UMUT

Serin Kalpler

Arkadaşlar bölüm şarkısı beyonce- broken hearted gir

(Eda'nın ağzından)

Sevgi bazen tutamadıkların değilmidir. Sevgi soyut değil mi zaten. Soyut herşeye sevgi beslenebilir. İşte ben aşkı seviyordum. Gerektiğinde ayakta tutan gerektiğinde yerin dibine sokan bir aşk... Ne zaman olur ki aşk kaybı? Aşk kaybı olmaz çünkü o tamamen yapılanmış. Bir duygudur. Aşk ne yaparsanız yapın hep sizin yanınızdadır. Unutamazsınız , silemezsiniz...

Asıl korkutan sevgidir. Sevgiyi kaybederseniz nefret edersiniz. İnsanların sevgisinin bittiği yerde nefreti başlar, umudunun bittiği yerde de inadı...

Aşk daha masumdur. Severseniz aptallaşırsınız aşıksanız kör...

Sevdiğin insanlar kör olmak ayrıdır. Karşılıklı aşkı bulanlar her zaman seçilmiş kişilerdir benim gözümde. Son dakikarına kadar akıllarında, kalplerinde tuttukları bir duygu var onların. Aşk.

Herşeyi unutabilirsiniz ama aşkınızı asla. Aşk sizin kalbinizdedir. Kalp nasıl unutur?
Son bir umut koştuğunuz bir yerdir sadece beyin. Sadece sıkıştığınızda kullanabileceğiniz bir sığınaktır. Kalpse beyninizin yetmeyeceği yerlere ulaşır. Hayal kuran beyninizdir ama hayalleri isteyen , hisseden kalp...

Kalp tamamen duygular için yaratılmış sanırım. Hayallerinizin damarınızda gezmesini sağlayan kalptir. Beyin sadece kontrol eder. Aşık olduğunuzda beynin acımasızlığından soyutlanırsınız. Beynin götüreceği yalan yanlıs yerelere değil sevdiğinin kalbine gidersin. Daha ne kadar muhteşem olabilir ki...

Alp hala uyuyordu ve sanırım uyandırma vakti gelmişti. Bu evde kimseyi mükemmel bir şekilde tanımiyordum ve ne yapmam gerektiğini de...

Alp'i defalarca dürtmeme rağmen uyanmamış hatta yastığına daha çok sinmişti. Ateş'i alarak üstüne koydum. Alp gülümseyerek gözlerini açtığında "benim karım eskiden öperek uyandırırdı." Dedi. Bende eğilerek yanağına bir öpücük bıraktım.
"Öyle değil böyle öperdi"diyerek dudağıma sıcak dudaklarını bastırdı. O zaman bir kaç bişey daha hatırladım.

Ateş yatakta tepinmeye başladığında güldük. Fotoğrafımızı çekerek instagrama attım.

"Eda evde kimse yok"

"Nasıl yok ya"

Silah sesiyle irkildim.

"Alp!"

"T-tamam. Bak ben bakıp geliyorum. Sakın çıkmayın."

"Alp gitme!"

Odadan çıkıp kapıyı kapattı. Silah sesleri yükselmeye başlamıştı. Kapı açılıp Özlem'in kanlı bedeni önüme düştüğünde bağırarak koştum.

"Özlem iyi misin? Özlem cevap ver!"

"Ferhat'a onu çok sevdiğimi söyle tamam mı?"

Her tarafında kan vardı. Uyuyan Ateş'i beşiğe koyarak üstünü örttüm.

"Özlem gözlerini açık tut tamam mı?"

"Eda. İn ve onlara yardım et."

"Kim geldi ne oluyor."

"Buğra ve Utku"

"Onlar böyle birşeyi başaramazlar. Konuş benimle. Gözlerini kapama sakın"

"Meriç de vardı. İş birliği yapmışlardır."

"Özlem gözlerini kapatma."

Aşağıdan bir kaç patlama sesi gelmişti.

"Ferhattt!" Diye bağırdı Özlem. "Eda in aşağıya yardım et korumalar teker teker ölüyor. Oları koruyacak kimse kalmayacak polisi çağır ve iki tanede ambulans."