So It's You After All(COMPLETED)

Chapter 46

Hello another update para sa lahat ng aming Avid Readers and Followers

I love you guys for all the support ... Love Love Love ^_^

THIRD PERSON POV

It was dark, not even a single street light was on or cars passes by. I will consider the place like ghost town. Malayo sa kabihasnan. Makalipas ang nakakabinging katahimikan maririnig mo ang ungol mula sa taong marahil ay may iniindang sakit. Ngunit dahil sa sobrang dilim ng lugar, kinapa na lamang niya ang kung anong makapa na bagay.

"Ughhh... hmmm...aaahh..B-Baabby?" boses ni Alex.

She was scared when Trixie didn't say anything. So kinapa niya ang kasama at ng mahawakan ang kamay nito basta niya na lamang ito niyugyog.

"Baby! Trix! Wake up! Baby please! Don't give up on me baby not right now!" nasa boses nito ang takot. Ngunit nanatili itong matatag at alerto sa anumang pwede niyang gawin. Naramdaman niyang may tumutulo sa loob ng sasakyan. Now she remember something, they were floating on water. They need to get out otherwise, they will die in drowning. Pinilit niyang inalis ang sariling seatbelt at pinagsikapang maalis ang seatbelt ng walang malay na si Trixie. May isa pa siyang nakapa sa upuan, cellphone. She tried to unlock and lucky the cellphone still in good shape. Naging silbing ilaw niya ito. Alex glanced at Trixie and checked her. Nawalan lang ng malay ang kanyang fiancée. Good chance na nakatulong ang airbags sa kanila.

Inilawan ang labas, "Damn it!" she uttered. She quickly positioned herself and try to roll down the window, kahit nahihirapan pinilit niya pa ring maibaba ang bintana. Malakas ang current ng water na pumapasok sa loob ng sasakyan ng maibaba nito ang window. But Alex didn't give up. Pinilit niyang labanan ang malakas na agos ng tubig na pumapasok sa loob ng sasakyan makalabas lamang. Pagkalabas niya, hinila niya din palabas si Trixie. They were now trying to swim papunta sa kalsada. Kahit hirap at pagod na si Alexandra pinilit niya pa ring isalba ang buhay nilang dalawa. Makalipas ang ilang sandali she heard Trixie's moan. Hinayaan niya lang muna ito at sinikap pa rin niyang makarating sa mataas na bahagi ng lugar. Makalipas ang ilang sandali, pagod na pagod siyang napahiga sa damuhan. Inilawan niyang muli ang nakapikit na kasama. She checked her phone. Walang signal. Fully charged pa rin ang kanyang telepono. She just then closed her eyes dahil hindi pa niya kayang tumayo, she's still drowsy and nausea. Masakit na masakit din ang kanyang ulo. She maybe hit her head real bad. Oh no. Another concussion again. Now she's in trouble.

Nagulat ito ng may humaplos sa kanyang mukha kaya pinilit niyang magmulat ng mata. Nagulat ito sa kanyang nabungaran. Then she was in tears ng makita at makilala ang taong lumuluha.

"Lord, am not yet ready to die. Ibalik niyo po ako sa lupa. Pakakasalan ko pa po ang babaeng pinakamamahal ko. San Pedro wala po akong balak na gawing tinola ang alaga niyong manok. Kahit po naglalaway na ako na isiping masarap humigop ng sabaw ng manok niyo kaya ko pa po magtiis. Magtitiis po ako ng ilang araw na walang kain basta ibalik niyo lang po ako sa lupa. Huhuhu!" mahabang dasal ni Alex. Napa aray ito ng may humampas sa noo niya.

"Anong pinagsasabi mo diyan babae!? Sa tingin mo sa ganitong paraan ka mamamatay? Aba, napakadali naman. Itigil mo na yang drama mo at tulungan mo akong mag-isip kung paano makaalis sa lugar na ito!" nakasimangot na wika ni Trixie. Hinilot hilot naman ni Alex ang natamaang noo.

"Ang sakit nun Baby ah. Baka nakalimutan mo may concussion ako, tapos tinampal mo pa ulit." Nakangusong sagot ni Alex.

"Dadagdagan ko yang concussion mong mild kapag dika pa tumigil diyan para maging worst!"pananakot ni Trix sa kanyang fiancée.

"Hey, Hey! Chill. You don't need to scream at me. Come here, kaya mo na bang tumayo?"nagulat naman si Alex nang biglang tinabig ni Trixie ang kamay nito. Mas lalo pa siyang nahihiwagaan sa kinikilos ng fiancée niya.