebt ons lang genoeg opgehouden,' zei Victoria. Ze wenkte de rest van de leiders om haar de rechtszaal in te volgen, waar de bewakers Tessa een paar minuten geleden heen hadden gesleept.
Ik drukte mijn lippen op elkaar.
Jean zijn grip werd iets sterker om te voorkomen dat ik achter ze aan ging of iets stoms deed.

  Ze hadden Tessa opgepakt voor het verbergen van een mp3speler. Wat kon zo een dom apparaat nou kwaad! Wat dacht en ze dat ze ermee zou doen? Een vliegtuig bouwen om over het hek te vliegen? Kom op zeg!

 Ik had geen idee waar Tessa het ding vandaan had. Waarom had ze niks tegen mij gezegd?

'Er is nu niks wat je kan doen Isaac,' zei Jean. 'We moeten maar afwachten wat ze beslissen.'

 'Afwachten?' Ik snoof. 'Ik heb genoeg afgewacht. Het wordt tijd om in actie te komen.'
Jean riep me paniekerig na toen ik zijn hand van mijn schouder gooide en toch de rechtszaal binnenstormde. Hij rende achter me aan.

 De leiders zaten al op hun vaste plek in de stoelen. De twee bewakers hadden Tessa, net als Noah een paar dagen geleden, op haar knieën gedwongen.
Shane stond bij de deur en het was overduidelijk de bedoeling dat hij iedereen die binnen probeerde te komen tegen moest houden.
'Isaac,' waarschuwde Edgar. Ik kon aan zijn ogen zien dat hij geen grapjes maakte. Het was niet alleen een waarschuwing, maar ook een belofte, dat als ik niet wegging het gevolgen zou hebben. Ik kende hem goed genoeg om te weten dat hij deze dreiging ook door zou zetten.
Tessa keek naar me om vanaf haar plek op de grond. Eén blik op Tessa haar gezicht nam alle twijfel weg. Ik bleef vastbesloten staan waar ik stond.

'Laat hem toch blijven,' zei Aaron luchtig. 'Wat maakt het uit.'

 'Toeschouwers zijn alleen toegestaan bij een officiële hoorzitting,' sprak Petrus hem tegen. 'Dit is een spontane hoorzitting. Geen toeschouwers dus.' Hij wenkte naar Shane. 'Voer hem weg.'

 Shane kwam niet in beweging. Petrus kneep zijn ogen naar Shane samen. Dezelfde blik die hij Jean had gegeven toen we hier net aan waren gekomen.
Ik herinnerde mijzelf aan de belofte die ik toen had gemaakt; dat als hij nog één keer op die manier naar mijn bèta's zou kijken ik hem iets aan zou doen.
Dat idee werd steeds verleidelijker. 

'Ik zeg dat hij mag blijven,' zei Aaron. Hij keek opzij naar zijn broer. Ze kwamen meer over als aartsvijanden dan broers.
Ik had in ieder geval nog nooit op die manier naar mijn familie gekeken.

Het was me opgevallen dat Aaron het meest vergevingsgezind en barmhartig was van de leiders. 

Na een kort overleg, werd er besloten dat ik mocht blijven. Er werd niks over Jean gezegd, maar ik wenkte hem dat hij me gewoon moest volgen. We gingen zitten op dezelfde plek als toen Noah werd veroordeeld. Ik deed alsof ik de priemende, boze staar van Edgar niet zag.
Victoria gaf me een nieuwsgierige blik, waarna ze haar ogen weer op Tessa richtte.

'Goed,' begon Aaron zakelijk. Hij keek op Tessa neer. 'Slaaf nummer zeventig. Je bent ervan beschuldig in het bezit te zijn van elektronica; een muziekspeler. Na verder onderzoek is deze beschuldiging bewezen. Ben je er van op de hoogte wat voor straf er op zoiets staat?'

'Nee,' antwoordde Tessa. Ik kon haar gezicht niet zien vanaf waar ik zat. Haar schouders waren gespannen.

'Eén nacht in de isoleercel,' sprak June. Ze zag er verveeld uit. Ze deden dit vast dagelijks.

'Liegen tegen een bewaker –'' Vulde Victoria aan. 'Wordt bestraft met de loop der schande.'

 De loop der schande?

 'Het vernederen van je meerdere.' Petrus grijnsde op haar neer. Genieten van zijn macht. 'Twaalf zweepslagen.'

 Ik hoorde hoe Tessa haar hart even leek te stoppen. Ze snakte vol ongeloof naar adem. Jean keek geschrokken naar me opzij.
Nog voor ik door had wat ik deed schoot ik overeind uit mijn stoel. De stoel kletterde op de grond. Het geluid echode door de grote rechtszaal.
Alle ogen richtte zich op mij.
Ik dwong mijzelf wat te kalmeren. Ik kon niet te overdreven reageren.
Het was beter als ik niet al te emotioneel werd. Anders zouden ze me geen van alle serieus nemen.
Ik schraapte mijn keel en sprak toen kalm. 'Dit is haar eerste overtreding,' zei ik vlak.

'Laat me raden,' zei Victoria. 'Je wilt dat we haar ermee weg laten komen?' Ze gaf me suggestieve glimlach. Ik moest denken aan haar woorden. Ze wist dat Tessa en ik iets voor elkaar voelde. Dat was gevaarlijk.
Als Edgar hier achter kwam...
 
'Ik eis een strafvermindering,' ging ik verder.