UMUT

Seçmeler

Durağa doğru ilerlerken herşeyi düşündüm. Olanları, olmasını istediklerimi, olacakları...

Belki o yanlış kişiydi. Bir kızın duygularıyla oynayacak kadar yanlış...

Durağa biraz daha yaklaştığımda Damla oradaydı. Beni gördüğünde koşarak yanıma geldi.

"Edam iyimisin?"

Birden ağlamaya başladım.

"Eda neler oluyor?" Alp'in sesiyle irkildim.

"Yo-yok.."
Damla sözümü kesti.

"Var Eda sen onun yüzünden ağladıkça da hep olacak"

Şimdi Damla da ağlıyordu.

Alp ikimize birden bakarak yukarı baktı.

"Anlatmak ister misin?"

Alp'e cevap vermek zordu. Nefesim tekliyordu.

"Sanırım sonra konuşsak iyi olacak" dedim ve göz yaşlarımı sildim.

Aklımdan bir söz geçti. "Bir kadının en çaresiz olduğu an gözyaşlarını kendi sildiği andır"

Alp bana yaklaştı. Onun bana yaklaşması garip hissettiriyordu. Her kızda olduğu gibi yakışıklı biri yaklaştığında utanır ve başınızı öne eğersiniz.

"Güçlü kızlar içinde biriktirdikleriyle yaşar. Bir daha ağlama"

Ya sen kime emir veriyosun hayvan. Gittiğinde derin derin nefes alıp verdim. O yanımdayken nefesimi tutuyordum.

Can yanımıza geldi

"Eda ağlama. Ağladığın zaman çok çirkin oluyosun"

Yok yok bunların hepsi öküz.

Birden gülmeye başladım. Herkes bana bakarken onlar da gülmeye başladı. Neden güldüğümüzü bizde bilmiyoruz.

Otobüs geldiğinde ilk önce Damla sonra ben sonra Alp en sonda Can bindi.

Otobüs tam ben ilerlerken haraket etti. Canla Alp'in tutunacak yeri vardı. Birden kendimi yerde bulucakken gözlerimi kapatmamla belimde ve kolumda baskı hissettim. Ya ben bu otobüste hep buna rezil olmak zorundamıyım. Arkamı döndüğümde Alp gülüyordu. Ya neden ya neden. Bu dolu otobüslere binmek neden bu kadar zor ki.

Okula geldiğimizde herkes gene bize bakıyordu.

aaa doğru popülerlerle aynı alandayız nasıl atlarım. Formalarımız da bi harika zaten. Damla bi anda önüme geçti.

"Damla ne yapıyorsun.?"

"Hi-hiç bi-bi şey" dedi.

"Damla önümden çekilir misin?"

Birden Damla'yı iteklememle Meriç'i gördüm. Sinirden parmaklarımı bildiğin avcuma gömdüm. Hemde forma giymişti. Nasıl ya...

Birden gülmeye başladım. Onu takmıyordum. Nefret ediyordum sadece. Kendimi buna inandırmalı ve buna göre devam etmeliyim.

"Damla bunu görmemem için mi o kadar çaban?"

"Edam sen hep gül"

"Canım arkadaşım ya"

Alp birden kolumdan çekti.

"Noluyo be?"

"Anlatmıycak mısın?"

"Ta-tamam. Ben Meriç diye bir çocuğa aşıktım. Sekizinci sınıfta bana hep yakın davranıyordu. Ben nereye gitsem oraya geliyordu. Sonra Meriç'in beni sevdiğini öğrendim. Benim iki gerizekalı arkadaşımda gitmişler benim sevdiğimi ona söylemisler. Meriç de benim derslerim felan var demiş. Hem baksam baksam Eda'ya mı bakarım demiş."