Beni öldürmek isteyenler babamın eski düşmanlarından olabilirdi babamı bulamazdı çünkü saklanıyorlardı eğer beni bulursa babamı tehdit edecek ve babam gelecekti.Ayrıca beni öldürmek isteyen kişi babamın ezeli düşmanı Wiil Black...
Olly,beni yavaşça sarstı ''Effie,iyi misin?'' diye sorunca başımı sallayıp hızla yanından uzaklaştım.Kızlar tuvaletine girip tüm kızları çıkardım ve kapıyı kilitledim.Babama ulaşmam gerekiyordu.Ona ulaşırsam her şeyi tamamen öğrenebilirdim ama nasıl?Ona nasıl ulaşacaktım?Onlar eğer beni takip ediyorsa ki yüksek ihtimalle etmiyorlardı.Ellerimi tezgaha koyup ayna da kendime baktım.Sanki geçmişte yaşadığımız tüm olaylar gözümde canlanmıştı.Babam ve Will eskiden çok iyi arkadaştı tabi o zaman ben 5 yaşındaydım Jev'i tanımıyordum çünkü oğlu olduğunu bilmiyorduk.Will,bana hep silahlarla ilgili şeyler anlatırdı ama babam her seferinde bunların yanlış olduğunu söylerdi ve bir gün.Will,abimi öldürmüştü hem de babamın gözü önünde.Bunlar aklıma geldikçe nefretim iki kat daha artmıştı.Hep bir planı vardı ailemi yok etmek.Babam sırf bu yüzden beni başka bir aileye evlatlık olarak vermişti ve yıllar önce o aile kaza da ölmüştü tek ben kalmıştım.Babam beni uzaktan izleyeceğini söylemişti ama onu 9 yaşından beri sadece 3 kere görmüştüm.Gözlerimdeki öfke her geçen saniye daha da artıyordu beni nereden bulmuştu.Ve Jev,o gerçekten onun oğlu olabilir miydi?Güvenimi kazanıp beni tuzağa mı düşürecekti yoksa gerçekten bana aşık mıydı?Tanrım,bu sorular aklımı karıştırıyordu.Arkadaşlarım da tehlikeydi belki de okulum.Belki de bu okulda olay çıkmasın diye gitmemi istiyordur.Dediğini yapmalı mıydım?Gerçekten iyi bir çocuğa benziyordu ama hiçbir şey bilemiyorum.Aklımda bir plan yok küçüklüğümden beri intikam almak istemedim hep bu hırsla büyüdüm.İntikam,hayatımın bir parçası olmuş artık ve bundan ömür boyu kurtulamam ne kadar istesem de silemeyeceğim bir leke gibi.
* * * * * * *
Kaydımı aldırmıştım neden bilmiyorum ama Olly'nin dediğini yapmıştım.Bay Damon'ı arayıp durumu anlattım ve geri döneceğime çok sevindiğini direk okula gelmemi söyledi.Bende dediğini yapıp okula gittim koridor bomboştu tabi herkes sınıftaydı.Bay Damon anahtarımı verdi ve ''Geri döneceğini biliyordum Effie.Çünkü sen buraya aitsin.'' Dedi bu dediğine gülümseyip teşekkür ettim ve odadan çıkıp sınıfa ilerledim.Heyecanlıydım,kalbim küt-küt atıyordu hayatım resmen bir oyuna dönmüştü.Geçmişin acısını şimdi mi çekiyordum?Evet,sanırım öyle geçmişin acısını ben çekiyordum.Kapıya tıklattım ve içeri girdim herkes beni gördüğüne şaşırmıştı.Bay Taylor'ın dersine rastlamam güzel olmuştu ''Effie,yoksa sen geri mi döndün?'' diye sordu herkes pür dikkat bize bakıyordu ''Evet,açıkçası oraya alışamamıştım.'' Dedim Bay Taylor kalkıp elimi sıktı ''Tekrar aramıza hoş gelin.'' Dedi ve yerime geçmemi söyledi bende yerime geçtim ama tek sorun benim yerimde Harry oturuyordu.Kitaplarını çekip yan tarafa kaydı bende onun yanına oturdum.Kağıda bir şey yazıp bana uzattı ''Aramıza dönmene sevindim.'' Yazıyordu cevap vermeden derse döndüm sanırım biraz bozulmuştu.Teneffüs zili çaldığında Bay Taylor her zamanki hızıyla dışarı çıkarken herkes Harry ve bana döndü hepsinin ağzında aynı şey ''Hoş geldin!'' ve dağıldılar.Sınıfta Harry ile baş başa kalmıştık.Bana baktığını hissediyordum ve bir anlık ona döndüm göz göze gelmemiş o kadar ani olmuştu ki gerçekten şaşırmıştım birkaç kere numaradan öksürdü ''2 hafta sonra Mezuniyet balosu var.Erken yapılacak hem de baya erken.'' Dedi yine cevap vermemiştim çünkü gözlerinde kaybolmuş gibiydim onlarda tehlikedeydi bu her aklıma geldikçe içimde anlatamadığım duygular oluşuyordu.Harry bana biraz daha yaklaştı ''Effie,neden benimle konuşmuyorsun?'' diye sordu başımı eğdim ''Konuşmak istemiyorum.'' Diyebildim.Harry çenemi tutup başımı kaldırdı ''Effie,bana bağır,çağır,rezil et ama böyle davranma.'' Derken yüreğimde bir sızı hissetmiştim zaten o sızı kısa süreliydi çünkü zil çalmıştı ve herkes yavaş-yavaş sınıflara giriyordu...
Çıkışta Lola aniden sırtıma atladı.Herkes bize ve deliliğimize bakıp gülüyordu o sırtımdan indi ve eliyle saçlarımı karıştırdı ''Lola dur!'' diye bağırdım saçlarım bozulmuştu Lola ile gülerken Jev'i gördüm bize bakıyordu ''Lola,Jev'den uzak dur lütfen.'' Diye fısıldadım kulağına doğru ''Neden?'' diye sorunca cevabım kısa ve net olmuştu ''Uzak dur yeter!'' dudaklarını büzüp onaylarken koluna girmiştim.Birlikte yürümeye başladık ama içimden bir ses durmadan arkama bakmamı söylüyordu ''Ef,neden arkana bakıyorsun?'' diye sordu cevap vermedim.Eve geldiğimiz de ağzımız açık kalmıştı yavaşça açık olan kapıya yöneldik ve kapıyı biraz daha araladık.İkimizde biraz daha şok olmuştuk neden mi?Çünkü ev dağınık ve duvar da kırmızı spreyle yazılmış bir yazı yazıyordu..
