Arkadaşlar bölüm şarkısı Grup Nara- Ne Olur Gitme...
İyi okumalar dilerim...
(Alp'in ağzından)
Ve tekrar fısıldadım.
"Gidemezsin"
Herkez bağararak ağlıyordu. Ben ayakta bakıyordum. Kollarımdan tutan kollar daha baskın geliyordu bedenime.
Dayanılmaz bir sızı girdi kalbime. Sanki yattıği çarpşaf beyaz değilde siyahdı. Ona ait olmayan hersey benim için siyahtı.
Kolları savurarak tekrar yanına gittim. Cansız bedeninin...
"Hani bırakmıycaktın lan beni. Hani gitmiycektin lan" elimin yettiği kadar güçle vurdum kafesine...
Daha sonra bir ses geldi kulaklarıma. Daha sonra da fısıldaşmalar...
"Yaşıyor. Ayarlayın çabuk."
Dışardakilere baktım daha sonra. Eda'ya baktım. Söz verdiği gibi bırakmayacaktı beni biliyordum.
Bir gülümseme geldi yüzüme sonra zorluk çıkarmadan çıktım.
Deniz annem bana sarıldığında cama baktım. Geliyordu işte. Bırakmamıştı bizi. Direniyordu. İste benim kadınım.
Yarım saat sonra doktorlar çıktı.
"Lütfen bir sey sormayın. Hepimiz çok şaşkınız. "Dedi doktor.
Çıkan asistana yöneldim.
"Efendim. Hafıza kaybı söz konusu. Ama geçici mi bir bilgim yok"
"T-teşekkurler."
Herkes seviniyordu. Demin birbirimizi yiyorken şimdi birbirimize sarılıyorduk...
Hafıza kaybı derken?
*******
(4 gün sonra)
"Sen kimsin ya"
Eda bende dahil hiçkimseyi tanımıyordu. Doktor bu yüzden kafasıni fazla karıştırmayın demişti. Ateş'e bir ara kardeşim mi diyebilmişti. Ama olsun yaşıyordum ben onun her halini severim. Önemli olan şu anda yanımda oluyor olması.
"Lütfen çıkar mısınız?"
Deniz annem ağlayarak dısarı çıkmıştı.
"Lütfen rica ediyorum sizde çıkar mısınız?"
Herkes odayı boşaltırken ben kalmıştım.
"Eda beni de hatırlamıyor musun?"
"A-alp"
"Evet. Benim. Neleri hatırlıyorsun"
"Bana sarıldığın anı.".
"Hangi sarıldığım."
Ağlamaya başlamıstı.
"Çoğunu hatırlamıyorum. lanet olsun"
"Şttt. Ağlama" diyerek başını omzuma koydum.
"Hatırlat bana lütfen"
"Bunu hatırlıyor musun?" diyerek dudağına bir öpücük bıraktım.
"E-evet." Dedi ve gülümsedi. Onu ilk öptüğümdeki gibi.
Kalbi ilk zamanki gibi atıyordu. Gözleri ilk baştaki gibi bakıyordu. Parmağını gösterdim ona.
"Bunu hatırlıyor musun?"
"Biraz" dedi sakince. Olsun hatırlıyordu annesini bile tanımıyorken beni nasıl tanıyordu.
"Beni bırakma. Senden başka kimsem yok. Varsa da ben bilmiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUT
RomansGerçekten cevabı olmayan soruların içinde kaybolduysanız kendinizi sonu gözükmeyen bir yolda bulursunuz.. Bir şizofren gibi olmayan şeyleri görürsünüz... Belki olmasını istediğiniz herhangi bir sahneyi. Sizi hayata bağlayan tek bir unsur vardır..'U...
