Pencereye yöneldim perdeyi çekememiştim çünkü karşı evin penceresinden bana bakan birini gördüm.Harry Styles!
Sabah alarm sesinden önce Lola ve Alex'in gülüşme sesleriyle uyandım aslında alarm sesini ilk defa duymadığım için mutluydum.Mutluluğum uzun sürmedi ve hayatımda hiç yapmadığım bir şeyi yapıp yatağımdan ışık hızıyla kalkıp pencerenin önüne geldin.Perdeyi açınca şok oldum.Harry,o gerçekten oradaydı dün yatmadan önce hayal gördüğümü düşünmüştüm lanet olsun ki hayal falan değilmiş.Aksine,gerçeğin ta kendisiydi.Arkası dönük olduğu için ona baktığımı görmüyordu.Belinde havlu vardı,saçları ıslaktı ve ''Tamam,kendine gel Ef.'' Dedi içimden bir ses ve tüm düşüncelerimi allak bullak etti.Bilerek perdeleri açtığına eminim çünkü ona bakacağımı çok iyi biliyordu.Perdeyi çekip arkamı döndüğüm de kolların göğsünün altında birleştirmiş bana sırıtan Lola ile karşılaşmam bir olmuştu ''Sen onu mu izliyorsun?'' diye sordu merakla birden yanaklarıma sıcaklık bastı kızardığıma adım gibi eminim ''Şey....hayır...sadece..Pekala onu izliyordum.'' Bazen gerçekleri kabul etmek gerekir özellikle böyle bir durumdaysanız onu izlediğim apaçık belliydi.Lola gülmeye devam ederken ''Gülme!'' diye bağırıp odadan çıktım o da arkamdan geliyordu ''Ondan hoşlanıyorsun!'' diye bağırınca sadece ellerimi yumruk yaptım ve aşağı indim ''Tekrar söylüyorum,ondan hoş-la-nı-yor-sun!'' dediğinde Alex bize garip bir şekilde baktı Lola'ya doğru ani bir dönüş yapıp ''Ondan hoş-lan-mı-yor-um.'' Dedim sakin bir ses tonuyla Alex hala anlamamıştı anlamasında zaten böylesi daha iyi.Hep birlikte masaya oturduk Harry'nin o görüntüsü aklımdan gitmiyordu ''Dün gece sorduğum soru için özür dilerim.'' Gelen sesle dikkatim dağıldı ve Alex'e baktım ''Sorun değil ben alıştım.'' Diye karşılık verince sustu bu muhteşem kahvaltıdan sonra ''Alex,kahvaltı harika olmuş.'' Diye bağırdım merdivenleri çıkarken o ise ''Teşekkürler...'' diye bağırdı kendi kendime gülümsedim.Gerçekten bir sürü erkeğin yaptığını yedim ama Harryi,Alex ve Niall'ın yaptıkları tabi bir de Louis'in yaptıkları harika ötesindeydi.Odama çıkıp üzerimi değiştirdim nirvana tişörtümü,kot pantolonumu giydim saçlarımı saldım klasik Effie Winchester tarzı.Son kez ayna da kendime baktım ve aşağı inip Lola'ya öpücük attım o da bana atınca ''Ben çıkıyorum!'' diye bağırdım ve evden çıktım.
