Itinaas ni Jun Wu Xie ang kanyang mga mata at tumingin sa nasasabik na si Mo Qian Yuan.
"Ang Hukbong Yu Lin ay nakatago sa loob ng Imperyal na Palasyo sa buong panahong ito, at iniisip ng mga tao na may mga traydor sa loob nila. Nagsampa sila ng petisyon para ako ang magpalabas sa kanila! ” Mo Qian Yuan ay sumigaw, hindi mapigilan ang kasabikang nararamdaman niya. Alam niya ang plano ni Jun Wu Xie. Pinigilan niya ang Hukbong Rui Lin, at naghintay habang siya ay nangangalap ng higit pang suporta mula sa mga tao.
Sa kabila ng napakalaking pagsubok, ang pagpapamahagi ni Mo Qian Yuan ng lunas sa mga tao at ang pagbibigay sa kanya ng buong kredito ay nagtagumpay. Ang labis na suporta mula sa mga tao na nakuha ng Pangalawang Prinsipe ay nagbura sa lahat ng bakas ng dating palpak at magulong Pangalawang Prinsipe mula sa kanilang isipan.
Pinaplano ni Jun Wu Xie ang pagbabago ng rehimen, ngunit pinahalagahan din niya ang reputasyon ng Palasyong Lin. Kaya, siya ay matagal nang naghihintay ng pagkakataon. At ngayon, inihain na sa kanya ni Bai Yun Xian ang pagkakataong ito sa isang platito, hindi ba magiging bastos kung tatanggihan niya at masasaktan ang damdamin ng kawawang babae?
Sa pagkakataong ito, parehong si Mo Qian Yuan at ang Hukbong Rui Lin ay may lehitimong dahilan upang pumasok sa Imperyal na Palasyo!
Kung hihinto ang Emperador sa kanila, kakailanganin niyang harapin ang ilang medyo nakakasirang mga akusasyon.
Ang krimen ng paglalason sa buong populasyon ng lungsod, kahit ang Emperador ay hindi makakatakas sa ganitong mga paratang!
“Naiintindihan ko. ” Jun Wu Xie ay sumagot nang malamig, abala sa lotus.
Ang mukha ni Mo Qian Yuan ay namumula sa kasabikan, "Paano ka nagiging kalmado? Hindi ka ba nasasabik?” Para sa mga bagay na magbago nang ganito ka-eksakto ay isang bagay na hindi kailanman naisip ni Mo Qian Yuan. At ang nagplano ng lahat, ay si Jun Wu Xie!
Lahat ay nasa ayos na. May dahilan ang Hukbong Rui Lin para pumasok sa Imperyal na Palasyo nang lehitimo, at ang natitira ay magiging madali na lang!
Si Jun Wu Xie ay malapit nang makamit ang kanyang mga layunin, paano siya mananatiling kalmado?
"Nasasabik? Bakit?" Si Jun Wu Xie ay iniling ang kanyang ulo, ang makinis na itim na buhok ay nasa kanyang balikat, ang kanyang mga mata ay may halong pagdududa.
Si Mo Qian Yuan ay walang masabi.
"Ito ang plano, walang dapat ikasabik." Si Jun Wu Xie ay bumalik sa kanyang mga gawain. Hindi niya kailangan ng mga emosyon na nakakapagpabura sa kanyang mga desisyon. Kailangan lang niyang pag-isipan at suriin ang bawat hakbang sa kanyang plano at tiyakin na hindi siya magkakamali, at sapat na iyon.
Sa kanyang mga mata, ang Emperador ay parang patay na, kailangan niyang pag-isipan kung paano niya "babayaran" ang "regalo" ni Bai Yun Xian sa kanya.
Hindi alam ni Mo Qian Yuan kung ano ang sasabihin. Mula noong gabing iyon nang salakayin ng Hukbong Rui Lin ang Imperyal na Palasyo, hindi na siya nakakita ng malaking pagbabago sa ekspresyon ni Jun Wu Xie.
Ang ngiting nakita niya noong gabing iyon, nagdala ng kamatayan at kawalan, napakaganda ngunit nakakatakot.
"Kailan mo balak dalhin ang mga kawal sa Imperyal na Palasyo?" Nalaman ni Mo Qian Yuan, na sa sandaling ipasok ni Jun Wu Xie ang Hukbong Rui Lin sa Imperyal na Palasyo, ang trono ng Qi ay magbabago ng kamay.
"Sa loob ng dalawang oras." Jun Wu Xie ang sumagot.
"Agad?"
Habang ang mga tao ay patuloy na nagagalit. Ang prutas ay hinog na para anihin, panahon na.
“Naiintindihan ni Mo Qian Yuan. Pupunta ako para ipaalam kay Long Qi.” Sinabi niya at tumakbo upang maghanda.
Umupo si Jun Wu Xie sa kanyang upuan, ang kanyang mata ay may bahid ng yelo.
'Magsasagawa na naman ba ng gulo si Binibini?' Ang maliit na itim na pusa ay tumalon sa mesa, nilalantakan ang mga mabalahibong paa nito, ang boses nito ay umabot sa mas mataas na tono sa labis na pananabik.
Ang simponya ng kamatayan na isinulat gamit ang sariwang dugo, napakaganda.
Si Jun Wu Xie ay tumingin sa maliit na itim na pusa at sinabi: "Gusto ko lang na ligtas ang Pamilya Jun."
Kung hindi siya ginambala, hindi siya kumagat. Kung ang mga walang alam ay tatapak sa kanyang mga daliri, gigibain niya ang mga ito, ikakalat ang kanilang mga kaluluwa, at mawawala sila ng di na mabuhuhay pa!
BINABASA MO ANG
GENIUS DOCTOR BLACK BELLY MISS (Tagalog Version)
Historical Fiction"TRANSLATE IN TAGALOG" Noong siya ay labing-apat na taong gulang, sa murang edad, Siya ay isang henyong manggagamot na ikinulong ng kanyang lolo, Sinunog niya ang kanyang kulungan kung saan siya nakatira nang higit sa Sampung taon. Ngunit Nang maka...
