Destined with the Bad Boy

Chapter 23

Chapter 23

Surprised

Nagising ako sa malakas na tunog ng aking cellphone.

"Hello?" I answered with a bit of a husky voice. Ang sarap ng tulog ko.

"Good evening, Babe." sabi nito sa kabilang linya.

"Good morning," I said with a huge smile on my face. It's really nice to hear his voice. "I miss you." sunid kong sinabi.

"I miss you too. Yakap mo ba si Mr. Apxfy Bear?" he asked.

Natawa naman ako sa sinabi niya.

"Mr. Apxfy Bear? Ayan ba ang naidulot sayo ng States? Three days pa lang naman ha." sabi ko rito.

Hindi ko maiwasang hindi matawa. Para kasing hindi si Bad Boy of the campus ang nag sasalita.

Napahagikgik si Apxfel.

"Opo. Yakap ko po." I said.

"Isipin mo na lang muna na ako 'yan para hindi mo ako masyadong ma-miss. I know you're pouting now. And I don't want that... Ayaw kong nalulungkot ka." aniya.

Kilala niya na talaga ako.

"I can't help missing you, but I promise... I'll try my best not to pout." I just heard him laugh after I said that.

We've exchanged I love yous after he ended the call. Gabi na kasi sa kanila, kaya mag di-dinner na sila ng family niya.

Nakakatuwa na nakasama na sila ni Apxfel. Ako kaya? Kailan ba darating sila Mommy at Daddy? Wala kasi silang exact date na ibinigay. Ang sabi lang nila ay basta daw before Christmas.

I checked the calendar. Disperas na pala bukas!

Bumangon na ako para makaligo na at makakain. Nakaramdam na rin kasi ako ng gutom.

Pababa na ako ng kusina para magluto ng breakfast nang nakarining ako ng kalampag sa baba.

I got a little scared so I get the long umbrella that I usually hang in the stairs tapos ay dahan dahan akong bumaba.

"Surprise!"

Oh my god. Binitawan ko 'yung payong at agad na tumakbo at yumakap sa kanila.

"Mom! Dad!" I shouted.

I almost jump! I was so surprised!

"Anak!" Mu parents shouted as well and hugged me back.

"Bakit hindi niyo sinabi na ngayon po ang uwi niyo? Sana nasundo ko kayo o nakapag handa manlang po ako."

"We wanted to surprise you." My mom said. "So are you surprise?" Pahabol ni Daddy.

"Sobra po. Akala ko nga kung sino, nagbitbit pa ako ng payong sa pagbaba ko kanina." Natawa naman sila Mommy at Daddy.

"Kumain ka na ba? We brought foods." ani Mommy.

"Hindi pa nga po, e." tugon ko.

"Let's go kain na tayo." they both said.

Inihanda namin ni Mommy 'yung lamesa. Nakakatuwa na nakuha pa nilang mag stop over sa favorite restaurant namin para dito. Ang laki lang ng ngiti ko na makasama ko ulit sila sa hapag kainan. Sobra ko silang na miss!

"How's school, anak?" biglang tanong ni Mommy.

"Okay naman po. Actually nakausap ko po 'yung adviser namin, and she said na running po ako para sa Valedictorian."