UMUT

İtiraf

Damla'yla bizim buradaki büfede buluştuk. Bizim okulun ordaki kafenin sahasında maç yapıcaz.

"Damla şuradan içecek ve yiyecek bir şeyler alalım. Kahvaltı da yapmadık."

"Tamam "

Büfeye girip enerji içeceği meyve suyu bisküvi felan aldık. Saat su an 11 . Alp'le Can yeni uyanmıştır.

Okula antreman olsun diye yürüyerek geldik. Geldiğimiz de saat on ikiydi

Can burdaydı ama Alp yoktu..

"Selam Can"

"Selam"

Damla'nın suratına bakamıyordu. Bu beni bile rahatsız etmişti. Assolistimiz de geldi.

"Erken geldin Alp"

"Uykumdan uyandım da geldim be anca"
Hepimiz gülerken Damla elindeki poşeti kaldırdı ve gülümsedi.

"Hadi kahvaltı yapalım".

Kafenin yanında saha ve sahanın etrafında çardaklar var. Bizde çardaklara oturduk.

"Valla soğolun açlıktan ölcektik yoksa."

Alp öküzü.

"Vollo sogolon oclokton olcoktok yokso"

Can'ın her zaman yaptığı taklit olduğu için hiçbirimiz gülmedik. Yemekleri yedikten sonra sahaya gidicektik ki birden gözlerim kafeye kaydı. Emir ve yanında yelloz. Bildiğin ikisi beraber bir bardak iki pipet. Ne diyorum ben ya.

Damla da bakıcaktı ki kafasını çevirmemle gözlerini bana dikti. Hadi geç kalıcaz.

"Eda ne yapıyorsun bırakır mısın yüzümü."

Aklıma gelen ilk bahaneyi söyledim.

"Kafede taş gibi çocuk var eğer görürsen Emir'i unutursun"

"Eda saçmalama ya" birden ellerimden kurtuldu ve gözlerini kafeye dikti. Görmüş olmalı ki gözlerini kırpmamaya başladı.

Alp'le Can da bizim baktığımız yöne baktı. Alp şaşırırken Can ifadesizdi. Elindeki telefonla oynamaya başladı.
Birden Damla Can'a döndü ve tokat attı.

"Can cidden mutlu oldun demi. Sonuçta Emir'le ayrıldık. Bak mutlu ol hep böyle umursama."

Can bir süre Damla'ya baktı. Sonra sesini yükselterek konuştu.

"Yeter be. Ben herşeyi biliyordum. Sırf sen üzülme diye Alp'e bile birşey söylemedim. Ayrılmanızı istemediğim için söylemedim. "

Can'ı hiç böyle görmemiştim. Sinirliydi ve yüzü kıpkırmızıydı. Sesi tuhaf ve tiz çıkıyordu. Alp donarken benim devrelerim yanmıştı. Damla'da ise sadece pişmanlık vardı. Çocuğa boşu boşuna vurdu.

"Ca-can b-ben özür d..."

"Dileme"

Can'ın bağırmasıyla gözlerim Alp'e kaydı. Bakışlarımdan anlamış olsa gerek Can'ı sahaya doğru çekmeye başladı.

"Eda ben ne yaptım?"

"Damla hata yaptın"

Ağlamaya başladı ve bu daha çok sinirlenmesine sebep oldu. Kafeye doğru ilerledi.

"Emir merhaba"

Damla'nın sakin sesi çok korkunçtu.

"D-damla açıklayabilirim"

"Flimlere mi döndük. Açıklayabilirim. Yanlış anladın bla bla bla. Sadece sus ve beni dinle. Evet ben seni sevdim sandım. Ama seni sevmemisim sadece hoşlantıymış. Sevmiş olsaydım şu an kalbimde acı olurdu sinir ve nefret değil. Bu yüzden takma"