Lola ve Alex'e veda edip evden çıktığım da Harry de çıkmıştı ama onu görmemezlikten gelip elimdeki kitapları sıkıca kavradım.Bu gün 4 saat okulda kalacaktım ayrıca çanta almamıştım.Kaldırımda yavaş adımlarla yürümeye başladım kulağımda kulaklık vardı bu sefer son ses yapmamıştım kısık sesle Demi Lovato Heart attack dinliyordum adımlarım biraz hızlanırken sonunda ''Hey,bekle.'' Diye bir ses duydum bu ondan başkasına ait değildi kulaklığım birini çıkarıp arkamı döndüm aslında yavaş yürüdüğümü sanıyordum fakat hızlı yürümüşüm ''Harry?'' o nefes nefese ''Sana eşlik edebilir miyim?'' diye sorunca başımla onayladım ve yürümeye başladım o da benim yanımdaydı elinde kitaplar vardı.Şuan herkesin gözü bizim üzerimizdeydi,balkonda oturanlar,sokakta yürüyenler,okula gidin öğrencilerin ve bir çok insanın.Hatta kimisi fotoğrafımızı çekiyordu ''Harry,hayatımdan çıkacağını sanıyordum.'' Dedim sakin bir ses tonu seçerek ''Çıksam bile her zaman etrafında olacaktım.'' Diye cevap verdi benimkine yakın bir ses tonu kullanarak.Dudaklarımı birbirine bastırdım kısa bir sessizliğin ardından ''O eve neden taşındın?'' diye sordum bir cevap vermemişti belki de söyleyeceği yalanı düşünüyordur ''Yeni bir ev arıyordum.'' Gözlerimi devirip omuz silktim ''Londra'da milyonlarca ev var Harry.'' Diye mırıldandım gülümsedi ve ''Ama en güzel ev orasıydı.'' Diye karşılık verince ''Bende yarın taşınıyorum şans işte.'' Dediğim an durdu ''Ne,nasıl?'' diye sorunca gülmeye başladım gülüşüme karşılık verdi ikimizde salak gibi gülüyorduk ve en sonunda durup ' 'Üniversiteye gidiyoruz.Effie,neden tekrar başlamıyoruz.'' Dediğinde başımı ona çevirip kaşlarımı kaldırdım dudaklarını ısırıp düşündü tedirgin miydi?Evet,kesinlikle öyle ''Yani,şey..bilirsin arkadaş olarak.'' Sanırım dün dediğimden bahsediyordu ve onunla her şeye yeniden başlamamı istiyordu tabi arkadaş olarak.Biraz düşündüm ben diğer insanlar gibi yeni bir sayfa açamazdım.Aslında kimse hayatında yeni bir sayfa açamazdı defter aynı oldukça yeni bir sayfa açmanın ne mantığı var?Önce defteri değiştiresin ki geçmişinle birlikte gitsinler sonra hayatına başka bir defterden tertemiz bir sayfa aç.İşte sorun da bu ben bir türlü defteri değiştirememiştim.Ona karşı olan öfkem yıllardır geçmek bilmiyordu fakat buna da son vermek istiyordum ''Pe-pekala.'' Dediğimde gamzelerini gösterecek şekilde gülümsedi ''Sadece arkadaş olarak.'' Dedim ve o da beni tekrar edip ''Sadece arkadaş.'' Dedi ve birlikte okulun yolunu tuttuk..
Harry'nin Ağzından;
Saat 10:00 Akşam
''Tamam Prim artık gidebilirsin.'' Dedim bıkkın bir şekilde okuldan çıktığım beri peşimdeydi onun yüzünden Effie'yi de kaybetmiştim Prim kırmızı rujunu dudaklarına sürerken ''Hala okulunu değiştirebilirsin Styles.'' Dedi onun okulunda okumamı istiyordu ''Ben memnunum.'' Dedim ve onun süslenmesini beklemeye devam ettim ''Prim hadi git.'' Dedim onu kovar bir şekilde yanıma gelip yanağıma öpücük kondurdu ''Tamam,gidiyorum.'' Tiksinti içinde yanağımdaki izi sildim ve ona dışarıya kadar eşlik ettim.Aniden bana döndü ''Bence düşü---'' sözünü kesip taksiye baktım ''Seni bekliyor ayrıca istemiyorum.'' Omuzlarını silkip taksiye bindi o giderken başımı kaldırıp kaldırımda paytak-paytak yürüyen bir kız gördüm.Her an düşebilirdi loş ışığın altında gördüğüm yüz tanıdıktı tanrım bu Effie'ydi.Hızla yanına gittim beni görünce sırttı ''Hayatımı mahveden Styles.'' Dedi elindeki içki şişesini kaldırarak ''Effie,sen içtin mi?'' diye sorduğumda o devam etti ''Her işe burnunu sokan Styles.Merhaba!'' birden büyük bir kahkaha patlattı ''Effie, sen sarhoşsun.'' Dediğimde gözlerini irice açtı ''Hadi beni mahvet.'' Dediğinde yanaklarımı şişirip onu kucakladım ''Hey,klasik filmlerde değiliz.'' Dedi salakça gülerek ''Biliyorum.'' Dediğim de ''Eve gidemem Lola ve Alex bilirsin her ilişkide---'' devamını tamamlamamıştı zaten anlamıştım sanırım Lola ve Alex bu gece birlikte olacaklardı.Effie kollarını boynuna sıkıca sarıp ''Üşüyorum.'' Diye fısıldadı ve yavaş-yavaş uyuklamaya başladı ''Çok üşüyorum.'' Dedi ve burnunu hafifçe boynuma sürttü sadece gülümseye başlamıştım onu uzun zaman sonra ilk defa bu kadar yakındım ve bu büyüleyiciydi..
