Tutsak

Bölüm 47

"Birkaç adım daha atın lütfen. Önce sol adımınız ve ardından sağ..."

Yanlardaki, demirden yapılma tutunma aparatlarından destek almadan birkaç adım daha attı doktora doğru Sarp. Görüntüsü her an patlamaya hazır gibiydi. Günlerdir bitmek tükenmek bilmeyen fizik tedavi hareketleri onun sabrını fazlasıyla zorluyordu, ancak hala kurtulamadıkları o hastaneden çıkış biletini alabilmesi; ancak o günkü bu istekleri eksiksiz yerine getirmesi ile mümkündü.

Kendisini izleyen Lavin'e çevirdi başını. "Şu adama yürüme bildiğimi söyler misin!?" diye sordu sert bir tonlamayla. "Eğer; her haltı detayıyla anlatarak yapmamı istemeye devam ederse; kendisi yürümeyi unutacak çünkü."

Lavin gözlerini belli belirsiz büyüttü ve "Sarp." dedi yumuşak bir sesle, onu uyararak. Doktorun Türkçe bilmediğine ister istemez mutlu oldu. "Sakin olur musun? Yardımcı olmaya çalışıyor. Sadece birkaç adım daha atacaksın sevgilim, hadi. Son bunlar zaten. Yap da bir an önce çıkalım artık buradan, lütfen."

Sarp burnundan öfkeyle soludu ve mırıltılı bir kaç küfürden sonra; doktorun istediği o son birkaç adımı attı. "Bitti mi?" Kendisini gülümseyerek onaylayan adam önündeki dosyaya bir şeyler karalarken; Sarp da yatağa doğru normal, ancak temkinli görünen adımlarla ilerleyip oturdu.

"Evet," dedi doktoru memnun bir sesle. "Çıkış işlemleriniz anneniz tarafından bu öğleden sonra halledildi. Bugün fizik tedaviyi de sonlandırıyoruz, hareketlerinizdeki gelişim yeterli görünüyor. Istediğiniz zaman evinize dönebilirsiniz." Elindeki, reçete görünümlü kağıdı Sarp'ın yanında, ayakta durmaya devam eden Lavin'e uzattı. "Hepsinin kullanımını biliyorsunuz zaten, herhangi bir sorun olursa numaram bay Brando'da var. Istediğiniz zaman arayabilirsiniz. Türkiye'de yapılacak kontrolde de doktorunuzla son durumu konuşursunuz."

Lavin'in teşekkürünün ardından önlüğünün cebine ellerini soktu ve gitmeye hazırlandı doktor. Ancak bir an duraksadıktan sonra; kendisini dinlemeyen, odanın penceresinden dışarı ilgisiz bir tavırla odaklanan Sarp'a baktı. "Bu arada," dedi. Sarp kendisine dikkat kesildiğinde konuşmasını sürdürdü. "Bugüne kadar söylemeyi unuttum sanırım ama; uzun bir süre alkolden ve sigaradan kesinlikle uzak durmanız gerekiyor. Hatta mümkünse; sigaradan hayat boyu. Vücudunuzun kendisini en kısa sürede tamamen toparlaması ve sağlığınız konusunda bu önemli."

Sarp buna inanamaz gibi gülümsedi ve itiraz etmeye kalktı ancak Lavin araya girdi. "Tabii," diyerek onayladı doktoru. "Atlattıklarımızdan sonra Sarp için bu konunun sorun olacağını sanmam." Sarp'a baktı dikkatlice. "Sonuçta sağlık en önemlisi, değil mi?" Sarp'ın öfkeyle devrilen gözlerinden bakışlarını çekti ve doktorla el sıkıştı. "Her şey için çok teşekkürler."

Doktorun onlara veda edip gidişinin ardından; Sarp için getirdiği bavula yöneldi Lavin ve içinden bir tişört bulup geri döndü. "Ağrın falan yok, değil mi?"

"Hayır. Biliyorsun, artık iyiyim." Az önceki konuşmanın etkisini silen Sarp; halinden memnun bir halde, hiç itiraz etmeden kollarını kaldırdı ve Lavin'in onun üzerini ağır ağır değiştirmesini izledi. Öfkesini kaybetmiş, keyifli bir hale bürünmüştü.

Lavin'in, onu giydirdikten sonra, getirdiği ayakkabılarla önünde eğilmesi ve spor ayakkabılarını ona giydirmeye hazırlanması ile ise keyifli ifadesi arttı ve yatağın önünde diz çökmüş bir şekilde, dikkatle ayakkabıları ayarlayan Lavin'e baktı. Dudakları gülümsemek ister gibi kıpırdandı bunun üzerine.