Destined with the Bad Boy

Chapter 37

Chapter 37

Never Knew

Apxfel and I are now on the car, uuwi na kami. Napag usapan namin na doon na lang siya sa bahay ko matutulog.

Malapit na kami sa bahay ng bigla akong nag crave sa ice cream ng 711. Hindi ko alam pero bigla ko na lang gusto kumain nun!

Kinalabit ko si Apxfel.

"Yes babe?" Tanong niya.

"Ice cream." Sabi ko sabay pout. Gusto ko talaga nun ngayon na. As in!

"Ice cream?" Sagot naman niya sabay tawa. "Anong ice cream po commander?" I instantly smile with that commander word. Siya kaya ang commander! Ay hindi, boss nga pala siya.

"711 po boss." I said habang natatawa na din. Gusto ko talaga yung naka apa doon tapos vanilla flavor!

He drove in the nearest 711 branch. Nang makarating na kami, hindi namin alam kung paano papasok sa loob dahil nga naka gown ako at naka tux naman siya.

Nag tawanan kami ng nag tawanan sa loob ng kotse. Sabi pa niya mag ta-topless na lang daw siya, kaso daw baka mag laway yung tindera hindi na siya paalisin doon sa store. Kumag talaga!

"Tara na pumasok na tayo. Okay lang yan. Isipin na lang natin na nasa isang fairytale tayo, ako yung prinsipe at syempre ikaw yung prinsesa. Mag tatanan dapat tayo pero nag crave ka ng ice cream." Sabi niya na mas ikinatawa ko pa.

"Kumag ka talaga." Sabi ko sabay baba ng kotse. Bumaba din siya.

"Bakit ka bumaba? Pumasok ka ulit Abi." Sabi niya. Nag taka naman ako.

"Ha?" Kala ko ba bibili na kami?

"Pumasok ka ulit. Diba, ako dapat ang mag bubukas ng pintuan para sayo." Sobrang cute ng mukha niya nung sinabi niya yun. Wala akong nagawa kung hindi pumasok sa kotse na may mga ngiti sa labi ko. He's really the sweetest man I've known.

Pag bukas niya ng pinto agad ko siyang yinakap.

"I love you." I said.

"I love you more Ms. Vanilla ice cream." He said back. Ang dami na niyang tawag sakin at sa lahat ng 'yon, kilig na kilig naman ako. Hay!

Pinag titinginan kami doon pero we just shrugged. Bumili kami ng isang ice cream lang. Hindi kasi siya masyadong mahilig doon, kaya titikim tikim na lang daw siya sa akin.

Mabilis kaming nakauwi dahil smooth naman na ang daan dahil halos madaling araw na din kasi.

Papasok na kami ng pinto ng bigla akong natipalok, I was about to fall hard on the ground but my prince charming got me in an instant.

"Babe, mag iingat ka. Paano kung wala ako?" Sabi ni Apxfel.

"Hindi ka naman mawawala diba?" Sabi ko naman.

He paused for a second. "Pero dapat mag i-ingat ka pa din okay? Ingatan mo ang sarili mo. Habang iniingatan din kita."

Napatango ako agad sakanya. Can't he be anymore sweeter? Bawat minuto, nahuhulog ako ng nahuhulog sakanya. Lunod na lunod na ako.

No'ng nasa kwarto na kaming dalawa, sabi ko ay magbihis na siya. Meron pa namang ibang damit si Daddy pero hindi na raw.

"Sige, antayin mo na lang ako. Mag bibihis na muna ako." I told him. Kating kati na kasi ako doon sa gown.

Hindi ko alam kung ilang minuto akong nawala. Nag bihis kasi ako at nag hilamos pa. Bubuksan ko na sana yung pintuan ng kwarto ko pero gusto kong silipin muna si Apxfel. Nakatingin siya sa bintana. Nagulat ako ng tinitigan ko yung mukha niya. Bakit siya umiiyak?

Pumasok na ako ng kwarto.

"Babe, may problema ba?" Tanong ko tapos ay umupo ako sa tabi niya. Agad naman niyang pinunasan ang luha niya at umiling.

"I am just so happy." Sagot niya.

"I am so happy too." Matapos kong sabihin yun ay yinakap niya ako. We stayed like that for a while.

Bumitaw siya sa yakap at hinawakan niya ang mukha ko.

"I love you. I love you so much." He said while still tearing up. Kaya naman napapaluha na din ako.

"I wanted to thank you for everything. For bringing the best in me, for always being there for me, for loving me." I really can't help not to cry by his words.

"Gusto ko ding mag sorry. I'm sorry sa mga maling bagay na nagawa ko. And I'm sorry sa mga bagay na magagawa ko pa. Isa lang ang alam ko at sigurado ako Abigail, ayokong saktan ka. Ayokong nasasaktan ka. I'll choose to hurt myself 100 more times than to hurt you." Sa lahat ng sinasabi ni Apxfel wala akong masabi pabalik. I am speechless. He always make me speechless.

"Ikaw yung pinaka magandang nangyari sa buong buhay ko. Ikaw nga ang buhay ko eh. Kaya hindi ko maisip kung paano pa ako gigising sa mga susunod na araw na wala ka sa tabi ko. Hindi ko kaya." Sabi pa nito.

"Hindi naman ako mawawala sa tabi mo." I assured him.

"Mahal na mahal kita. Lagi mo yung tatandaan ha?" He said na ikinatango ko agad.

What surprised me the most is when his lips...touched mine. It is a sweet and passionate kiss. The kiss I wanted to wake up until tomorrow, until the next day, the next next day and more.

Mas unang nakatulog si Apxfel sa akin. Tinititigan ko siya and I am all smiles. Ang cute niya talaga, ni hindi manlang niya hinubad yung coat niya. As in natulog siya ng naka tuxedo.

I hugged him and slept on his side.

-

Alam kong umaga na kahit nakapikit pa din ako. It was a different feeling waking up this morning. Ang saya ko lang, sino ba namang hindi gigising ng masaya pag katapos ng lahat ng nangyari kagabi?

Kinukusot kusot ko pa ang mga mata ko. Nang dumilat na ako para makita si Apxfel..

I was shocked to find none.