''Ateşin var.'' Diye fısıldadım kulağına doğru ''Ateşşş.'' Sarhoş olduğu her halinden belliydi ve ne dediğini de bilmiyordu dudaklarımı alnına bastırdım ''Beni bekle.'' Diye mırıldanıp aşağı indim ona çorba yapacaktım kısacası ben hasta olduğum bana yaptığı şeyleri.Hazır çorba yaptım ve bir kaseye koydum ardından bir kaba su doldurup bez aldım ve yukarı çıktım sağlama sesi geliyordu.İçeri girdiğim de onu ağlarken buldum elimdekileri bir kenara koyduğumda ''Sen git.'' Diye fısıldadı cılız sesiyle ''Sende bırak beni.'' Diye devam etti gözyaşlarını silerken ''Herkes gidiyor,sende git.'' Yavaşça ona yaklaşıp yatağa oturdum kalbi kırılmış gibiydi ama neden?Birkaç kere iç çekip ''Herkes hayatımdan gidiyor,herkes bana zavallıymışım gibi bakıyor.'' Biraz durdu ve ''Ama haklılar.Ben zavallıyım herkesin kaçtığı,dalga geçtiği ve ailesi olmayan bir zavallıyım.'' Diye devam etti bu dedikleri kalbime dokunurken gözlerim yavaş bir şekilde dolmaya başladı böyle düşünmesini bir nedeni olmalı bunu düşünürken düşüncelerimi allak bullak etti ''Baksana,ailem yanımda değil benden nefret ediyorlar.'' Onu yavaşça kollarımın arasına çektim ve kucağıma aldım ''Kimse senden nefret etmiyor.'' Diye fısıldadım şuan küçük bir bebek gibiydi küçük masum bir bebek ''Yalnız olmak istemiyorum.'' Dedi sessizce saçlarına bir öpücük kondurdum ''Yalnız değilsin.'' Göğsüme hafifçe vurdu ardından yine vurdu ''Yalnızım ve hepsi senin suçun pis bukleli!'' hafifçe gülümsedim ''Ben varım,Niall,Jev,Zayn...'' ben saymaya devam ederken iç çekmeye devam etti ''Hayatımdan neden çıkmıyorsun?'' diye sordu kokusunu içime çekerken ''Çıkamam lanet olası senin hayatından çıkamam.'' O yavaşça kollarımda uyurken gözyaşlarımın akmasına izin verdim.Canımı kimse bu kadar çok acıtmamıştı ama o acıtmakla kalmıyor daha çok canımı yakıyordu.Kalbimde bir sürü iz var kaybolmayan izler ve biliyorum onunda kalbinde izler var.Benim yaptığım şeyler,söylediğim sözler onları hepsi aklında ve kalbinde olacak buna eminim.Kaç yaşına gelirsek gelelim asla unutamayacak çünkü bunları bende unutmayacağım.Derin bir iç çektim ''Seni seviyorum.'' Diye fısıldadım ve onu yavaşça yatağıma yatırdım melekler gibiydi herkesi kıskandıracak güzelliğe sahipti.Yanına uzanıp onu kendime çektim aylar sonra ilk defa huzurla uyuyacaktım çünkü sevdiğim kız kollarımdaydı benim evimde,benim odamda,benim yatağımda ve benim kollarımda.O her ne kadar benden nefret etse de beni sevene kadar onun peşini bırakmayacağım beni tamamen affedene kadar peşindeyim Effie Winchester.....
