1 Hafta Sonra;
Sevgili Günlük;
''Beceremedim.Ölmeyi denedim ama beceremedim aklımdan çıkmayan tek şey Demi'nin benim için dedikleriydi.Tam tamına bir haftadır cehennemimden çıkmıyordum.Demi odaya girdiğinde perdeyi açıp odama güneşin girmesini sağlarken sadece oturup boş gözlerle onu izliyorum.Yapacak bir şeyim yok.Herkes yanıma gelip konuşup gidiyordu.Zayn benimle en çok ilgilenen ve en çok hayal kırıklığına uğrayan o olmu---''
Günlüğümün kapağını kapatıp yatağımın altına ittirdim.Yataktan bacaklarımı sallandırırken güneş ışığı yavaşça odama vurmaya başladı.Yeni bir gün doğmuştu ve ben yine mutsuzdum.Yavaşça yataktan kalkıp duvardan destek alarak lavaboya yöneldim.Uzun süredir hareket etmediğim için kendimi garip hissediyordum.Kapının koluna tutundum ve boşta kalan elimle alnımı ovdum.Başımın dönmesinin sebebi sanırım uzun süredir ağlamam veya strese girmiş olmamdandı.Lavaboya girdiğim de yüzüme birkaç kere su vurup kendime gelmeye çalıştım.Başımı kaldırdığımda gördüğüm tek şey Harry'ydi.Tam arkamda ağlayarak bana bakıyordu.Gözlerimi açıp kapattığım da orada değildi sadece bir an delirdiğimi düşünmeye başladım.Arkamı dönüp belimi lavabonun tezgahına yasladım.Boş gözlerle karşıya bakarken yeniden onu gördüm ''Lütfen,aklındakini yapma..'' diye fısıldadığında yok oluşunu izledim gözlerimin önünde yeniden yok olmuştu.Evet,aklımdakini yapacaktım daha fazla dayanacak gücüm yoktu.Demi'nin dedikleri tamamen aklımdan çıkarken dolaba dönüp karıştırmaya başladım burada kesici bir alet bulamadığım için sessizce aşağı indim.Merdivenlerden inerken güneş ışığı gözlerimi kamaştırmıştı.Salona girdiğimde Zayn'ı koltukta uyurken görmek canımı yakmıştı.Yavaşa yanına gidip yere düşen battaniyesini kaldırıp üzerini örttüm.Dağılmış saçlarını okşarken ''Affet beni dostum.'' Diye fısıldadım her şeyden habersiz uyurken yanağına minik bir öpücük kondurdum.Mutfağa girdiğim de gözüme ilk bıçak çarpmıştı onu orada bırakıp jilet aramaya başladım.Dolabın kapağını açtım ve parlayan jiletlerden iki tanesini aldım.Yeniden Zayn'e bakıp odama girdim ve lavaboya girip kapıyı biraz açık bıraktım.Yanımda olan telefonumu elime alıp en sevdiğim şarkıyı kısık sesle açtım.Srıtımı duvara sürterek yere oturdum bir jilete bir de bileğime bakıyordum.Gözlerimi yavaşça kapatıp bacaklarımı dümdüz uzattım ''Seni seviyorum Harry..'' diye fısıldadıktan sonra jileti bileğime bastırıp damarlarımın üzerine büyük çizgiler atmaya başladım.Kan yavaş yavaş beyaz yere damlarken başım dönmeye başlamıştı jilet elimden kayıp giderken gözlerimi yavaşça kapatıp ölümü beklemeye başladım...
Remember those walls I built
-İnşa ettiğim tüm duvarları hatırla
Well Baby they are turning down
-Pekala bebeğim, hepsi yıkılıyor simdi
And they didnt even put up a fight
-Hatta kavgaya karşı koymadılar bile
They didnt even make a sound
-Hatta ses bile çıkarmadılar
I found a way to let you in
-Senin içeri girmen için yeni bir yol buldum
But I never really had a doubt
-Ama gerçekten hiç bir kuşkum yok
Standing in the light of your halo
-Senin ışık halkanın ışığında durmaktan.
