This Is War (unfinished)

Isaac - Escape

Vandaag was anders gegaan dan ik had gehoopt.
We hadden gewacht tot het zes uur was zodat we het donker in ons voordeel hadden.
Ik begreep niet waarom de burgemeester niet thuis was.
Als hij niet kwam opdagen hadden we een probleem. Een heel groot probleem.

We waren van plan te wachten op de hoek van de straat tot hij thuis zou komen.
We hadden de hele nacht de tijd.
Dat was tot ik hem naar buiten zag komen. De jager. Hij kwam me meteen bekend voor. Ik wist honderd procent zeker dat hij de jager was die de eerste pijl afschoot toen ons huis werd aangevallen.
Ik had hem door het keukenraam gezien.

Ik dacht misschien niet logisch na toen ik Shane op hem afstuurde en Aly wenkte om de achterkant van het huis te checken. Ik wist dat Shane hem makkelijk aan kon.
De jager was alleen. Hij had geen wapens bij zich.
Hij zou hem niet aan zien komen.
Over het hek heen klimmen kostte ons geen moeite.

Toen Shane de jager door de voordeur heen gooide sprong Jean uit de auto. Ik volgde.

Ik scande met mijn oren waar Aly was en hoorde haar door het raam op de tweede etage klimmen. Nog voor ik mezelf kon afvragen wat ze daar deed werd ik afgeleid door een harde schreeuw.
Als ze niet wat stiller waren maakte ze straks de hele buurt wakker.

Jean hield de jager op de grond gedrukt. De jager had een mes in Jean zijn been gestoken, maar Jean liet hem niet los.
Ik draafde op ze af.

Het was niet moeilijk om de jager bewusteloos te slaan aangezien Jean hem al tegen de grond had.

Jean trok met een pijnlijk gezicht het mes uit zijn been. De wond genas meteen.

'Bind hem vast,' zei ik tegen Jean. Ik haalde de handboeien, tape en blinddoek uit mijn tas en gooide het op de grond.

Hij ging meteen aan het werk.
'Rot jagers,' mompelde Shane terwijl hij met een pijnlijk gezicht met zijn schouders rolde.

We hadden een jager te pakken, en niet zomaar één, een jager die medeplichtig was aan de moord op mijn familie.

Nu hoefden we nog alleen maar te wachten tot de burgemeester thuis zou komen.

 Op dit moment ging alles nog goed. Dat was voor Aly van de trap af kwam met Tessa's bewusteloze lichaam en alles tien malen ingewikkelder maakte.

'Wie is zij?' Vroeg Shane verbaasd. 'Is ze de dochter van de jager?'

Bij die vraag voelde ik mezelf achterdochtig worden. Was het geen toeval geweest dat we elkaar twee keer tegen waren gekomen? Misschien had ze ons wel verraden.

'Wat doen we met haar?' Vroeg Aly.

 'Bind haar vast,' zei ik toonloos. Ik wees naar mijn rugzak waar alle nodige spullen in zaten.

 Toen Aly en Jean allebei klaar waren dumpten we ze even in de kast zodat we naar de auto terug konden. Ik pakte mijn handmes uit de kofferbak en vertelde Aly, Jean en Shane dat ze ook wat wapens moesten pakken voor het geval dat. Het was al dom genoeg dat we geen wapens hadden meegenomen toen we het huis binnenvielen.

Toen we het huis weer binnenkwamen splitsten we allemaal op, opzoek naar aanwijzingen of wat dan ook. Er was niet veel te vinden.

 Er hingen geen foto's aan de muren. Vreemd. Iedereen had toch wel familiefoto's in huis hangen?

Toen ik boven de eerste kamer in ging kwam ik terecht in de slaapkamer van, zo te ruiken, Tessa.
Ik zag mijn jack liggen op het voeteneind van het bed. Het leek alsof ze er op had geslapen want haar geur was in de stof getrokken.
Ik vroeg me af waarom ze hier een slaapkamer zou hebben . Het moest betekenen dat ze de dochter was van de burgemeester. Of ze logeerde hier samen met de jager.
Beide opties bevielen me niet.

Ik trok mijn jack weer aan en ging naar beneden. Ik hoorde aan Tessa en de jager hun hartslagen dat ze wakker waren. Ik wenkte Aly en Shane dat ze ze moesten pakken.

De hele tijd dat ik met de jager praatte was ik me bewust van Tessa's ogen die op mij gericht waren. En niet op een positieve manier.

De kleine glimlach die ze me had gegeven toen ik mijn jack aan haar had gegeven was veranderd in een kwade staar.

Ze was geen jager.
Ze keek te verbaasd om hier ook maar iets mee te maken te hebben.