UMUT

Onun Olan

"D-damla!"

"Korkma güzellik baygın"

Bir depodaydık ve Damla baygındı.. Benimle konuşansa Buğra'ydı.

"Aslında sadece seni alıcaktım ama bu hemen Alp'e ispitlerdi. "

"Ne istiyosun para felan mı?"

"Seni"

***********

(Alp'in ağzından)

"Ne demek yoklar lan!"dedim sinirle korumaya bir yumruk daha indirirken.

"Abi yenge konumu açmıştı. Ama kapandı. Telefonu da mağazaların olduğu caddeye en yakın çöpte bulmuşlar."dedi kapıdan bir adam girerken.

********

(Emir'in ağzından)

Başımı ellerimin arasına alarak bir kez daha sıktım. İzin vermemeliydim. Ferhat ve Özlem ayrı yerlere Alp ayrı yere ben ayrı yere bakıyodum ama yoklardı.

*******

(Eda'nın ağzından)

"Ne yapıyorsun" dedim Damla'yı sürükleyen Buğra'ya.

"Evine bırakıcam. Nasıl olsa sen yanımdasın"

"Ne diyosun lan sen. Bu dediğine sen inanıyo musun? Alp seni gebertir. "

"Bulursa gebertir."

"Delirmişsin sen. Ruh hastası"

"Eda anlamıyo musun ? Seni herkesden herşeyden çok seviyorum. Onun olmana dayanamıyorum. Onun yanında uyanmana dayanamıyorum. Seni onla görmeye dayanamıyorum!"

"Sen ne yaparsan yap ne bok yersen ye bunu değiştiremiyceksin. "

"Yanımdan ayrılmazsan, onun yanında olmazsan bunu yapabilirim."

"İstersen öldür. Bunu asla değiştiremezsin"

"Beni sevemez misin?"

"Sevemem Buğra. Sen sensin bende benim biz olamayız. Sen böyle yaparak kendini üzüyorsun. Bir de evde belki şu an ağlayan 1 yaşındaki çocuğumu..."

"O şerefsiz de üzülüyor. Bitiyor. Senin yanında onu görünce bende öyle oluyorum. Anlamıyosun. Ben senin umrunda değilim ama-"

"Buğra. Sen hiç senin olmamış birşey için üzülüyorsun. Ama o her iliğine her hücresine kadar onun olan bir şey için üzülüyor. "

"Bunu değiştirebilirim. " dedi gözlerinden bir yaş gelirken.

"Değiştiremezsin. " bu sefer sesim şefkat dolu çıkmıştı. Damla yerde öylece yatıyordu. Sarı ışıklara bir süre öylece baktım.

"Hadi beni bırak ve eve gideyim. Söz veriyorum sana bişey olmayacak."

"Nasıl bişey olmayacak. Gidiceksin."

"Gidicem. Ama sen burda tutsan da gidicem. Bunu anlamıyosun"

"Tamam. Git"

Tam kapıdan çıkacaktım ki Damla ayıldı ve arkamdan bir ses duydum.

"Benden nefret etme olur mu?"

"Olur."

"Neler oluyor burda" Damla'nın bu haline gülümsedim ve yerden kaldırdım. Kapıdan çıktık ve hızla gitmeye başladık. Depo sandığımız yer aslında bir garajmış. Hızla anayola çıktık ve taksiye bindik.

"Eda her şeyi anlatır mısın?"

"Eve gidince anlatıcam."

*********