BUT ONLY LOVE CAN TELL

[BOLCT-FORTY-EIGHT]

[BOLCT-FORTY-EIGHT]

ENZO'S POV

Buwesit na buhay naman 'to! Kanina pa ako mura ng mura habang naglalakad palabas ng campus. I don't want to argue with Nel nor make her angry.

"Babe!" Tawag sakin ni Moana. She cling her arms on me when she reached me.

"Let go!" Inalis ko iyong kamay niya.

"Nagawa mo na ba?" I clenched my jaw and gritted my teeth.

"Ano ba talaga ang alam mo tungkol sakin!?" Mahigpit ko siyang hinawakan sa kaliwang braso niya.

She threated me to leave Nel like she knows my illness. For god's sake! I am not ready to tell Nel the truth! I am so scared to see her mesirable. And now I am so confused!

"Enzo nasasaktan ako!" Mas lalo ko pang diniinan ang pagkakahawak ko sa braso niya.

"Now what!" She started to cry so I loosen up.

"Fine! Wala akong alam! Gusto ko lang naman mapasaakin ka ulit! Gusto ko na bumalik ka sakin! Please Enzo, ako nalang ulit. Ako nalang, please!" Mas lalo akong nagalit sa ginawa niya.

"That's bulls shit!" Inis kong wika rito at tinalikuran na siya.

How fool I am to obey her! Diretso ako agad sa kotse ko para puntahan si Nel. I wanted to say and explain to her. I drove fast as much my car can do. When I reached my place, I immediately run fast para makarating sa unit ko.

"Nel..." Unang wika ko agad ng makapasok ako.

Inilapag ko ang susi at cellphone ko sa center table. Hinubad ko din ang jacket na suot ko at ipinatong sa upuan. Wala siya sa kusina.

"Nel..." Tawag kong muli rito.

Dumiretso ako agad sa kuwarto ko nang makita ko ang suot niyang sapatos na nakakalat sa sala.

"Nel..." Tawag ko ulit sa kanya pagkabukas ko ng pinto.

Bumungad sakin ang magulo niyang itsura. Nakasalampak ito ng upo sa tabi ng kama ko habang nakayuko at yakap ang mga tuhod niya. Lumapit ako agad at hinawi ang buhok nito.

"Hey, Nel? I'm so sorry." Masuyo kong alo rito.

Napaangat ito ng tingin sakin. Sobrang maga ng mata niya sa kakaiyak. Mas lalo pa itong naiyak ng makita ako. God! I felt so guilty!

"Hindi ko sinasadya 'yon. I'm so sorry Nel." I cupped her face and kiss her forehead. She started to cried again much more. I hug her.

"Nel, please. Stop crying." She hugged me back.

"Bakit..." She said. I remain silent.

"Bakit Enzo! Bakit! Bakit itinago mo sakin 'to! Bakit!" Pinagpapalo niya ako bigla kaya mabilis ko siyang inawat at hinawakan sa magkabilang pulsuhan.

"What are you talking about?" Naguguluhan kong tanong. Mas lalo ito napahagulhol at binawi ang mga kamay nito.

"Ito ba ang dahilan ng pagsisinungaling mo? Ito ba! Enzo sumagot ka!" My tears are starting to fell. Hawak niya ang medicine bag ko.

"Nel, magpapaliwanag ako. Please calm down." Alo ko sa kanya at niyakap siya ng mahigpit. Hindi ito ang inaasahan kong mangyari.

"Nel, vitamins ko lang ang mga iyan." Pagdadahilan kong muli. Kahit na mali na itong ginagawa ko.

"Methotrexate ang vitamins mo? Grabe naman Enzo!"

Natigilan ako pero napatawa na lamang ng kaunti. I faced her, eye to eye. Panay na din ang pag-agos ng luha ko. For the first time I let a woman see me crying. But she's not just a woman. She's the woman I loved the most right now.

"Wala na akong lusot." Bahagya pa akong napatawa. Nel grab me and kissed me.

"Magagamot naman iyang sakit mo eh! Please Enzo! Hindi mo ako iiwan, 'di ba? Hindi 'di ba?" I hate to see in her eyes begging some hopes.

"Enzo naman! Magsalita ka!" Pinahiran ko ang luha niya kahit panay pa din ito sa pag-agos.

"Stage four na Nel, nadamay na ang liver ko pati na ang lungs ko. Hindi na kakayanin ng katawan ko." Mapait akong napangiti. Napailing ito ng matindi at napahikbi.

"Hindi totoo 'yan! Gagaling ka pa!" Inayos ko ang buhok niya at pinagdikit ang aming mga noo.

"I am luekemia survivor Nel. When I was eight years old. I undergo many test and operation and gladly I survived. God gave me a chance to live again. God gave me a chance to met a woman like you. He gave me so many chances Nel. He gave me so many hopes. And now he's taking it back Nel." I cried as I say that to her.

"Nagbibiro ka lang naman eh!" She's whineding like a little kid, like she lost her doll.

"My luekemia is back Nel and aside from that? My liver and my lungs are now affected. And I have...." I paused.

"Two month left, Nel."