Destined with the Bad Boy

Chapter 41

Chapter 41

Who to lean on

Nagising na lang ako bigla. I was shocked to find my self on my own room, ang tanda ko kasi kagabi ay nasa kotse ako ni Zimmer.

Inikot ko pa ang paningin ko nang makita ko si Dominic na naka upo sa couch malapit sa kama.

"Dominic?" tawag ko sa kanya tapos ay bumangon na ako.

Napahawak pa ako sa ulo ko dahil sa sobrang sakit. Ito yata 'yung sinasabi nilang hang over.

"Okay ka lang? Masakit ba ang ulo mo?" tanong ni Dom nang makalapit siya sa akin.

"Hang over yata." sagot ko sa kanya.

"Ikaw kasi, bakit ka ba umi.." sabi pa nito pero pinutol ko siya, tinanong ko kasi kung paano ako napunta dito sa kwarto ko.

"Inuwi ka ni Zimmer at Paui. Dapat aantayin ka nilang magising, pero biglang nag ka emergency sa bahay nila Zimmer kaya ayun umalis na rin sila." sabi ni Dominic na ikinatango ko na lang.

"Nagugutom ka na ba?" tanong pa sa akon ni Dom.

Tumango ulit ako.

"Sige, ipagluluto kita."

"Marunong ka bang mag luto?" tanong ko sa kanya.

"Hindi." sagot nito sa akin kaya naman napangiti ako. Bahagya akong nagulat sa sarili ko... Ngayon na lang yata ulit ako ngumiti.

"Ako na lang ang magluluto." sabi ko sa kanya pero wag na raw dahil may hang over pa ako. Magpapadeliver na lang daw siya.

Halos buong mag hapon kaming mag kasama ni Dominic dito sa bahay. Kumakain lang kami ng kumakain at nanunuod ng mga movies... Pangatlo na ata itong palabas o pang apat?

I was trying my best not to think anything about Apxfel. Just for this day, I wanted to take a rest. A rest from crying and hurting.

Pero ang hirap...

Nanunuod kami ng comedy ngayon but here I am continuously wiping my tears away.

I am trying to be okay. But it is so damn hard!

Napansin yata ako ni Dominic kaya naman mas lumapit pa siya sa'kin.

I wasn't looking at him but I can see on my peripheral vision that he is looking at me. That's why I tried harder not to let another tears fall from my eyes.

"Are you okay?" he asked.

"I'm okay, Dominic." I looked at him and faked a smile.

I can see that he is not convince kaya nagsalita pa ulit ako.

"I wantto be okay. I am trying to be okay... ang hirap nga lang." I told him.

"You know Frans, it's okay not to be okay." sabi ni Dominic.

When I heard that, it's like my tears automatically fall and fall once more.

Dominic hugged me. And gently patted my back.

"Don't be too harsh on yourself." sabi pa nito.

With his words, medyo kumakalma ang isip at damdamin ko. Siguro kailangan ko lang talaga ng karamay sa ngayon.

We stayed on our positions in a while, pero biglang nag ring 'yung phone ni Dominic kaya tumayo siya and take the call outside.

Maya maya ay pumasok na rin ulit ito sa kwarto ko, pero parang biglang nag bago ang mood niya.