I got my angel now
-Şimdi kendi meleğime sahibim
Zayn'ın Ağzından;
Koltuktan kalkıp mutfağa ilerledim başımın ağrısı beni bu saatte uyandırmak için zorlamıştı ve başarılı olmuştu.Mutfağa geldiğimde tek gördüğüm jiletlerin bulunduğu dolabın açık olmasıydı.Gözlerimi birkaç kere kapatıp açtıktan sonra hızla mutfaktan çıktım.Merdivenleri çıkarken kalbim de değişik duygular hissetmeye başladım.Effie'nin odasının önünde durup derin bir nefes alıp kapıyı yavaşça araladım ''Effie?'' diye fısıldayıp odaya girdiğim duyduğum tek şey biten müziğin sesiydi.Lavabonun kapısına ilerlediğim de kapını az açık olduğunu gördüm ''E-effie içeride misin?'' diye sordum sesim titrek çıkıyordu kapıyı elimle yavaşça ittirdiğimde sırtını duvara yaslamış Effie'yi gördüm.Tek sorun yerlerin kan olmasıydı ve bileklerinden akan kandı.Tüm vücuduma yayılan ani şokla yavaşça yanına gittim ''E-effie?'' dediğimde hiçbir tepki vermemişti.Onun yanına gidip elimde bileğini tuttum ''Yardım edin!'' diye bağırdım bir yanda da uyanması için yalvarıyordum.Onu kucağıma aldığımda Liam'ı kapıda gördüm şaşkınla bakarken ''Arabayı hazırlayın!'' diye bağırdım Liam önden giderken bende arkasından hızla adımlarla çıkıyordum.Demi,Niall ve Louis şaşkınlıkla kucağımda ki meleğe bakarken gözyaşlarım gözümden süzülmeye başlamıştı.Dışarı çıktığımızda birkaç kamera gördüm Liam kapıyı açtığında ''Siz gidin bir arkadan geliyoruz.'' Diye bağırdı Niall ve Demi ile kendi arabasını çıkarmak için garaja gitti.Onu arabaya bindirdiğim de Louis ön koltuğa Liam ise sürücü koltuğuna oturup arabayı hızla sürmeye başladı.Yüzüm ve tişörtüm kan olmuştu ''Lanet olsun bunu neden yaptın?'' diye sitem etti Louis gözyaşları içinde ''Gaza bas Liam!'' diye bağırdım Liam ''Basıyorum.'' Diye karşılık verirken ''Neden yaptın?Effie neden?'' diye fısıldadığımda Louis üzerindeki beyaz tişörtü çıkarıp hırkasını giydi ve fermuarını çekti ''Yırt ve bileklerine sar.'' Dediğinde tişörtü alıp dediğini yaptım.İki bileğine de tişört parçalarını bağladım.Liam hastanenin önünde durduğunda Louis inip kapıyı açtı ve onu kucağına alıp hastaneye soktu.Niall ve Demi arkamızdan gelirken içeri girdik Louis onu sedyeye yatırdığında doktorlar direk odaya götürdüler.Demi parmaklarını saçlarına götürüp ''Söz vermişti!'' dediğinde ''Sana yapacağını söyledi mi?'' diye sordu Niall Demi onu başıyla onayladıktan sonra ''Herkesin ona ihanet ettiğini,dayanacak gücü kalmadığını mutlu olmanın yolunu ölmek olduğunu söyledi.Ve ondan sonra hiçbirimizle konuşmadı.'' Diyerek sandalyeye otururken Liam elini yumruk yapıp duvara sertçe vurdu ''Hepsi onun yüzünden!'' diyerek bağırırken Niall ''Yeter!Sakin olun o iyileşecek!'' dediğinde sadece tek dediğim ''Umarım.'' Olmuştu...
Harry'nin Ağzından;
Yalnızlık,sanırım anlamı buydu.Kimse yüzüme bakmıyordu sadece Lola gelip gidiyordu.Ona ne kadar gelme desem de geliyordu.İçkimi yudumlamayı bırakıp Lola'nın Effie uyurken onun boynundan aldığı kolyeye baktım.Bir haftadır sadece Louis benimle konuşuyordu bana ondan bahsediyordu bazen uyurken fotoğraflarını çekip bana atıyordu.Biliyorum,Louis benim acı çekmeme dayanamaz.Elimi kumandaya götürüp televizyonu yeniden açtım.Parmaklarımı dağılmış saçlarıma götürürken ''Effie Winchester intihar mı etti?'' sesiyle saçlarımı düzeltmeyi bırakıp haberin sesini açıp ekrandaki görüntülere baktım.Çocuklar evden çıkıyordu ve Zayn'ın kucağında Effie vardı.Görüntüyü durdurup kırmızı olan bölgeleri ''One Direction grubunun yakışıklı üyesi Zayn Malik,Effie Winchester'ı kanlar içinde evden çıkardı.Haberin devamını birazdan!'' diyordu.Titreyen ellerimle telefonuma gelen mesajı açtım ''Xxxxxx hastanesindeyiz Effie intihar etti!'' yazıyordu.Anahtarlarımı aldığım gibi arabaya bindiğim de tanrıya dua etmeye başladım.Onu benden almaması için bizden ayırmaması için dua ettim.Hastanenin önüne geldiğimde muhabirler sorular sormaya başladı onlara savurduğum küfürle içeri girerken bir hemşireye onu sordum ve nerede olduklarını söyledi.Hızla koridorda koşarken herkes bana bakıyordu.Sola döndüğümde çocukları ve kızları gördüm.Nefes nefese onlara bakarken Louis ''Harry?'' diye fısıldadı.Yavaş adımlar ve gözyaşları içinde yanlarına giderken Niall karşımda durdu ağlamaktan kızarmış gözleriyle beni süzerken ''E-effie iyi mi?'' diye sordum ve sorduğum soru karşılığında aldığım cevap sadece bir yumruktu...
