Gecenin karanlığında koltuğa oturup sehpanın üzerinde duran şişeye bakmaya başladım.Aylar geçmişti her şey değişmişti.Uzanıp şişede kalan son içkiyi bardağa döktüm.Sessizlik ve karanlık içime işlerken derin bir iç çektim.Artık o güçlü Harry Styles yoktu.Artık yeni bir Harry Styles vardı.Güçsüz,her gece içen,durmadan ağlayan,tükenmiş ve yaşamak istemeyen bir Styles.Bardağı dudaklarıma değdirdiğim de geçmiş aklıma geldi.14 yaşında ki halim gözlerimin önündeydi.Ve yanında ukala bir kız.Dudaklarımı içeri kıvırdığım da sesi kulaklarım da yankılandı.Kendi kendime gülümserken gözümden bir damla yaş süzüldü.Aklım,kalbim kısacası tüm vücudum sadece onu istiyordu.Onu görmek,koklamak ve bir daha bırakmamak istiyordu.Tüm bu sessizliğin ardından yukarıdan gelen sesle birlikte elimdeki bardağı bırakıp ayağa kalktım.Kalkarken afallamıştım ama düşmemiştim.Yavaş adımlarla yukarı çıkarken onu parti de yukarı sürüklediğim an gözlerimin önüne geldi.Logan'ın odasının önüne geldiğim de daha fazla ağladığını duydum.Aylardır her gece durmadan ağlıyordu,kabuslar görüyordu ve benim yaptığım ise sadece onu susturup yatırmaktı.Odanın kapısını araladığım da ''Anne?'' diye fısıldadığını duydum ''Sen misin?'' diye devam ederken dudağımdan gelen kan tadıyla dudağımı ısırmayı bıraktım.Odanın içine doğru ilerlediğim de Logan sessizce bir şekilde bana bakmıştı.Gözyaşlarını elinin tersiyle temizlerken yatağa yaklaşıp bir köşeye oturdum.Logan iç çekip ''Üzgünüm..'' diye fısıldadı kaşlarımı kaldırıp sorarcasına ona baktığım da ''Anne dediğim için.'' Diyerek omuz silkti.Elimi yanağına götürüp okşadığımda ilk defa gülümsediğini gördüm.Gülümsemesi tıpkı Effie'nin gülümsemesi gibiydi.
İçten ve sıcak.
Elimi çekerek onun kıvırcık saçlarına götürüp buklelerini geriye attım.4,5 yaşında ve her şeyi anlıyordu.Onun bu huyunu seviyordum fakat çok fazla soru soruyordu.Saçlarını düzelttikten sonra derin bir nefes alıp verdim.Logan dudaklarını öne büzüp bana bakarken ortam sessizliğini fazlasıyla koruyordu.Sonunda ''Yine mi kabus gördün?'' diye sordum.Başıyla beni onayladıktan sonra ''Her şey düzelecek.'' Diyerek ona güven vermeye çalıştım.Logan dudaklarını aralayıp ''Annem ne zaman gelecek?'' diye sordu.Onun yeşil gözlerine bakmaya çalışırken ''Gelecek.'' Diye mırıldanmıştım.Ellie,her şeyi mahvetmişti.Onun yüzünden her şey batmıştı.Tıpkı buz dağına çarpıp okyanusun derinliklerine gömülen Titanik gibi bizde batmıştık.Gözlerimi birkaç kere kapayıp açtığım da yeniden o güne döndüm.Ellie,Effie'nin en zayıf noktasından vurmuştu.Kendini onun gözleri önünde kendini öldürmüştü.Effie'nin bu yüzden delireceğini çok iyi biliyordu.Aksine,yanılmıştı.Effie delirmek yerine onu durdurmadığı için vicdan azabı çekmişti.Ve şuan çekmeye devam ediyordu.Aylardır ondan haber alamıyorduk resmen ölen kişi Ellie değil de oydu.Kimse ona ulaşamıyordu ve en büyük korkumda kendine zarar vermesiydi.Logan'ın çenesin elimi koyup parmağımla okşamaya başladım ''Onu çok özledim baba.'' Diyip yeniden ağlamaya başladığında onu kucağıma almıştım.Sessiz bir şekilde kollarımda ağlarken ''Bende özledim..'' diye fısıldadım.Logan kollarını boynuma doladığında onun şuan için bana ihtiyacı olduğunu anlamıştım.Ben,ondan uzaklaştıkça o yıkılıyordu.Saçlarına öpücük kondurduğum da eli göğsüme doğru yavaşça kaydı.Yutkunup ''Özür dilerim..'' diye fısıldadıktan sonra ''Seni ihmal ettiğim için..'' diye devam ettim.Logan cevap vermek yerine durmadan iç çekiyordu ''Baba bana annemin şarkısını söyler misin?'' diye sordu.Bir cevap vermedim sadece onun uyuması için ona şarkı söylemeye başladım.Sesim çok kısıktı fazlasıyla kısıktı ve ben bile zor duyuyordum.Yine de şarkıyı söylemeye devam ettim...
I can honestly say
-Dürüstçe söyleyebilirim
Youve been on my mind
-Aklımdasın
Since I woke up today
-Bugün uyandığımdan beri.
