Destined with the Bad Boy

Chapter 79

Chapter 79

Struggle

"Abigail, may masakit ba sayo? Masakit ba 'yung dibdib mo?"

I stayed still. Hindi ko alam ang isasagot ko kay Apxfel. Kung tatango ba ako o iiling.

"Please, Abi. Just please. Don't hide it to me." Sabi niya. At doon na tumulo ang luha ko.

Dahan dahan akong tumango.

"It hurt.. so much." Sabi ko.

His reaction shifted.

Agad siyang umupo sa tabi ko at pina sandal ako sa balikat niya.

"Deep breath." He said.

Sinunod ko naman iyon.

"Naka inom ka na ba ng gamot?" Tanong niya pa kaya tumango ulit ako dito.

I can't stop crying now.

Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak. Kung sa sakit ba ng dibdib ko o dahil dito.. sa sitwasyon namin ni Apxfel.

Ang saklap.

Kumuha rin siya ng tubig at pinainom ako.

"How are you feeling? Any good?" He asked.

I shook my head.

"Anong nararamdaman mo?" Tanong niya pa habang hinahagod ang likod ko.

"Nahihirapan na akong huminga." Sabi ko sa kanya.

Kung kanina makirot lang ang dibdib ko, ngayon iba na. I'm struggling to breathe.

Nakita ko naman agad ang bakas ng sobrang pag aalala sa mukha niya.

Walang sabi sabi, binuhat na agad ako ni Apxfel.

"Hang on, baby. Dadalin kita sa ospital. Just hang on."

-

I don't know what happened next. Nagising na lang ako na nandito sa sa ospital.. Okay na din naman ang pakiramdam ko.

Agad na hinanap ng mata ko sa Apxfel.

I saw him sleeping on the chair close to my bed.

Hindi ko maiwasang hindi maluha. I feel bad. I feel bad for myself, I feel bad for him... I feel bad for everything.

Dapat ngayon, nasa school siya. Dapat tumatawa siya at nag e-enjoy.

Yet.. his here with me. Suffering as well.

Bigla naman siyang nagising. Nung makita niyang gising na din ako, lumapit siya agad sa'kin.

"Kamusta na ang pakiramdam mo?" Mahinahon niyang tanong.

Hinawakan ko naman ang kamay niya.

"I'm okay now." Mahinang sabi ko.

"That's great. Sabi din ni Doc, pwede na kitang ma i-uwi mamaya."

I just smiled at him.

"Hindi ko pa din pala napapaalam ito kela Tita-"

"Wag. Wag mo na muna sabihin sa kanila. Mag aalala lang sila." Pag putol ko kay Apxfel.

Pag kasi nalaman nila Mommy at Daddy ito, siguradong uuwi sila ura-urada. Ayaw ko 'yun kasi baka maunsyame pa iyong mga kailangan nilang gawin doon.

"Okay." He said.

-

It's almost been a week, at ngayong araw, nagkaroon nanaman kami ng mahabang pilitan ni Apxfel.