Destined with the Bad Boy

Chapter 6

Chapter 6

Getting to Know You

Frans' POV

I am now at the kitchen cooking for our breakfast. Yes. He is still on my room, peacefully sleeping.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ko iyong mga nangyari kagabi...

"Dito ka lang muna sa tabi ko Frans. Please." sabi niya.

I can't believe it! Is it really Christan Apxfel Gonzalez talking?

I saw sincerity in his eyes. 'Yung matang maawa ka sa kanya. 'Yung nanaisin mo lang na roon manatili sa tabi niya tapos ay alagaan siya. Noong sinabi niya 'yun, I'm gone completely out of mind!

Tinabihan ko siya. I started combing his hair using my fingers.

Nung napansin kong tulog na siya, aalis na sana ako ngunit naalala ko iyong sinabi niya.

So I stayed and slept on the sofa.

Naglalagay na ako ng mga plato ngayon when I heard foot steps. Agad akong lumingon.

"Kain na!" I said with a smile. Tumango siya at umupo sa harapan ko.

His hair is messy. Hindi ko maiwasang titigan siya dahil kahit magulo pa iyong buhok ay tila bagay din sa kanya.

I cooked the usual breakfast. Hotdog, egg, bacon, ham and my special sinangag!

"Coffee?" I asked him.

Tumango lang ito.

"Sanay ka talagang mag-isa, ano?" tanong niya.

"I guess so. Well, this is always the scenario. My parents are out for business while I'm here alone." sagot ko sabay lapag ng pagkain sa lamesa.

"Me too." aniya. "Mag isa lang din ako. And your parents are exactly like mine."

Nagsimula na kaming kumain.

"Bakit ka nag transfer?" tanong ulit niya habang hinahalo ang kanyang kape.

"Now you're interested!" I teased.

"I'm not. Just asking."

"Sa tagaytay kasi kami nakatira. Kakalipat lang namin dito." panimula ko. "E ikaw bakit ka nasa tagaytay 'nun?"

"Vacation." maikling sagot niya.

We continued eating when suddenly I wanted to ask him kung ano na ang lagay niya.

Okay na kaya siya?

"How are you feeling?" There, I asked him.

"I think I'm fine now." sagot niya at bahagya rin siyang tumango.

"Good 'yan." sabi ko pa.

Buti naman ay okay na siya, nakahinga na ako ng maluwag.

"Frans..."

Nagulat ako ng tawagin niya ako, bigla rin kasing nagbago ang mood nito... Parang naging seryoso.

"Hmm?"

"Thank you." he said.

Seriously, Christan is a good guy... pag may sakit siya!

I smiled at him.

Afterwards, silence surrounded us. I don't know but I felt awkward!

"Hoy, Christan." tawag ko rito para maputol ang katahimikan.

"Ano?" tanong niya.

"Hinay hinay lang sa pagkain, alam kong masarap luto ko, pero easy ka lang." biro ko.

"Hoy! Gutom lang ako ah!" giit niya.

"Pwede bang Apxfel na lang itawag ko sayo?"

Hindi ko alam pero out of the blue, nag pop out iyon sa utak ko.

"Fine... Basta Abigail na rin ang itatawag ko sayo."

"Bakit naman?!" gulat na tanong ko. Iilang tao lang din kasi ang tumatawag sa akin sa pangalan na iyon.

"Wala lang maiba lang."

"Ayoko nga! Parents ko lang tumatawag sakin 'nun at saka yung best friend ko, ano!"

Agad siyang sumimangot. Ang cute! Ano ba?!

"Oo na. Abigail na kung Abigail." natatawa kong sabi.

Tumawa rin siya.

"Abigail tapos Apxfel... Dang! We are the A Couple!" panunuya niya.

I gave him the most shocked-annoyed-look I can give! What the heck? A Couple?!!

Tumayo ako.

"Yuck! Ang panget, ang baho!" sigaw ko.

"Ang panget mo kasi." aniya.

Aba ha! Aba!

"Ang baho mo kasi!" ganti ko sabay lagay ng mga plato sa lababo.

Nag-asaran pa kami ng nag-asaran. Well that's us. Hindi na yata mawawala iyon sa aming dalawa.

Kumag kasi siya, e.

"Ms. Fernandez, uuwi na ako." biglang sabi niya.

I don't know but instantly, I felt lonely.

Siguro kasi magiging mag-isa na lang ako ulit dito sa babay. That's it. Wala ng iba pa.

"Ah okay, sige. Uwi ka na para makapagpahinga ka na rin." saad ko.

Hinatid ko siya hanggang sa gate.

"Gusto mo bang i-hatid na kita sa bahay mo? Gamitin natin 'yung kotse ko." alok ko pa rito.

"Wag na, baka mabangga pa tayo. Mahirap na. Sayang ang kagwapuhan ko." aniya.

Jusko! Magaling na nga 'to. Kung anu-ano na ang sinasabi, e!

"Pssh! Sige na alis na. Bye!" sabi ko.

"Bye. Salamat." sabi naman niya.

-

Nakakatamad talaga pag Lunes. Tila ba ang sarap matulog. Muntik na nga akong makatulog sa taxi, e. Buti na lang at nakarating din agad sa PringeWood.

Pagkababa ko at lubos akong nagtaka.

Bakit ang daming tao sa may lobby? Sa may bandang malapit ay may nakita rin akong mga students nagkukumpulan.

Anong nangyayari?